«Ενα αφιέρωμα λειτουργεί μοιραία ως αναδρομή και άρα απολογιστικά, παρότι στις δύο αυτές βραδιές στο “Half Note” πρόκειται να ακουστούν για πρώτη φορά και τραγούδια ολοκαίνουργια, σε μουσική του Γκωτιέ Βελισσάρη και ερμηνεία του Βασίλη Κούρτη», λέει ο Παρασκευάς Καρασούλος στον «Ε.Τ.» της Κυριακής και συνεχίζει:

«Νομίζω πως όλα αυτά τα χρόνια στην καλλιτεχνική μου διαδρομή στάθηκα τυχερός, μιας και διατύπωσα χωρίς εκπτώσεις το καλλιτεχνικό μου αίτημα ακέραιο, με την ένταση που ήθελα και με μεγάλη αποδοχή από το κοινό. Κοιτώντας μπροστά, αυτό που ειλικρινά θα ήθελα είναι οι συνθήκες να μου επιτρέψουν να συνεχίσω αυτή την πορεία απρόσκοπτα και το ίδιο δημιουργικά».

Πώς θα λειτουργήσουν οι δύο βραδιές στο «Half Note»;

Ως ένα ταξίδι στα τραγούδια μου που αγαπήθηκαν και τραγουδήθηκαν πολύ, από το «Δύο μέρες μόνο», τη «Μικρή πατρίδα», «Τον εαυτό του παιδί» έως τα πιο πρόσφατα. Θα τα τραγουδήσουν τρεις εξαιρετικοί νέοι ερμηνευτές: η Πολυξένη Καράκογλου, ο Βασίλης Κούρτης και η Χριστίνα Μαξούρη. Προσέρχομαι με μεγάλη χαρά σ’ αυτή τη γιορτή.

Πέρα από στιχουργός και ποιητής, λειτουργείς και ως μέντορας για νέους καλλιτέχνες, δίνοντας μάλιστα βήμα να εκφραστούν μέσα από τη «Μικρή Αρκτο». Πώς κρίνεις το επίπεδο δημιουργίας στη νέα γενιά συνθετών, στιχουργών, ερμηνευτών;

Πάντα υπήρχαν και υπάρχουν μονάδες νέων δημιουργών και ερμηνευτών, σε κάθε γενιά και περίοδο που ξεχωρίζουν. Το σοβαρό πρόβλημα όμως σήμερα είναι πως οι συνθήκες στη δισκογραφία είναι σχεδόν απαγορευτικές στο να μπορέσουν να εκφραστούν όσο και όπως θέλουν οι νέοι. Λείπουν όλα: κίνητρα, δομές, προτάσεις, δημόσια πολιτική. Παρότι περισσότερο από ποτέ έχουμε όλοι ανάγκη το ελληνικό τραγούδι.

Εξακολουθεί ο στιχουργός (κάτι που δεν ίσχυσε για σένα) να αποτελεί και σήμερα το λιγότερο προβεβλημένο πρόσωπο του τραγουδιού ή στη σημερινή εποχή της κρίσης έχουν αλλάξει οι ισορροπίες αυτές;

Ναι, έχουν αλλάξει αποφασιστικά οι ισορροπίες. Στο ελληνικό τραγούδι όλα ξεκινούσαν πάντα από το λόγο, το στίχο. Ο κανόνας αυτός με τα χρόνια έγινε κατανοητό πως για να λειτουργεί σωστά απαιτεί την ενεργό παρουσία του στιχουργού. Η παρουσία του στιχουργού με τα χρόνια φωτίστηκε.

Δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς, όχι μόνο γιατί το διεκδικήσαμε σθεναρά οι παλαιότεροι στιχουργοί, αλλά και γιατί άλλαξε το ίδιο το κοινό και το μορφωτικό του επίπεδο. Φανταστείτε παλιά χρειαζόταν να δώσουμε μάχη για να υπάρχουν οι στίχοι στο δίσκο. Σήμερα είναι αυτονόητο.

Γιατί επέλεξες τη μορφή του χαϊκού για το νέο σου ποιητικό βιβλίο «Polaroid»; Ποια η σχέση του είδους με το ελληνικό αναγνωστικό κοινό;

Γιατί η αυστηρότητα και η πειθαρχία της φόρμας απαιτούν, μέσω της οικονομίας και της πυκνότητας λόγου που προϋποθέτει, να κρατάς την ουσία και να αφήνεις στην άκρη περιττολογίες ή φλυαρίες. Μέσα σε 17 συλλαβές πρέπει να πεις ό,τι έχεις να πεις. Τα χαϊκού συγγενεύουν επίσης και με το τραγούδι. Και στο τραγούδι ο λόγος πρέπει να είναι ευθύβολος, να έχει αρχή, μέση και τέλος.

Μου άρεσε πολύ αυτή η πρόκληση του αυτοπεριορισμού. Κι έπειτα, στην Ελλάδα είχαμε πάντα την παράδοση της ολιγόστιχης ποίησης: τα επιγράμματα, τα δημώδη δίστιχα λιανοτράγουδα. Οπως εύστοχα το διατύπωσε μια φίλη, σήμερα το χαϊκού είναι το twitter των ποιητών.

Ποιο είναι το επίπεδο της πολιτιστικής ζωής στη χώρα μας σήμερα; Πολλές παραστάσεις, πολλές συναυλίες, πολλές εκθέσεις, μεγάλα πολιτιστικά κέντρα. Τι γίνεται;

Το ζήτημα δεν είναι η ποσότητα των προτάσεων, των κάθε λογής προτάσεων στον πολιτισμό. Αυτό που εξακολουθεί να λείπει απελπιστικά είναι ένα στρατηγικό σχέδιο δημόσιας πολιτικής για τον πολιτισμό, λείπουν οι απαραίτητες δομές που μπορούν να εξασφαλίσουν συνέχεια και συνοχή στα βήματά μας και ένα επιπλέον ζήτημα αιχμής που με ανησυχεί πολύ είναι πως εξαπλώνεται επικίνδυνα η ιδρυματοποίηση του πολιτισμού μας. Πολλά ιδιωτικά ιδρύματα και ελάχιστες δημόσιες πρωτοβουλίες με στόχο και νόημα.

Υπάρχει κάτι άλλο στον ορίζοντα;

Υπήρξα τα χρόνια που πέρασαν εξαιρετικά φειδωλός στην εκδοτική μου παρουσία, παρότι είχα και υλικό και ιδέες. Οι φίλοι μου έλεγαν πως ήταν ο μόνος τομέας στη ζωή μου που με χαρακτήριζε μια ακατανόητη τσιγκουνιά. Αποφάσισα να το αλλάξω αυτό κι έτσι τα χρόνια που έρχονται θα κυκλοφορήσουν και βιβλία μου και δίσκοι και έργα θεατρικά.

Μετά την έκδοση των ποιημάτων χαϊκού με τίτλο «Polaroid», άμεσα θα εκδοθεί ένα πεζό αφήγημά μου με τίτλο «Ιστορίες για να μη λείπεις όσο θα λείπεις», οι «Γέφυρες», ο δίσκος δηλαδή που ετοιμάζουμε με τον ταλαντούχο νέο συνθέτη Γκωτιέ Βελισσάρη και τον εξαιρετικό νέο ερμηνευτή Βασίλη Κούρτη, και ο κύκλος παιδικών τραγουδιών που δουλεύουμε αυτόν τον καιρό με το συνθέτη Μιχάλη Καλογεράκη, που αγαπώ, εκτιμώ και θαυμάζω πολύ. Το 2019 θα ήθελα να είναι μια χρονιά γεμάτη δημιουργικές προτάσεις.

——————–

Info
«ΜΙΚΡΗ ΠΑΤΡΙΔΑ»
Παρασκευάς Καρασούλος
ΠΟΥ: «Half Note» (Τριβωνιανού 17, Μετς)
ΠΟΤΕ: 19, 20 Δεκεμβρίου
ΩΡΑ ΕΝΑΡΞΗΣ: 21:30
ΕΙΣΟΔΟΣ: 10 € και 15 €
ΤΗΛ.: 2109213310
ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ: www.viva.gr

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]