Οι άνθρωποι στις γειτονιές της Αθήνας εκφράζουν το αυτονόητο. Όλοι θέλουν ένα δήμο που θα νοιαστεί για την καθημερινότητά τους. Μια καθημερινότητα που απαιτεί να ταλαιπωρηθείς για τα απλά και να συμβιώσεις με τα μίζερα. Με τα σκουπίδια, το λίγο πράσινο, την έλλειψη φωτισμού, το φόβο που γεννά η εγκατάλειψη. Θέλουν να επιστρέψει η ζωή στους δημόσιους χώρους, στις σκοτεινές γωνιές της πόλης. Και αυτό, βεβαίως, περνά και από το μείζον θέμα της ασφάλειας ή, για να το πω καλύτερα, της ανασφάλειας. Η επίλυση όλων αυτών των προβλημάτων είναι αυτό που ονομάζω «ο πολιτισμός της καθημερινότητας», όλα εκείνα τα «μικρά» που κάνουν τη διαφορά στην καθημερινή, πραγματική ζωή.

Λέτε πως η ασφάλεια είναι ένα από τα ζητήματα που θεωρούν σημαντικά οι Αθηναίοι. Ωστόσο, μπορεί ο δήμος να έχει κάποιον ουσιαστικό ρόλο ώστε να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα;

Η ασφάλεια είναι θεμελιώδες δικαίωμα όλων. Αν οι άνθρωποι μιας πόλης είναι φοβισμένοι και κλεισμένοι στα σπίτια τους, η πόλη «σβήνει». Οταν η πόλη «σβήνει», είναι αδιανόητο ο δήμος να μην πρωτοστατεί στην κατάρτιση και την υλοποίηση ενός αποτελεσματικού σχεδίου δράσης για την ασφάλεια στην πόλη, ακόμη και αν δεν έχει τις σχετικές αρμοδιότητες. Εμείς έχουμε την εμπειρία της επίλυσης σύνθετων προβλημάτων που απαιτούν τη συνδρομή πολλών φορέων. Μπορούμε και θέλουμε ο Δήμος Αθηναίων να γίνει καταλύτης και συντονιστής ενός ολοκληρωμένου σχεδίου αντιμετώπισης της εγκληματικότητας στην πρωτεύουσα.

Διαβάστε ολόκληρη την συνέντευξη στην έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]sip