Γράφει ο Δημοσθένης Δαββέτας*

Ολα δείχνουν ότι αν ακολουθήσουμε μόνο αμυντική στάση στον κορονοϊό, η οικονομική κρίση, που θα ’ναι μεγαλύτερη αυτής του 2008, θα ’ναι καταστροφική. Πρέπει να ξαναρχίσει η εμπορική δραστηριότητα. Οι υπερχρεωμένοι όμως κρατικοί μηχανισμοί, δίχως εισροή φόρων, οδηγούνται σε πτώχευση. Πώς θα βοηθήσουν αποτελεσματικά; Τι να κάνουμε λοιπόν; Είμαστε άλλωστε σε «πόλεμο». Και πρέπει να ακολουθήσουμε πολεμική τακτική. Που σημαίνει ότι κατ’ αρχάς μια σειρά ουσιαστικών μέτρων πρέπει να ξεκινήσει άμεσα. Κάποια ήδη γίνονται. Πιστεύω ότι πρέπει να ’χουμε σωστή ενημέρωση για χρήση φαρμάκων. Να μπορεί να γίνει χρήση των ιατρικών δεδομένων του καθενός μας από τους γιατρούς. Και κυρίως υποχρεωτικά τεστ, ώστε οι θετικοί στον ιό να μπουν σε ειδική ιατρική περίθαλψη. Θα πρέπει, επίσης, να δημιουργηθούν ομάδες αντιμόλυνσης με ειδικά εργαλεία καθαρισμού σε δημόσιους χώρους.

Χρειάζεται, όμως, και πολιτικός σχεδιασμός. Μόνο με τον εγκλεισμό οι κυβερνήσεις ούτε από τα «κίτρινα γιλέκα» θα γλιτώσουν ούτε από τα συνταξιοδοτικά ή μεταναστευτικά προβλήματα. Η κοινωνική οργή είναι μεγάλη, σιγοβράζει και περιμένει. Απλώς η καθυστέρηση της επιδημίας δεν είναι πολιτικά η λύση των προβλημάτων από τις κυβερνήσεις.

Ο περίφημος λοιμωξιολόγος γιατρός της Μασσαλίας Rault συμφωνεί πως ο εγκλεισμός μόνο θα οδηγήσει σε τεράστια οικονομική καταστροφή. Πρότεινε μάλιστα και επέβαλε τη χρήση του φαρμάκου χλωροκίνη ως ενός από τα ισχυρά θεραπευτικά, μιας και ο ίδιος στην κλινική του έχει θεραπεύσει ήδη πάρα πολλούς. Με τη χλωροκίνη μπορεί να γίνει κάποιος καλά, χωρίς να ισχύει για όλους. Ο Τραμπ, πάντως, ακολούθησε το πρωτόκολλο Rault. Ο γιατρός προτείνει υποχρεωτικά τεστ, άλλωστε η μέθοδος δοκιμάστηκε αποτελεσματικά σε Ταϊβάν, Χονγκ Κονγκ, Σιγκαπούρη, Νότια Κορέα.

Αυτό, όμως, που πρέπει να ειπωθεί είναι ότι η κρίση του κορονοϊού θα ’χει, μεταξύ άλλων, σοβαρές συνέπειες. Θα σημάνει το τέλος τριών ιδεολογιών: του κινεζικού κομμουνισμού, του ευρωπαϊσμού και της παγκοσμιοποίησης. Το Κ.Κ. Κίνας δεν θα βγει αλώβητο. Ο τρόπος διατροφής των Κινέζων με άγρια ζώα έχει δημιουργήσει προβλήματα στην παγκόσμια διατροφή.

Η ιδεολογία του ευρωπαϊσμού ως ιδεώδους και αυτοσκοπού απέτυχε. Οι Ιταλοί κατεβάζουν τις ευρωπαϊκές σημαίες και υψώνουν αυτές της Ρωσίας ή της Κίνας. Δεν μένει άλλο τίποτα πια στη συνέχεια, παρά ένας εξ ανάγκης πραγματισμός. Ως προς δε την παγκοσμιοποίηση, η ιδέα της διαίρεσης της εργασίας πήγε τόσο στα άκρα, ώστε έδειξε τις αδυναμίες της ιδεολογίας αυτής. Οταν π.χ. η Ε.Ε. παράγει το 80% των φαρμάκων της εκτός Ε.Ε., αυτό είναι απαράδεκτο. Τι μπορεί να γίνει λοιπόν; Σίγουρα μια αναβιομηχανοποίηση, μέσω ενός οικονομικού πατριωτισμού και ενός στρατηγικού προστατευτισμού. Οχι να μπει όλη η κοινωνία σε αυτοφυλακή και να καταρρεύσει η οικονομία. Χρειαζόμαστε έναν ιδιαίτερο μηχανισμό ξένων επενδύσεων για την οικονομική αναγέννηση. Θα επανέλθω, όμως, στο μέλλον με νέο άρθρο πάνω σ’ αυτό.

Από την έντυπη έκδοση

*Ο Δημοσθένης Δαββέτας είναι Καθηγητής Φιλοσοφίας της Τέχνης, ποιητής, εικαστικός