ΤΑ μηνύματα είναι πολλά. Το πρώτο και ισχυρότερο είναι πως η συγκυβέρνηση Κεντροαριστεράς- Πρασίνων-Φιλελευθέρων απέτυχε παταγωδώς σε όλα τα επίπεδα. Αυτή τη στιγμή η Γερμανία έχει τεράστιο πρόβλημα τόσο δημοσιονομικά όσο και στις τσέπες των πολιτών. Η βιομηχανία έχει πληγεί από τον ανταγωνισμό της Κίνας. Το γερμανικό κράτος έχει μείνει πολύ πιο πίσω και από την Ελλάδα στην ψηφιοποίηση. Ενώ το Μεταναστευτικό αποτελεί ένα δυσεπίλυτο πρόβλημα.

ΟΙ κάλπες απέδειξαν για μια ακόμη φορά πως η Γερμανία -που κουνάει το δάχτυλο στην υπόλοιπη Ευρώπη για την οικονομία και τις μεταρρυθμίσεις- δεν κατάφερε ποτέ να πετύχει τη σύγκλιση της Δυτικής και Ανατολικής Γερμανίας, αν και έχουν περάσει 45 χρόνια από την επανένωση. Η σαρωτική επικράτηση του AfD στην πρώην Ανατολική Γερμανία δείχνει πως υπάρχει κοινωνία δύο ταχυτήτων, αλλά και επιβεβαιώνει τη θεωρία των δύο άκρων.

ΤΟ θέμα, όμως, δεν είναι τι έγινε στις κάλπες, αλλά τι θα γίνει στη Γερμανία και την Ευρώπη με φόντο τις νέες παγκόσμιες ισορροπίες και το 2030. Θα αλλάξει δημοσιονομική πολιτική ο νέος κυβερνητικός συνασπισμός Κεντροδεξιάς-Σοσιαλδημοκρατών ή θα επιμείνει στη φιλοσοφία του Σόιμπλε; Με απλά λόγια, θα ρίξει χρήμα στην οικονομία, που είναι και το μεγάλο πρόβλημα της χώρας; Και θα αφήσει, επιτέλους, και τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες να ακολουθήσουν πιο χαλαρή δημοσιονομική πολιτική; Γιατί, εκτός από το Μεταναστευτικό, το πραγματικό πρόβλημα της Ευρώπης βρίσκεται στις τσέπες των πολιτών της.

ΑΠΟ εκεί και πέρα, είναι εξαιρετικά σημαντικό το ποιες ισορροπίες θα δημιουργηθούν στις σχέσεις Βερολίνου -Ουάσιγκτον, καθώς τρέχουν οι διαπραγματεύσεις Τραμπ-Πούτιν για ειρήνευση στην Ουκρανία και ο Μασκ στήριζε ξεκάθαρα το AfD. Γιατί αν ο Μερτς και το ταπεινωμένο SPD μείνουν στο ότι κατάφεραν να σχηματίσουν κυβέρνηση και δεν αλλάξουν τίποτα, τότε στις επόμενες κάλπες το AfD θα θέσει υποψηφιότητα για την κατάκτηση της πρώτης θέσης.

ΝΑ το πούμε πιο απλά. Μέχρι σήμερα οι τελευταίες κυβερνήσεις της Γερμανίας, τόσο της Μέρκελ όσο και του Σολτς, δεν έβλεπαν μακριά στο γήπεδο, απλά κρατούσαν την μπάλα στα πόδια τους και έπαιζαν καθυστερήσεις. Αν δεν αλλάξουν σύστημα και δεν στηρίξουν με νέες πολιτικές και χρήμα τους πολίτες της Γερμανίας και της υπόλοιπης Ευρώπης, αν δεν ξυπνήσουν την Ε.Ε. από τον γεωπολιτικό της λήθαργο, τότε μέχρι το 2030 τα αντισυστημικά κόμματα θα έχουν σαρώσει στις κάλπες που θα στήνονται. Κρατούν στα χέρια τους την τελευταία ευκαιρία, μένει να αποδειχθεί αν θα μπορέσουν να την εκμεταλλευτούν.