Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη

Ακόμα και εκτός των δικαστικών και εισαγγελικών γραφείων, η ανάγκη για έρευνες, από υπηρεσιακές ΕΔΕ μέχρι τις Εξεταστικές Επιτροπές της Βουλής, είναι αστείρευτη. Εντολή για έρευνα για τη μη υποβολή έκθεσης της Τραπέζης της Ελλάδος στις αρμόδιες αρχές που αφορούσε τις συνθήκες χρηματοδότησης μέσου μαζικής ενημέρωσης, έρευνα από την Εξεταστική της Βουλής για τις δανειοδοτήσεις κομμάτων και ΜΜΕ και ακόμα μερικές εκατοντάδες δικογραφίες (προανακρίσεις και προκαταρκτικές εξετάσεις) που «τρέχουν» από τη Διεύθυνση Εσωτερικών Υποθέσεων της ΕΛ.ΑΣ. Σε παράλληλες διαδρομές βέβαια υπάρχουν πάντα και οι τηλεδίκες, από τις οποίες οι αθώοι και οι ένοχοι κηρύσσονται με πιο συνοπτικές διαδικασίες.

Η Ελλάδα ζει τα τελευταία χρόνια στον αστερισμό των καταγγελιών και των σκανδάλων. Μίζες, διαφθορά, διαπλοκή, στημένοι διαγωνισμοί, κυκλώματα που αλώνιζαν με ξεδιάντροπη θρασύτητα, ένοχοι που ποτέ δεν λογοδότησαν, αθώοι που ποτέ δεν δικαιώθηκαν. Ολα αυτά μπερδεμένα σε ένα σκοτεινό γαϊτανάκι που τόσα χρόνια κανείς δεν ήθελε να βλέπει. Μέχρι που ήρθαν τα Μνημόνια, οι περικοπές, η οικονομική χρεοκοπία, η αγανάκτηση και το μαζί (δεν) τα φάγαμε. Είναι όμως οι Εξεταστικές Επιτροπές και οι δικαστικές έρευνες η απάντηση;

Σε μια ευνομούμενη χώρα, όπου όλα λειτουργούν στο χρόνο και με τον τρόπο που πρέπει, ναι, ασφαλώς και είναι. Σε μια διαλυμένη Ελλάδα όμως, όπου η Δικαιοσύνη σπαράσσεται από έναν πρωτοφανή εμφύλιο και όπου η πολιτική είναι πιο διαιρεμένη και απαξιωμένη από ποτέ, ο αγώνας για διαφάνεια μετατρέπεται σε παιχνίδι με ποδοσφαιρικούς όρους. Με όλους να ποντάρουν στις καθυστερήσεις.