Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Με την τόση δυσφήμηση που κατάφερε να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ στα ΑΕΙ, ξεχάσαμε τον εκπαιδευτικό και παιδευτικό τους ρόλο. Μας έμεινε να μετράμε το φασισμό των γκρουπούσκουλων, που ονομάζεται από τον ΣΥΡΙΖΑ αντισυστημική δράση, τις καταλήψεις, που σημαίνει διάλυση της διδακτικής διαδικασίας, τις ζημίες και τις καταστροφές τις οποίες πληρώνουμε εμείς και τους μπαχαλάκηδες, που ακολουθούν την απαιδευσία Τσίπρα. Κρίμα και πολύ άδικο.

Οι Μπαλτάς και Γαβρόγλου, αν και δίδαξαν ως καθηγητές, στην ουσία μισούσαν την ανώτατη εκπαίδευση. Τόσα απωθημένα σε πρώην ακαδημαϊκούς δασκάλους δε νομίζω να έχω συναντήσει. Τόση ιδεοληψία εναντίον της προόδου δεν ξέρω αν σημειώθηκε στα 4,5 χρόνια της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ σε άλλους τομείς, πλην της εκπαίδευσης.

Τέλος πάντων, ευτυχώς που τελειώσαμε μαζί τους διαπαντός και η περίοδος Κεραμέως έχει όλες τις προϋποθέσεις όχι μόνον να θεραπεύσει τα κακώς κείμενα αλλά και να χαράξει πολιτική μακρόπνοη για τα ελληνικά ΑΕΙ.

Ωστόσο, υπάρχει σημαντικό θέμα με τους δεκαπεντάχρονους, δηλαδή τα παιδιά της Α’ και Β’ Λυκείου. Βρίσκονται στην εφηβεία τους και όποιος έχει στο στενό περιβάλλον του ανάλογης ηλικίας παιδιά θα έχει διαπιστώσει την άρνησή τους για το σχολείο, για τους καθηγητές τους για την εκπαιδευτική διαδικασία, για τη μοναξιά που δηλώνουν ότι βιώνουν μέσα στο σχολείο. Ακόμη και στα -ακριβά και επώνυμα- σχολεία της Αθήνας η διαπίστωση ότι υπάρχουν πολλές ταχύτητες μαθητών πρέπει να μας προβληματίζει. Το δόγμα «όποιο παιδί μπορεί να ακολουθήσει έχει καλώς, όποιο όχι, επίσης έχει καλώς» δε συνάδει με εκπαίδευση που διαφημίζεται ότι διαθέτει ποιοτικά χαρακτηριστικά και παράδοση. Οι περισσότεροι έφηβοι δηλώνουν ότι τους καταπιέζει το σχολείο, ότι αναγκάζονται από τους γονείς τους να κάνουν φροντιστήρια και ότι αν μπορούσαν θα διέκοπταν. Ακόμη να σημειωθεί ότι στα σχολεία αναπτύσσονται παρέες ανάλογα με τα οικονομικά της οικογένειας και ακολουθούν ανάλογοι αποκλεισμοί.

Το χειρότερο είναι ότι σε αυτά τα περιβάλλοντα κυκλοφορούν και ουσίες, ενώ συμπεριφορές υψηλού κινδύνου αποτελούν συχνό φαινόμενο. Αναρωτιέμαι γιατί η Αστυνομία, που γνωρίζει τα «στέκια» που συχνάζουν μαθητές, είτε Κηφισιά είτε Ψυχικό, δεν ελέγχει όσα έπρεπε να ελέγχει και δεν μπαίνει στους χώρους που συχνάζουν για να διαπιστώσει τη νομιμότητα.

Οφείλουμε να αντιληφθούμε ότι αυτά τα παιδιά είναι οι αυριανοί φοιτητές και πρέπει τώρα να ληφθεί πρόνοια. Η βελτίωση στη μέση εκπαίδευση δε μπορεί να αφορά στη μαθητική κοινότητα των δύο τρίτων…

Από την έντυπη έκδοση