Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης*

Και κάποιοι θεωρούν αυτές τις ιδεοληπτικές μπαρουφολογίες ως σοβαρά επιχειρήματα. Βέβαια, ο Κώστας Γαβρόγλου και οι σύντροφοί του δεν δείχνουν να προβληματίζονται καθόλου από τα χρήματα που δαπανούν οι ελληνικές οικογένειες για τη «δημόσια και δωρεάν» παιδεία.

ΤΑ στοιχεία της μελέτης του ΙΟΒΕ είναι σοκαριστικά. Οι γονείς που έχουν παιδιά σε Γυμνάσιο και Λύκειο ξοδεύουν το 87% του εισοδήματός του σε φροντιστήρια, ιδιαίτερα και ξένες γλώσσες. Η συνολική ετήσια ιδιωτική δαπάνη φτάνει στα 2,2 δισεκατομμύρια ευρώ, την ώρα που το κράτος δίνει 8,7 δισεκατομμύρια ευρώ από τον προϋπολογισμό.

ΑΚΟΜΑ πιο εντυπωσιακό στοιχείο που αναδεικνύει το χαμηλό επίπεδο της εκπαίδευσης είναι ότι πλέον το φροντιστήριο έχει γίνει… μόδα και στο Δημοτικό, καθώς οι αντίστοιχες δαπάνες εκτινάχθηκαν από μόλις 3 εκατομμύρια ευρώ το 2008 στα 11,3 εκατομμύρια ευρώ το 2016.

ΤΑ παραπάνω στοιχεία γκρεμίζουν το παραμύθι της δημόσιας και δωρεάν παιδείας. Και τα σοσιαλιστικά τσιτάτα του ΣΥΡΙΖΑ περί ισονομίας και ίσων ευκαιριών για όλους τους μαθητές. Οποιος έχει πληρώνει. Από την πρώτη δημοτικού έως και την τρίτη λυκείου.

ΚΑΙ τι πληρώνουν οι γονείς; Πληρώνουν πολλά λεφτά για να μάθουν τα παιδιά τους στα φροντιστήρια αυτά που δεν τους μαθαίνουν οι εκπαιδευτικοί στα σχολεία. Πληρώνουν για να μάθουν τα παιδιά τους ξένες γλώσσες, αν και πλέον στο δημοτικό διδάσκονται δυο ξένες γλώσσες. Πληρώνουν από εδώ, πληρώνουν από εκεί και στο τέλος χάνουν τον λογαριασμό. Οσο το παιδί προχωράει στις τάξεις τόσο πιο δυσβάσταχτος γίνεται ο λογαριασμός της δημόσιας και δωρεάν παιδείας.

ΒΕΒΑΙΑ, δεν φταίει μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ γι’ αυτό. Φταίνε όλες οι κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης. Δυο είναι τα βασικά προβλήματα του σχολείου που οδηγούν στην υπερφροντιστηριοποίηση.

ΚΑΤ’ αρχάς φταίει η φιλοσοφία του εκπαιδευτικού συστήματος, η εξετασιοκεντρική λογική του. Βασικός στόχος από τη στιγμή που ξεκινάει το παιδί στην πρώτη δημοτικού είναι οι πανελλαδικές εξετάσεις. Αρα το παιχνίδι είναι χαμένο από την αρχή. Και στο λύκειο πλέον η πλειοψηφία των μαθητών πηγαίνει στο σχολείο απλά για να μην κάνει απουσίες, αλλά ουσιαστικά το μάθημα γίνεται στο φροντιστήριο.

ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ η μη αξιολόγηση των εκπαιδευτικών οδηγεί σε στρέβλωση ολόκληρο το σύστημα. Από τη μια υπάρχουν ικανότατοι δάσκαλοι και καθηγητές που κάνουν υπερπροσπάθεια δίνοντας τον καλύτερο εαυτό τους, αλλά «χάνονται» μέσα στο πλήθος εκείνων που είτε έχουν δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία είτε δεν έχουν τα προσόντα ούτε ποτέ θα τα αποκτήσουν για να μεταλαμπαδεύσουν τις απαραίτητες γνώσεις στα παιδιά.

ΚΑΙ ενώ η Παιδεία είναι ό,τι πιο σημαντικό έχει κάθε χώρα, εδώ οι ιδεοληψίες μπλοκάρουν οποιαδήποτε πραγματική μεταρρύθμιση. Οι υπουργοί και τα κόμματα τσακώνονται και αλλάζουν κάθε τρεις και λίγο το σύστημα των Πανελλαδικών και ποτέ δεν ασχολούνται με το πώς θα αλλάξουν όλη τη φιλοσοφία του εκπαιδευτικού συστήματος. Και οι γονείς συνεχίζουν να αιμορραγούν οικονομικά και οι φροντιστηριούχοι να τα τσεπώνουν…

*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου