Γράφει ο Γιώργος Ν. Παπαθανασόπουλος

Σε ένα σκάφος αναψυχής, όταν είναι μπουνάτσα στο ανοιχτό πέλαγος, μπορεί και ένα ναυτόπαιδο να πάρει το πηδάλιο και να το απολαμβάνει. Οταν όμως έρθει καταιγίδα και ορμητικά τα κύματα σκεπάζουν το καράβι, τότε αυτό θέλει τον έμπειρο, τον γνώστη από διαχείριση φουρτούνας καπετάνιο. Η Ελλάδα τον καιρό αυτό αντιμετωπίζει σωρεία προβλημάτων. Στα εθνικά ζητήματα, Τουρκία, Σκόπια, Αλβανία προκαλούν σοβαρά ζητήματα και η κυβέρνηση θυμίζει το ναυτόπαιδο του καραβιού.

Ειδικότερα ο Ερντογάν δεν κουνάει απλώς το δάχτυλο, μας πιάνει και μας τραβάει και το πέτο. Δείχνει έτοιμος για καβγά. Αισθάνεται ότι είναι η συνέχεια του Σουλεϊμάν και ότι έχει απέναντί του απογόνους των ραγιάδων εκείνου. Νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, Θράκη, Κύπρος είναι οι στόχοι του. Στα καίρια αυτά μέρη του Ελληνισμού αμφισβητεί έμπρακτα τα γεγονότα και τις διεθνείς συμβάσεις και συνθήκες.

Στο πλαίσιο αυτής της στρατηγικής των προκλήσεων και της έμπρακτης αμφισβήτησης συνόρων και διεθνών συμβάσεων είναι και η ενέδρα που στήσανε οι τουρκικές ειδικές δυνάμεις στον Εβρο και σε δύο Ελληνες στρατιωτικούς, τον υπολοχαγό Αγγελο Μητρετώδη και τον λοχία ΕΠΟΠ Δημήτρη Κούκλατζη. Η απάντηση στην προκλητικότητα Ερντογάν ήρθε με τη συγκλονιστική κινητοποίηση του λαού του Εβρου και το συλλαλητήριο στην Ορεστιάδα υπέρ της απελευθέρωσής τους από τις τουρκικές φυλακές. Μια διαδήλωση-πρότυπο. Οι ομιλητές με μετριοπάθεια λόγου, χωρίς κομματικές ταμπέλες, με ειρηνικά συναισθήματα προς τους αλλοεθνείς γείτονες, αλλά και αποφασισμένοι να πιέσουν, κατά τις δυνάμεις τους, για την απελευθέρωση των δύο Ελλήνων στρατιωτικών.

«Ούτε ένα ευρώ από εμάς στην Αδριανούπολη μέχρι την απελευθέρωση των παιδιών μας», ήταν το σύνθημα που κυριάρχησε. Συγκινητική επίσης είναι η συμπαράσταση προς τους δύο κρατούμενους νέους και τις οικογένειές τους από όλο τον Ελληνισμό.

Απέναντι στις προκλήσεις και τη στρατηγική του Ερντογάν η ελληνική πολιτική ηγεσία συμπεριφέρεται ερασιτεχνικά. Αγνοεί στοιχειώδεις κανόνες στρατηγικής, που είναι γνωστοί από τον 5ο π.Χ. αιώνα και τον Σουν Τζου: «Ποτέ μην κάνεις μια κίνηση αν δεν είσαι βέβαιος ότι στην απάντηση του αντιπάλου έχεις ανταπάντηση» και «ποτέ μην κάνεις μια κίνηση αν οι πιθανότητες να πετύχεις είναι λιγότερες από εκείνες να αποτύχεις». Απάντηση στην προκλητικότητα του Τούρκου προέδρου δεν είναι οι δημαγωγικοί παλικαρισμοί, το φόρεμα στολής εκστρατείας και τα λόγια τα παχιά. Ούτε το να προστρέξουμε στη μαμά (ΗΠΑ) κλαίγοντας και λέγοντας «μαμά, ο Ερντογάν μάς ενοχλεί…». Στις κρίσεις μετριέται η αξιοσύνη μιας κυβέρνησης. Και η σημερινή μετριέται, ζυγίζεται και βρίσκεται λειψή.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]