Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη*

Είναι 1984 και μόλις έχει κερδίσει τις εσωκομματικές εκλογές για την προεδρία της Νέας Δημοκρατίας. Απέναντί του, στο μικρόφωνο του κρατικού ραδιοφώνου, η μεγάλη δασκάλα της δημοσιογραφίας, Μαρία Ρεζάν, η οποία γράφοντας εκ των υστέρων ένα εισαγωγικό κείμενο για τη συνέντευξη εκείνη έβαλε τίτλο «Ο Ψύχραιμος». Ισως γιατί η μοναδική στιγμή που φάνηκε να χάνει την αυτοκυριαρχία του ήταν όταν του ανέφερε τον παιδικό του φίλο, Πάνο Κόκκα, της «Ελευθερίας», ο οποίος πέθανε 20 μέρες μετά τη Μεταπολίτευση.

Ενας λυγμός ίσα που ακούστηκε, αλλά σχεδόν αμέσως εκείνος απομακρύνθηκε από το μικρόφωνο, σκούπισε τα μάτια του, άναψε νευρικά ένα τσιγάρο και ψιθύρισε: «Συγχωράτε με».

Από τότε έχουν περάσει 33 χρόνια και ο κόσμος γύρω μας έχει αλλάξει αμέτρητες φορές και μαζί του και εμείς. Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης διατήρησε μέχρι τέλους το φιλελευθερισμό, την ψυχραιμία και την ανθρωπιά του, έτσι όπως τα διέκρινε η Μαρία Ρεζάν, αλλά και κάτι ακόμα: Την ακόρεστη δίψα του να μαθαίνει και να συνδιαλέγεται με νέους ανθρώπους.

Το 2013, στα 95 του χρόνια συναντιέται διαδικτυακά με νέους bloggers, απαντώντας ζωντανά στις ερωτήσεις τους από το χώρο του βιβλιοπωλείου Free Thinking Zone. Ο δημοσιογραφικός τίτλος ήταν τώρα διαφορετικός: «Mitsotakis VS Bloggers, Catch Him if You Can!». Ποια απάντησή του θα κρατούσαμε; Ισως την πιο χρήσιμη συμβουλή του προς τους σύγχρονους πολιτικούς:

«Αντί να τραβάμε κόκκινες γραμμές που τις σβήνουμε την επόμενη ημέρα, καλό είναι να πούμε στον ελληνικό λαό την ωμή αλήθεια. Ο πολιτικός κόσμος πρέπει να πει την αλήθεια στο λαό και να του προτείνει λύσεις. Και ο ελληνικός λαός θα τον ακολουθήσει».

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου