Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Η χθεσινή λιποθυμία του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στις 6 χθες τα χαράματα στο Μιμάρ Σινάν τζαμί της Κωνσταντινούπολης αποδόθηκε από τον ίδιο σε υποτασικό επεισόδιο λόγω της νηστείας του Ραμαζανιού, σε συνδυασμό με τον διαβήτη – από τον οποίο ομολόγησε ότι πάσχει. Το ρεπορτάζ αναφέρει ότι ο Τούρκος πρόεδρος κατέρρευσε λίγο πριν από την έναρξη της προσευχής, μεταφέρθηκε με φορείο σε άλλο σημείο του τζαμιού και στη συνέχεια στο νοσοκομείο. Εξήλθε σχετικά σύντομα αφού του παρασχέθηκαν οι απαραίτητες φροντίδες.

Θυμόμαστε ότι λιποθυμικά επεισόδια έχουν υποστεί λόγω «πολιτικού στρες» και υπερκόπωσης παλαιότερα ο Τόνι Μπλερ και πρόσφατα τόσο ο Αλέξης Τσίπρας όσο και ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Ηταν όμως μεμονωμένα περαστικά, που δεν ενέπνεαν ανησυχία.

Με τον Ερντογάν τα πράγματα είναι διαφορετικά. Τα τελευταία χρόνια η υγεία του έχει μετατραπεί σε μυστικοπαθές ανατολίτικο θρίλερ. Δεν πάνε πολλές εβδομάδες άλλωστε από την ημέρα που εμφανίστηκε χλωμός και υποβασταζόμενος στη σύνοδο του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες, έχοντας ματαιώσει λίγες μέρες πριν την παρουσία του στη Σύνοδο του Ευξείνου Πόντου.

Το 2012 διέρρευσε από τα Wikileaks ένα e-mail του αμερικανικού ιδρύματος Stratfor (δεξαμενή σκέψης της CIA) που ανέφερε πως ο Ερντογάν χειρουργήθηκε τον Νοέμβριο του 2011 για καρκίνο του παχέος εντέρου και οι γιατροί «του δίνουν μόνο δύο χρόνια ζωής». Ευτυχώς για τον άνθρωπο, η πρόβλεψη διαψεύστηκε, αλλά τα προβλήματά του ως φαίνεται είναι υπαρκτά. Ξέρουμε από την καλή -και κυρίως από την ανάποδη- πώς είναι η Τουρκία με τον Ερντογάν. Απολύτως όμως κανείς δεν μπορεί να φανταστεί πώς θα είναι χωρίς αυτόν.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου