Σε όλα τα πράγματα όταν έχεις να αντιμετωπίσεις κάποιον που δεν έχει τoν παραμικρό σχεδιασμό και λειτουργεί αποκλειστικά με το ένστικτό,  είναι πάρα πολύ δύσκολο να βρεις την λύση και να μπορέσεις να ξεπεράσεις τις δυσκολίες που θα σου βάλει.

Αυτό είναι και το λάθος που έχει κάνει η παρούσα κυβέρνηση και αυτό το λάθος την έχει οδηγήσει να είναι εχθρός όλων μας. Δεν θέλω να πιστεύω (σ.σ. ίσως επειδή είμαι ρομαντικός) πως η συγκυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου ανέβηκε στην εξουσία για να αποτελέσει τον εχθρό του λαού, αλλά δυστυχώς από την πρώτη στιγμή τα κατάφερε!

Αμέσως μετά την ανάληψη της εξουσίας όλα τα κυβερνητικά στελέχη ενεργούσαν σαν να μην υπάρχει αύριο. Σπασμωδικές κινήσεις σε όλους τους τομείς. Από το μάθημα των θρησκευτικών μέχρι την οικονομία. Από τον τρόπο που θέλησε να επιβάλλει την τάξη στα ελληνικά γήπεδα μέχρι το πώς θέλησε να διαχειριστεί το θέμα με το Νoor 1 και την επένδυση στο Ελληνικό. Ποτέ δεν θυμάμαι να έχει γίνει μια κίνηση  που είχε στρατηγικό σχεδιασμό και να ήταν ενταγμένη σε ένα πλάνο μακροχρόνιας δράσης με συγκεκριμένο στόχο.  

Τα παραδείγματα είναι πολλά και δεν περιορίζονται μόνο σε αυτά που προανέφερα. Ολοι όσοι απαρτίζουν αυτή την κυβέρνηση, αλλά και αυτοί που έχουν αποχωρήσει και από σύντροφοι έχουν γίνει  εχθροί, λειτούργησαν και λειτουργούν με τον ίδιο επικίνδυνο τρόπο.

Ετσι, κανείς μας, από το παιδί του δημοτικού μέχρι τον υπερήλικα συνταξιούχο δεν ξέρει το τι θα του ξημερώσει από την στιγμή που δεν ξέρει ούτε αυτοί που έχουν τις τύχες μας στα χέρια τους.

Πολλές φορές στην κουβέντα που γίνεται για την οικονομία και τις πολυπόθητες επενδύσεις τονίζεται πως πρέπει να υπάρχει σταθερότητα, εμπιστοσύνη και πρόγραμμα. Αυτό το τρίπτυχο είναι το μυστικό της επιτυχίες για όλους τους τομείς της ζωής μας.

Στην ερώτηση όμως τι από τα παραπάνω ακολουθεί πιστά αυτή η κυβέρνηση, δυστυχώς το ΤΙΠΟΤΑ θα είναι το πρώτο πράγμα που θα μας έρθει στο μυαλό.

Και δεν υπηρετεί τίποτα γιατί πολύ απλά δεν έχει μπορέσει να δημιουργήσει ένα συγκεκριμένο σχέδιο μάχης και είναι φανερό ότι αδυνατεί ή δεν θέλει να το κάνει. Προσοχή, δεν μιλάω για το αν το σχέδιό της θα ήταν καλό ή κακό. Θα αποτελούσε όμως μία συγκεκριμένη επιλογή, θα είχε στόχευση και θα κρίνονταν θετικά ή αρνητικά από όλους μας. Και στο κάτω-κάτω της γραφής θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί!

Αντίθετα, συνεχίζει να παλεύει με τον ίδιο της τον εαυτό, χωρίς να πιστεύει αυτά που κάνει, χωρίς να ψάχνει την καλύτερη λύση και χωρίς να δίνει την παραμικρή ευκαιρία σε όλους μας να δούμε την επόμενη ημέρα με μεγαλύτερη αισιοδοξία.

Ηθελημένα ή άθελα παραμένει εχθρός μας και όσο περνά ο καιρός γίνεται ακόμη πιο επικίνδυνος!