Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη*

Ας δεχθούμε και τα επιχειρήματα της εταιρίας ότι έχει στα χέρια της μέχρι σήμερα 18 δικαστικές αποφάσεις που τη δικαιώνουν. Ας δεχθούμε ακόμα πως όταν μιλάμε για μεταλλεία και εξόρυξη χρυσού δεν εννοούμε την αστική ανάπλαση του πάρκου Τρίτση αλλά μια βαριά μεταλλευτική βιομηχανία. Ας δεχθούμε, στο τέλος τέλος, ότι και τα δύο μέρη αυτής της απίστευτης διελκυστίνδας κάνουν με «βαριά καρδιά» αυτό που τους ζητάει ο «άλλος». Ομως σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να δεχθούμε αδιαμαρτύρητα πως ο σύμβουλος στρατηγικού σχεδιασμού του πρωθυπουργού γράφει στο λογαριασμό του στο facebook «στα τσακίδια el dorado και να μη στεριώσεις πουθενά».

Η τοποθέτηση αυτή μπορεί να συνάδει με τον κ. Καρανίκα, δεν συνάδει όμως με την ιδιότητα που φέρει. Την ίδια στιγμή, το ύφος και η προσωπική οργή της δήλωσής του τινάζει στον αέρα οποιαδήποτε προσπάθεια του υπουργού Ενέργειας και Περιβάλλοντος να δώσει πρακτικά επιχειρήματα που δείχνουν ότι η εταιρία έχει το πρόβλημα και όχι η κυβέρνηση. Με μία και μόνο φράση του ο κ. Καρανίκας απέδειξε πως η εναντίωση στην επένδυση της Χαλκιδικής δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια πολιτική βεντέτα. Είναι το τελευταίο «κόκκινο» αφήγημα που έχουν να πουν στο εσωτερικό τους ακροατήριο. Εξ ου και το επίσης «κόκκινο» αντεπιχείρημα που προβάλλουν οι πολέμιοι της επένδυσης: Συνωμότησαν οι Καναδοί με τη Ν.Δ., ίσως και με τον ΣΕΒ και μερικά συστημικά Μέσα, μπορεί και τη CIA, για να εκβιάσουν την κυβέρνηση λίγες ώρες μετά την επενδυτική στροφή που επιχείρησε ο πρωθυπουργός στη ΔΕΘ. Η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση τα καταφέρνει μια χαρά και μόνη της. Δεν χρειάζεται καμία συνωμοσία ή προσπάθεια για να γκρεμίσει τα ανώγια που χτίζει με τα λόγια. Αρκεί μια δήλωση, ενός πρωθυπουργικού συμβούλου, σε κάποιο από τα social media.

Είναι γεγονός πως οι μεγάλες επενδύσεις, οι «φαραωνικού τύπου» όπως χαρακτηρίζουν κάποιοι την επένδυση στις Σκουριές, χρειάζονται γερά στομάχια. Οχι για να καταπιούν το περιβάλλον ούτε για να καταστρέψουν τις τοπικές κοινωνίες, όπως υποστηρίζουν οι κυβερνητικοί βουλευτές. Χρειάζεται όμως να τις πιστεύεις. Να πιστεύεις ειλικρινά πως το τελικό όφελος για την οικονομία και την τοπική ανάπτυξη θα έχει θετικό πρόσημο και να παλεύεις για να περιορίσεις τον περιβαλλοντικό αντίκτυπο.

Στον ΣΥΡΙΖΑ όμως δεν πίστεψαν ούτε στιγμή στο οικονομικό μοντέλο που προσπαθεί με το στανιό να υιοθετήσει ο Αλέξης Τσίπρας. Δεν μπορούν και δεν θέλουν να υποστηρίξουν τη μεγάλη επιχειρηματικότητα, διότι δεν το επιτρέπει η ιδεολογική αφετηρία τους. Αν ήταν στις δυνάμεις τους, ούτε τα περιφερειακά αεροδρόμια θα προχωρούσαν ούτε το Ελληνικό. Θα έλεγαν όλοι με μια φωνή «στα τσακίδια», αλλά ξέρουν πως δεν μπορούν.

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου