Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Εως τώρα ο ελάχιστα χαρισματικός Αλ Σίσι θεωρούνταν «πρώτος μεταξύ ίσων» στις τάξεις του στρατεύματος και του βαθέος κράτους (στρατός, αστυνομία, μυστικές υπηρεσίες). Πρόσφατα, όμως, κατατέθηκε στη Βουλή πρόταση να αλλάξει το αιγυπτιακό Σύνταγμα, προκειμένου ο Αλ Σίσι να διεκδικήσει τρίτη θητεία το 2022 – ίσως και περισσότερες.

Ενα μεγάλο μέρος της αιγυπτιακής κοινωνίας θεωρεί τον Αλ Σίσι ως τον καταλληλότερο για να βάλει τάξη στο χάος της περιόδου που ακολούθησε την «αραβική άνοιξη» και να αντιμετωπίσει τον εξτρεμισμό των ισλαμιστών, ιδίως στο Σινά. Ομως η καταστολή της τρομοκρατίας συνοδεύτηκε από σκληρότερες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων (βασανιστήρια στα αστυνομικά τμήματα, εξαφανίσεις) που έβαλαν την Αίγυπτο στη μαύρη λίστα του Human Rights Watch και άλλων οργανώσεων. Σύντομα ο Αλ Σίσι θα βρεθεί αντιμέτωπος με νέο κύμα λαϊκής δυσαρέσκειας, όταν θα κληθεί να εφαρμόσει τα «προαπαιτούμενα» του ΔΝΤ για μεγάλες αυξήσεις στα καύσιμα.

Τότε μπορεί να εκδηλωθεί στους δρόμους του Καΐρου και της Αλεξάνδρειας η οργή του 60% των πολιτών που αρνήθηκαν να πάνε στις κάλπες για να τον ψηφίσουν. Είναι αμφίβολο αν οι Αιγύπτιοι θα χορτάσουν από τα «θεάματα» – δηλαδή τις μεγάλες εξαγγελίες για φαραωνικά έργα στη Διώρυγα του Σουέζ και τη νέα μεγάλη πρωτεύουσα που υποσχέθηκε να χτίσει ο Αλ Σίσι, ανάμεσα στο Κάιρο και την Ερυθρά Θάλασσα. Κανείς, βέβαια, δεν προβλέπει ότι όλα αυτά θα οδηγήσουν σε αποσταθεροποίηση της Αιγύπτου.

Μήπως, όμως, φανταζόταν κανείς το 2011 ότι οι διαδηλώσεις γύρω από μία πλατεία θα ανέτρεπαν τον επί 30ετία πρόεδρο Μουμπάρακ;

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]