Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη

Σε αυτές τις παρατάξεις, το πρόσωπο του προέδρου ή του γενικού γραμματέα παραμένει το… Ιερό Δισκοπότηρο που δύσκολα αμφισβητείται, σε αντίθεση με τα πρόσωπα γύρω του που αρχίζουν να σβήνουν από το κάδρο. Οχι όπως εξαφανίζονταν οι ανεπιθύμητοι από τις φωτογραφίες του Στάλιν, αλλά με πιο σύγχρονους τρόπους. Μην ξεχνάμε πως πλέον η Ιστορία δεν γράφεται με μελάνι, αλλά συνδιαμορφώνεται μέσα από την εικόνα του Διαδικτύου. Με followers, likes και tweets, αυτά που δεν θεωρεί απαραίτητα ο Πάνος Σκουρλέτης.

ΕΙΝΑΙ, ΛΟΙΠΟΝ, ο γραμματέας του κόμματος ο αποδιοπομπαίος τράγος της ήττας του ΣΥΡΙΖΑ στις αυτοδιοικητικές εκλογές; Αν είναι έτσι, ο πατέρας της «νίκης» τού σχεδόν 32% ποιος είναι; Ο Νίκος Παππάς μήπως; Πολλά τα ερωτήματα για τον ΣΥΡΙΖΑ στη μετά-ΣΥΡΙΖΑ εποχή. Ενα από αυτά είναι με ποιους θα προχωρήσει και ποιους θα αφήσει πίσω του ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος έχει αποδείξει πως δεν έχει κανένα πρόβλημα με τα ξεκαθαρίσματα. Είτε αφορούν πρώην συντρόφους, όπως η ομάδα Λαφαζάνη, είτε πρώην συνεταίρους, όπως ο Πάνος Καμμένος. Ετσι, η στοχοποίηση του Πάνου Σκουρλέτη από δημοσιογραφικές πένες που απηχούν τις θέσεις των προεδρικών, αν όχι του ίδιου του προέδρου, γίνεται με σύστημα και πρόγραμμα.

«ΒΑΡΙΔΙ ΓΙΑ τον ΣΥΡΙΖΑ», «καλός αλλά για τον αντίπαλο», «αριστερός από ιδιωτικό σχολείο των βορείων προαστίων» είναι μερικά από αυτά που του καταλόγισε ο Γ. Λακόπουλος, αναγκάζοντας τον Πάνο Σκουρλέτη να αμυνθεί διά της πλαγίας, αναφέροντας ονομαστικά και όχι τυχαία και άλλους συντρόφους: «Ο συγκεκριμένος δημοσιογράφος έχει ασχοληθεί μαζί μου δεκάδες φορές τα τελευταία χρόνια, επίσης με τον Βούτση, τον Τσακαλώτο, τον Πολάκη, τον Τζανακόπουλο και άλλους, όχι με τα καλύτερα λόγια».

ΕΠΕΙΔΗ ΟΜΩΣ οι σύντροφοι ακόμα σιωπούν, ακολούθησε άρθρο του Πάνου Σκουρλέτη στο οποίο έδωσε το στίγμα στο οποίο επιμένει: «Δεν θέλουμε followers, θέλουμε μέλη τα οποία θα έχουν μια ουσιαστική σχέση με την πολιτική, να συνδιαμορφώνουν τα πράγματα». Τη σκυτάλη των χτυπημάτων πήρε ο Κ. Βαξεβάνης για να του διαμηνύσει πως «το νέο κόμμα χρειάζεται και followers και likes και retweets για να επιβιώσει». Η αλήθεια είναι ότι προσωπικά ο Αλέξης Τσίπρας χρειάζεται κάτι περισσότερο: ψήφους από τη βάση.

ΕΙΝΑΙ ΔΕΔΟΜΕΝΟ πως στόχος είναι η επανίδρυση του κόμματος, η διεξαγωγή ενός μεγάλου ανοιχτού συνεδρίου και ο μετασχηματισμός του ΣΥΡΙΖΑ σε έναν σοσιαλδημοκρατικό σχηματισμό. Επιπλέον, το σενάριο που θέλει τον Αλέξη Τσίπρα να προσανατολίζεται σε εκλογή προέδρου από το εκλογικό σώμα των πολιτών που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ συγκεντρώνει όλο και περισσότερες πιθανότητες. Θα είναι για εκείνον μια τομή που θα γραφτεί στην ιστορία ενός κόμματος που το πήρε από το αριστερό περιθώριο του 4% και το έκανε κόμμα εξουσίας έστω και με δανεικές ψήφους. Ενός κόμματος του οποίου οι αρχηγοί διορίζονταν με «δαχτυλίδια» και εκλέγονταν με τις ελεγχόμενες ψήφους των συνέδρων, όπως δηλαδή και ο ίδιος.

ΤΟ ΑΝΟΙΓΜΑ στη βάση έκανε ο Γιώργος Παπανδρέου, ο Αντώνης Σαμαράς, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, η Φώφη Γεννηματά, γιατί όχι και εκείνος; Πώς αλλιώς θα νομιμοποιηθεί πέραν πάσης πολιτικής αμφιβολίας στην ηγεσία του νέου κόμματος; Ομως, το άνοιγμα στην εκλογική βάση δεν θα έχει νόημα αν δεν υπάρχουν αρκετές χιλιάδες κόσμου να την απαρτίζουν ως ενεργά εγγεγραμμένα μέλη. Ο ίδιος ο Τσίπρας και η ομάδα του βάζουν τον πήχυ στο 1/10 όσων ψήφισαν το κόμμα στις πρόσφατες εκλογές, άρα γύρω στα 180.000 μέλη (1.781.000 ψηφοφόροι ΣΥΡΙΖΑ). Για να υπάρξει, λοιπόν, μαζική προσέγγιση, απαιτούνται followers και likes και, φυσικά, μια γλώσσα απλή και οικεία. Διότι η «πληθυντική Αριστερά», που ονειρεύεται ο ιδεολόγος Σκουρλέτης, έχει ήδη εξαντληθεί.

Από την έντυπη έκδοση

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου