Γράφει ο Πάνος Αμυράς

Τέσσερα χρόνια μετά και αφού έχει υπογράψει δύο Μνημόνια, η σημερινή κυβέρνηση έχει «αναγνωρισθεί» ως η πολιτική δύναμη που έδωσε τα πάντα προκειμένου να παραμείνει στην εξουσία.

Για αυτό άλλωστε έχει τη στήριξη από τις δυνάμεις του εξωτερικού. Το μοναδικό «επίτευγμα» της κυβέρνησης Τσίπρα στην οικονομία είναι τα θηριώδη πλεονάσματα. «Ματωμένα» τα χαρακτήριζε ο κ. Τσίπρας πριν περάσει τις πύλες του Μαξίμου, ακόμη και όταν δεν ξεπερνούσαν το 1% του ΑΕΠ, δείγμα επιτυχίας τα θεωρεί τώρα, που προσεγγίζουν το 4% και δεν είναι αποτέλεσμα της μεγέθυνσης της οικονομίας αλλά της υπερφορολόγησης.

Το μεγαλύτερο τμήμα των πλεονασμάτων κατευθύνεται στα θησαυροφυλάκια των δανειστών για την αποπληρωμή υποχρεώσεων, και έτσι εξηγείται γιατί κλείνουν τα μάτια στις μεθοδεύσεις για τον σχηματισμό τους. Το Δημόσιο έχει κηρύξει στάση πληρωμών, το πρόγραμμα επενδύσεων υστερεί κατά 1 δισεκατομμύριο ευρώ αλλά η κυβέρνηση επαίρεται για τα θετικά δημοσιονομικά αποτελέσματα.

Ποιος άλλος πολιτικός, πλην του κ. Τσίπρα, θα μπορούσε να περάσει τη δημιουργία του υπερταμείου στο οποίο πέρασε για 99 χρόνια όλη η κρατική περιουσία, ακόμη και ιστορικά μνημεία; Ποια άλλη δύναμη, πλην του ΣΥΡΙΖΑ, θα μπορούσε να υπογράψει τη συμφωνία των Πρεσπών έχοντας απέναντι τη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών; Και ποια άλλη κυβέρνηση από αυτή των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. θα στεκόταν στα πόδια της όταν δεν αντιπροσωπεύει παραπάνω από το 25% του λαού και έχει ψηφίσει όλα τα επώδυνα μέτρα σε φορολογία και συντάξεις;

Ωστόσο τα λάθη συνεχίζονται. Στον Προϋπολογισμό του 2019, το οικονομικό επιτελείο προκειμένου να εμφανίσει υπερπλεόνασμα κόβει τις δαπάνες για την Παιδεία και την Υγεία! Πρόκειται για μια απαράδεκτη επιλογή, όταν μάλιστα οι δαπάνες για τη μισθοδοσία στο Δημόσιο έχουν αυξηθεί από το 2015 κατά 1,5 δισ. Το κοινωνικό κράτος υποχωρεί, οι πόροι για την εκπαίδευση και την Υγεία πετσοκόβονται προκειμένου να επιτευχθεί ο στόχος του πρωτογενούς πλεονάσματος! Από τη μία πλευρά η κυβέρνηση έχει υπερφορολογήσει επιχειρήσεις και νοικοκυριά, πλήττοντας κυρίως μέσω της έμμεσης φορολογίας τους οικονομικά ασθενέστερους, και από την άλλη περιορίζει τις δαπάνες για παραγωγικές επενδύσεις, Παιδεία και σύστημα Υγείας. Αποτέλεσμα αυτών των επιλογών είναι να χάνονται οι στόχοι της ανάπτυξης και να ανακυκλώνεται ο φαύλος κύκλος της κρίσης.

Μέρες που είναι, ας πουν τα μέλη του οικονομικού επιτελείου και κανένα «όχι» στους δανειστές. Δεν μπορεί διαρκώς να προτάσσουν ως εθνικό στόχο την επίτευξη πλεονασμάτων ξεζουμίζοντας την πραγματική οικονομία και τσεκουρώνοντας το κοινωνικό κράτος.

Για το δημογραφικό ούτε κουβέντα…

Συγκινητικές οι σκηνές με τις παρελάσεις δύο ή τριών μαθητών στα ακριτικά μας νησιά αλλά με τη γενική εικόνα του δημογραφικού μας προβλήματος δεν ασχολείται ουδείς. Η βόμβα του δημογραφικού έχει ήδη ενεργοποιηθεί, ο πληθυσμός της Ελλάδας τα επόμενα 30 χρόνια θα μειωθεί έως και 20% ενώ εκατοντάδες χιλιάδες νέοι έχουν μεταναστεύσει στο εξωτερικό για καλύτερη τύχη χωρίς να έχουν στις προτεραιότητές τους την επιστροφή στην πατρίδα. Η οικογένεια τιμωρείται από την υψηλή φορολογία, τις απίστευτες δαπάνες της παραπαιδείας (που γίνονται εν ονόματι της δωρεάν εκπαίδευσης) και την ανυπαρξία κοινωνικών δομών για τη βοήθεια των εργαζόμενων γυναικών. Κανένα οικονομικό μοντέλο δεν θα πετύχει εάν δεν αντιμετωπισθεί το ζήτημα του δημογραφικού. Η μείωση του πληθυσμού επιδεινώνει τη σχέση εργαζομένων/ συνταξιούχων, δημιουργεί πρόσθετα βάρη στα ασφαλιστικά ταμεία και βέβαια ενέχει εθνικούς κινδύνους.

*O Πάνος Αμυράς είναι ο διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]