Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη
Στην περίπτωση του Μακεδονικού, η Ελλάδα βρισκόταν εκ προοιμίου σε θέση ισχύος, αλλά, αντί να επιβάλει όρους, αποδέχθηκε αυτούς που ήθελε η διεθνής κοινότητα για να «τελειώνει» με το θέμα. Στην περίπτωση των Ελληνοτουρκικών, η ισχύς ήταν εξ αντανακλάσεως, ως απόρροια της δεινής διπλωματικής και οικονομικής θέσης που βρίσκεται η Τουρκία. Τι λοιπόν μπορούσε να πάει τόσο στραβά ώστε να χύσουμε δύο καρδάρες γεμάτες γάλα; Μα οι κυβερνητικοί χειρισμοί.
Ινάσιο Λούλα, ο «πρεσβευτής» του Καλού
Θυμίζουμε ότι τα Σκόπια για πολιτικούς και οικονομικούς λόγους καίγονταν για την άμεση ένταξή τους στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. Η Ελλάδα δεν είχε κανένα λόγο να βιάζεται και κρατούσε ουσιαστικά αλλά και τυπικά, ως ήδη μέλος των διεθνών οργανισμών με δικαίωμα βέτο, το κλειδί. Μετά τη συμφωνία των Πρεσπών, η -πλέον- Βόρεια Μακεδονία βρίσκεται ήδη με το ένα πόδι στο ΝΑΤΟ, προετοιμάζεται για τις Βρυξέλλες ενώ κέρδισε και ένα «μπόνους» που δεν φανταζόταν ότι θα μπορούσε ποτέ να πετύχει: ιθαγένεια και γλώσσα, δηλαδή εθνική ταυτότητα.
Στην περίπτωση των Ελληνοτουρκικών, ποτέ άλλοτε η Ελλάδα δεν βρέθηκε σε μια τόσο ευνοϊκή διεθνή συγκυρία, αλλά και πάλι δεν μπορεί να το κεφαλαιοποιήσει. Η Τουρκία βρίσκεται σε «πόλεμο» με Αμερική και Ευρώπη, η οικονομία της καταρρέει, είναι αποκομμένη από τις συμφωνίες της Ανατολικής Μεσογείου και η δημοφιλία του Ερντογάν κλονίζεται σοβαρά. Την ίδια στιγμή, η Αθήνα μαζί με τη Λευκωσία αναδεικνύονται σε σημαντικούς παίκτες της περιοχής με τα ενεργειακά και τον αγωγό East-Med. Και όμως, στη διπλωματική σκακιέρα ματ δεν κάνουμε.
Δυστυχώς, η κυβέρνηση χειρίστηκε μονομερώς και σχεδόν εν κρυπτώ από τις άλλες πολιτικές δυνάμεις της χώρας τις διαπραγματεύσεις για το ονοματολογικό. Μία από τις ελάχιστες φορές μάλιστα που ενημέρωσε την αξιωματική αντιπολίτευση «γλιτώσαμε» το Μακεδονία του Ιλιντεν. Επιπλέον ο πρωθυπουργός επέτρεψε σε μια τόσο κρίσιμη περίοδο, με τα εθνικά μέτωπα ανοιχτά, να εξελίσσεται η κόντρα μεταξύ του υπουργού Εξωτερικών και του υπουργού Εθνικής Αμυνας. Οταν μάλιστα έπρεπε να διαλέξει, επέλεξε τον Πάνο Καμμένο για να μη διακινδυνεύσει την κυβερνητική πλειοψηφία. Και στις δύο περιπτώσεις, η κυβέρνηση έτρεξε μόνη της και βγήκε δεύτερη.
*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου