Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

Πρόκειται για καραμπινάτη περίπτωση προπαγάνδας που δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα και απευθύνεται αποκλειστικά σε αφελείς. Ας ξεκινήσουμε από τα στοιχειώδη: πιστεύει κανείς έναν πολιτικό, ο οποίος εξελέγη με βασικό σύνθημα ότι θα σκίσει τα μνημόνια και μέσα σε 2,5 χρόνια έχει ήδη υπογράψει δύο;

Το καλοκαίρι του 2018 λήγει το τρίτο πρόγραμμα και χρησιμοποιώντας αυτό το ορόσημο το Μαξίμου πλάθει τη θεωρία περί του τέλους των μνημονίων. Η αλήθεια είναι εντελώς διαφορετική. Η λιτότητα των μνημονίων όχι μόνο δεν τερματίζεται το 2018 αλλά ήδη ο κ. Τσίπρας έχει φροντίσει να την κάνει ισχυρότερη από το 2019 και μετά, όταν θα ισχύσει η μείωση των συντάξεων και πιθανώς η αύξηση των φόρων μέσω της περικοπής του αφορολογήτου ορίου. Η κυβέρνηση της Αριστεράς έχει ήδη ναρκοθετήσει το πεδίο της οικονομίας για το διάστημα μέχρι το 2022 υπογράφοντας δεσμεύσεις για υψηλά πλεονάσματα της τάξης του 3,5%.

Μπορεί τυπικά σε ένα χρόνο να λήγει η τρέχουσα δανειακή σύμβαση, όμως για τους πολίτες η μνημονιακή λιτότητα θα γίνει πιο επώδυνη το 2019. Ο κ. Τσίπρας στις διαπραγματεύσεις ενδιαφέρθηκε μόνο για το πώς θα εξυπηρετηθούν τα πολιτικά του σχέδια. Μετέθεσε τα επώδυνα μέτρα για τις συντάξεις κατά 1,5 χρόνο με σκοπό εντός του 2018 να προσφύγει σε εκλογές ισχυριζόμενος μάλιστα ότι «έσκισε τα μνημόνια».

Στόχος του μία αξιοπρεπής ήττα που θα τον κρατήσει στο πολιτικό παιχνίδι προσβλέποντας σε νέες κάλπες το 2020 με αφορμή την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας.

Οι μπαχαλάκηδες της οικονομίας είναι πολύ «συνετοί» σε ό,τι αφορά την πολιτική τους επιβίωση. Το πρόβλημα είναι ότι οι πολίτες έχουν αντιληφθεί τη ζημιά που έχουν υποστεί από τον ΣΥΡΙΖΑ και μόλις στηθούν κάλπες θα ξεσπάσουν. Οσο για τα σχέδια περί επανάληψης του 2015 με τις προεδρικές εκλογές μοιάζουν με φαρσοκωμωδία. Τότε η πλειοψηφία πίστευε ότι τα δύσκολα είχαν περάσει και ότι «ακόμη και δύο να κάνει από τα δέκα που υπόσχεται ο Τσίπρας καλά θα είναι».

Τώρα έχουν δεχθεί δύο μνημόνια και ξέρουν ότι η περίοδος 2019-2022 θα είναι ακόμη χειρότερη εάν συνεχισθεί η ίδια πολιτική των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.

Συμφέρει η έξοδος στις αγορές;

Η έξοδος στις αγορές υπό φυσιολογικές συνθήκες σηματοδοτεί και την απεξάρτησή μας από τους δανειστές. Αυτό είχε συμβεί το 2014 όταν η κυβέρνηση Σαμαρά κατάφερε να εκδώσει ομόλογα και εξασφάλισε προληπτική πιστωτική γραμμή με αντάλλαγμα μέτρα τα οποία δεν θα ξεπερνούσαν το 1 δισεκατομμύριο ευρώ. Τώρα η κατάσταση είναι εντελώς διαφορετική. Η έξοδος στις αγορές, εάν επιτευχθεί εντός του 2018, δεν θα σηματοδοτήσει και την αποσύνδεσή μας από τους δανειστές, καθώς η λιτότητα θα ενταθεί από το 2019. Οι Ευρωπαίοι δεν πρόκειται να δώσουν ούτε ένα έξτρα ευρώ στην Ελλάδα και ψάχνουν εύσχημο τρόπο για να απαλλαγούν από τα βάρη μας. Για αυτό θα πριμοδοτήσουν την έξοδο στις αγορές, που είναι ακριβότερη λύση για την Ελλάδα σε σχέση με τα μνημονιακά δάνεια, και το σημαντικότερο: δεν βγάζει τους δανειστές μακριά από τα πράγματα.

Το «χτύπημα» των δηλώσεων

Μισθωτοί και συνταξιούχοι θα βρεθούν μπροστά σε ένα νέο σοκ τις επόμενες ημέρες. Συμπληρώνοντας τις φορολογικές τους δηλώσεις θα διαπιστώσουν ότι θα κληθούν να πληρώσουν έξτρα φόρους, καθώς η φορολογική κλίμακα άλλαξε τον Ιούνιο του 2016 (τότε που ο Τσακαλώτος θα παραιτείτο εάν μειωνόταν το αφορολόγητο όριο) και οφείλουν τις αυξημένες κρατήσεις του πρώτου εξαμήνου. Πρόκειται για ένα ακόμη χτύπημα στην πλειονότητα των φορολογουμένων, που έχουν να αντιμετωπίσουν ακόμη μεγαλύτερες επιβαρύνσεις χωρίς να αυξάνονται τα εισοδήματά τους.

*O Πάνος Αμυράς είναι ο διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου