Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη

«Πρέπει να μάθουμε να ζούμε με την τρομοκρατία», είπε, όπως κάποτε λέγαμε πως πρέπει να μάθουμε να ζούμε με τους σεισμούς. Ως ένα βαθμό, μπορεί να έχει και δίκιο, αφού τρομοκρατικές οργανώσεις, εγκλήματα μίσους και ρατσιστικές επιθέσεις σημειώνονταν πάντα στην παγκόσμια Ιστορία. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να τις αποδεχθούμε. Σημαίνει ότι πρέπει να μάθουμε πώς να τις αποτρέπουμε.

Βέβαια σε επιχειρησιακό επίπεδο, αυτό πλέον είναι σχεδόν αδύνατον. Πώς να αποτρέψεις μια απόφαση που δεν απαιτεί κανένα σχέδιο, καμία προετοιμασία, καμία ανταλλαγή πληροφοριών και συνεργασία, δηλαδή τίποτα που θα μπορούσε να προδώσει τον επίδοξο τρομοκράτη; Άρπαξε ένα φορτηγό και πάτησε πάνω στο πλήθος. Αυτό δεν προβλέπεται. Εκείνο όμως που μπορεί να γίνει, είναι η προσπάθεια απαξίωσης του Ισλαμικού Κράτους στα μάτια και τις ζωές εκείνων που επηρεάζει. Η πολιτική αποδυνάμωσή του εκ των έσω. Αλλά πρώτα πρέπει να απαντηθούν κάποια ερωτήματα. Γιατί οι φανατικοί τζιχαντιστές βρίσκουν τόσους υποψήφιους και πρόθυμους εκτελεστές/μάρτυρες; Τι είναι εκείνο που κάνει τον κόσμο στις εμπόλεμες περιοχές να τους ανέχεται αντί να τους ανατρέπει; Τι υποκινεί καλοαναθρεμμένους Ευρωπαίους πολίτες με συριακή ή αλγερινή καταγωγή να μετατρέπονται σε φονικές μηχανές;

Ο 75χρονος Γερμανός δημοσιογράφος Γιούργκεν Τοντεχοφλερ, ο οποίος κατάφερε το 2014 έπειτα από μήνες διαπραγματεύσεων να μπει στις περιοχές που ελέγχει ο ISIS στη Μοσούλη, επέστρεψε σοκαρισμένος από τον εκστατικό ενθουσιασμό που επιδεικνύουν οι οπαδοί του και από το ακατανόητο φαινόμενο των εκατοντάδων πρόθυμων μαχητών που κατέφθαναν καθημερινά από όλο τον πλανήτη. «Για κάθε βόμβα που πέφτει και χτυπά έναν πολίτη, ο αριθμός των τρομοκρατών αυξάνεται», αναφέρει, θέλοντας να δείξει το ανώφελο των αεροπορικών επιχειρήσεων, ενώ τονίζει με έμφαση το γεγονός ότι ο ISIS παίζει ακόμα και το ρόλο του «κοινωνικού» κράτους, σερβίροντας μαζί με τον τρόμο, τη βία και την καταπίεση υπηρεσίες «εκπαίδευσης» ακόμα και σε γυναίκες. Τι θα μπορούσε λοιπόν να τους λυγίσει; «Μόνο οι μετριοπαθείς Αραβες μπορούν να νικήσουν τον ISIS. Όχι οι βόμβες».

ΥΓ.: Το ίδιο αποτελεσματική θα μπορούσε να είναι και η ελπίδα. Όπως η είδηση που ανέβασε στο twitter η αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Κρισταλίνα Γκεοργκίεβα: «Η Jaana, ένα από τα τραυματισμένα θύματα στην τρομοκρατική επίθεση των Βρυξελλών, γέννησε ένα υγιέστατο αγοράκι». Ήταν μια απρόσμενη αχτίδα φωτός, ένα παράθυρο ελπίδας απέναντι στην φρίκη, στο σοκ και το παγκόσμιο πένθος. Μια νέα ζωή.