Όπως καταγγέλλει η Ένωση Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων Δ΄Δημοτικού Διαμερίσματος Πειραιά:

Από τα μέσα Φεβρουαρίου παραμένει κενή η θέση νηπιαγωγού σε ένα από τα τρία τμήματα, λόγω άδειας εγκυμοσύνης της εκπαιδευτικού, η οποία δεν αναπληρώθηκε ποτέ. Ετσι, το νηπιαγωγείο καλείται να διαχειριστεί το πρόβλημα με το υπάρχον προσωπικό, που επιβαρύνεται ακόμα περισσότερο, με συνέπειες για την εκπαίδευση, ακόμα και για την ασφάλεια των μικρών μαθητών.

Είναι απαράδεκτο και επικίνδυνο στο μοναδικό Ειδικό Νηπιαγωγείο του Πειραιά, ένα ολόκληρο τμήμα να μένει χωρίς δασκάλα. Το πρόβλημα επηρεάζει τη λειτουργία όλου του σχολείου και δυσχεραίνει συνολικά το έργο και την παρέμβαση των εκπαιδευτικών στα υπόλοιπα παιδιά.

Κενή παραμένει και η θέση του φυσικοθεραπευτή, επίσης λόγω άδειας, με αποτέλεσμα τα παιδιά με κινητικές αναπηρίες να μένουν χωρίς βασική υποστήριξη. Από την έναρξη της σχολικής χρονιάς, στο νηπιαγωγείο τοποθετήθηκε μόνο μία εργαζόμενη ως Ειδικό Βοηθητικό Προσωπικό (ΕΒΠ) για τη φροντίδα 19 νηπίων, εκ των οποίων τα 12 είναι με πάνα.

Τοποθετήθηκε επίσης λογοθεραπευτής μόνο για δύο ημέρες την εβδομάδα, ενώ δεν υπήρχε καθόλου φυσικοθεραπευτής. Μόνο μετά τη δυναμική διαμαρτυρία των γονέων και τις παρεμβάσεις των εκπαιδευτικών, στις αρχές Νοεμβρίου έγινε η πρόσληψη δεύτερου ΕΒΠ, φυσικοθεραπευτή για τρεις ημέρες την εβδομάδα, και επιπλέον λογοθεραπευτή για δύο ακόμη ημέρες, δίνοντας μια μικρή ανάσα σε γονείς, παιδιά και νηπιαγωγούς.

Οπως αποδείχτηκε όμως, ακόμα κι αυτό ήταν προσωρινό. Λίγους μήνες μετά, είμαστε στο μια από τα ίδια. Οι ελλείψεις σε εκπαιδευτικούς και υποδομές βάζουν σοβαρά εμπόδια στην εκπαίδευση και στις αναγκαίες επιστημονικές παρεμβάσεις, όπως η φυσικοθεραπεία, που είναι αναντικατάστατη για την ολοκληρωμένη στήριξη των παιδιών με αναπηρίες.

Ρωτάμε λοιπόν: Ως πότε η κατάσταση στην εκπαίδευση και ειδικά στα ειδικά σχολεία θα ταλαιπωρεί γονείς εκπαιδευτικούς και παιδιά; Ως πότε θα πρέπει ο γονιός να γίνεται λάστιχο ακόμα και για τα πιο αυτονόητα, για όσα δηλαδή αφορούν στην εκπαίδευση και στην ασφάλεια του παιδιού του;

Είναι αδιανόητο στη σημερινή εποχή, ενώ υπάρχουν όλα τα επιστημονικά και άλλα μέσα για να έχουν όλα τα παιδιά και ειδικά τα παιδιά με αναπηρία καλύτερη ποιότητα ζωής και σύγχρονες συνθήκες εκπαίδευσης, να ζει ο γονιός τον εφιάλτη αν η τάξη θα έχει δασκάλα και ο δάσκαλος αν θα μπορεί να κάνει τη δουλειά του.

Το υπουργείο και η διεύθυνση να λύσουν τώρα το πρόβλημα με το ειδικό νηπιαγωγείο. Είναι απαράδεκτο να συνεχίζουν τις διώξεις σε βάρος των εκπαιδευτικών που αναδεικνύουν τα προβλήματα και διεκδικούν λύσεις, αντί να αντιμετωπίζονται άμεσα τέτοια σοβαρά προβλήματα στα σχολεία.