Γράφει ο Στέφανος Τζανάκης

Ο συγκεκριμένος έχει κερδίσει αρκετές φορές τα 15 λεπτά δημοσιότητας που δικαιούται κάθε πικραμένος, με ατάκες που έγιναν γνωστές ανά το πανελλήνιο, επειδή πρόσβαλλαν ακόμα και τη μνήμη νεκρών. Ποιος δεν θυμάται το περίφημο «κανείς δεν σκοτώθηκε από μολότοφ»;

Ισως αυτό που είπε χθες είναι ακόμα χειρότερο. Το να ειρωνεύεσαι ανθρώπους που πέρασαν τρομερές περιπέτειες σε νοσοκομεία και παλεύουν μετά από έναν χρόνο με τις πληγές στο σώμα τους, ίσως είναι το τέλος του πολιτικού κατήφορου. Οπως και το να επιχειρείς να συγκρίνεις τις αντιεγκαυματικές κρέμες με τις κρέμες για την καταπολέμηση της κυτταρίτιδας…

Το ερώτημα που προκύπτει είναι απλό: ο συγκεκριμένος είναι ο κανόνας του ΣΥΡΙΖΑ ή μία εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα; Δύσκολο να πει κανείς – πραγματικά, είναι δύσκολο να βρεθεί κάποια ανάλογη περίπτωση στην αξιωματική αντιπολίτευση. Ανάλογη, με την έννοια της βαθιάς προσβολής της ανθρώπινης υπόστασης. Είναι όμως ρεαλιστικό ένα τέτοιο συμπέρασμα;

Ναι, ο Αλέξης Τσίπρας, όταν προβλήθηκε το συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ του ΣΚΑΪ για την τραγωδία στο Μάτι, είχε αντιδράσει δηλώνοντας ότι επρόκειτο για «ξαναζεσταμένο φαγητό». Ναι, η δήλωση εντασσόταν στην πολεμική ατμόσφαιρα που είχε δημιουργήσει με τον συγκεκριμένο τηλεοπτικό σταθμό – αλλά, διάολε, όταν το θέμα αφορά σε 102 νεκρούς και δεκάδες εγκαυματίες, θα έπρεπε να έχει βρεθεί ένας άλλος όρος και όχι το «ξαναζεσταμένο φαγητό».

Φυσικά, οι δύο δηλώσεις δεν συγκρίνονται – ούτε υπάρχει τέτοιος λόγος. Οι δηλώσεις των πολιτικών δεν κρίνονται ως προς το ήθος που εκπέμπουν, αλλά ως προς την πολιτική ουσία, που πάντοτε υπάρχει, ακόμα κι αν δεν είναι θελκτικές.

Και η πολιτική ουσία είναι μία, σε όλες τις περιπτώσεις. Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ καλλιεργούν με ένταση τον διχασμό. Αλλος ευγενικά, άλλος… πολακικά. Και το σίγουρο είναι ότι αυτό αποδίδει εκλογικά – φάνηκε άλλωστε τον Ιούλιο. Αλλά ακόμα πιο σίγουρο είναι ότι δεν αποδίδει για την ελληνική κοινωνία…

Από την έντυπη έκδοση

*Ο Στέφανος Τζανάκης είναι διευθυντής έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου