ΟΙ πολιτικοί θα πρέπει, λοιπόν, να είναι δυο και τρεις φορές πιο προσεκτικοί όταν κάνουν δηλώσεις αν δεν θέλουν να τους «κρεμάσουν» στα μανταλάκια του twitter. Και θα πρέπει να έχουν στο νου τους κάτι εξαιρετικά απλό. Δεν είναι δημοσιογράφοι, δεν σχολιογραφούν τα τεκταινόμενα, είναι πολιτικοί, κυβερνούν και κρίνονται για τις πράξεις και τα λόγια τους.

Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης*

ΓΙ’ αυτό πρέπει να γνωρίζουν – αν δεν γνωρίζουν τουλάχιστον πρέπει να τσεκάρουν- αν η ιταλική επίθεση στην Ελλάδα έγινε στις παραμονές ή σχεδόν 14 μήνες μετά την έναρξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Και να γνωρίζουν, επίσης, ότι πριν συνδυάσουν το «Οχι» του 1940 με τον εθελοντισμό ή με το «όχι» στα ορυκτά καύσιμα, πως δεν γίνεται να αγνοούν το τι ακριβώς έγινε πριν από 79 χρόνια. Κάπως έτσι η «μπάλα» των social media πήρε τη Νίκη Κεραμέως, τη Δόμνα Μιχαηλίδου και τον Πέτρο Κόκκαλη.

ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ πως αποτελεί δικαίωμα του καθενός -συνηθίζεται άλλωστε- να μεταφέρει τα ιστορικά μηνύματα και τα διδάγματα του παρελθόντος στη σύγχρονη εποχή. Κανείς, όμως, δεν πρέπει να παραγνωρίζει -ούτε οι πολιτικοί ούτε οι σχολιάζοντες στο twitter- ότι το 1940 οι Ελληνες έδωσαν μια τεράστια μάχη για την πατρίδα, θυσιάστηκαν γι’ αυτή. Και θα το έκαναν απέναντι σε οποιονδήποτε αμφισβητούσε τα σύνορα της χώρας και την ελευθερία τους. Είτε οι εισβολείς ήταν φασίστες είτε ακόμα και αν ήταν δημοκράτες. Γιατί ας μην ξεχνάμε ότι και η χώρα μας τότε κυβερνιόταν από το φασιστικό καθεστώς του δικτάτορα Μεταξά. Αλλά η Ιστορία τα έφερε έτσι που εκείνος είπε το «Οχι».

ΤΟ «Οχι» μπορεί, λοιπόν, να το ερμηνεύσει ο καθένας με τον δικό του τρόπο -όπως το νιώθει- σήμερα. Οπως μπορεί να ερμηνεύσει κανείς με τον δικό του τρόπο και το μήνυμα της Επανάστασης του 1821. Αρκεί να μην επιχειρείται εξυπνακίστικη ή κομματικοποιημένη ερμηνεία.

ΙΣΩΣ θα ήταν καλύτερα οι πολιτικοί να βοηθήσουν στον επαναπροσδιορισμό τού τόσο καταταλαιπωρημένου όρου της πατρίδας. Για την πατρίδα θυσιάστηκαν οι προγονοί μας. Την πατρίδα μας πρέπει και εμείς όσο μπορούμε να κάνουμε καλύτερη. Απομονώνοντας τις εθνικιστικές φωνές. Απομονώνοντας και όσους διαλαλούν πως δεν υπάρχουν σύνορα.

ΠΡΕΠΕΙ να ανακαλύψουμε ένα νέο όραμα για την πατρίδα. Να βάλουμε τέλος σε ευκαιριακούς διχασμούς, που φουντώνουν με κάθε ευκαιρία. Να δώσουμε καθημερινές μάχες με τον κακό μας εαυτό για να φτιάξουμε ένα καλύτερο μέλλον.

Από την έντυπη έκδοση

*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου