Εχουν ξεχωρίσει με το εκρηκτικό τους ταμπεραμέντο και τη μουσική τους προσωπικότητα. Οι String Demons, τα, κατά κόσμον, αδέλφια Λυδία και Κωνσταντίνος Μπουντούνης, αποτελούν το τόσο χαρακτηριστικό ντουέτο εγχόρδων, που έχει κατακτήσει το κοινό με τις μουσικές του προτάσεις, αλλά και τις μοναδικές ζωντανές εμφανίσεις και παρουσιάζει το νέο album «Τheãtrika».

Με τα μαγικά τους δοξάρια, καταρρίπτουν για άλλη μια φορά τα μουσικά στεγανά, προσεγγίζοντας αιρετικά αλλά και ενωτικά διαφορετικές επιρροές, από την παραδοσιακή μουσική έως το ραπ και το ροκ αλλά και το ελαφρό τραγούδι.

Δύο παραστάσεις

Τα τελευταία δύο χρόνια έχουν βρει έναν διαφορετικό τρόπο να επικοινωνούν με το κοινό τους, καθώς έχουν γίνει μέρος, όχι μίας, αλλά δύο διαφορετικών θεατρικών και μάλιστα πολύ επιτυχημένων παραστάσεων, μία για ενήλικες και η άλλη για παιδιά. Πρόκειται για το περίφημο «Πάρτυ της ζωής μου», όπου στέκονται δίπλα στην Ελένη Ράντου, στο θέατρο ΔΙΑΝΑ και για τη βραβευμένη παράσταση για παιδιά του Ηλία Καρελλά «Ραπουνζέλ χωρίς παραμύθι» στο θέατρο ΚΑΠΠΑ. Οπως οι ίδιοι επισημαίνουν έχουν ξεπεράσει τις 400 εμφανίσεις συνολικά!

Θεατρικοί, αλλά και πολύ μουσικοί, οι String Demons διατρέχουν τη σκηνή με τα δοξάρια τους, γίνονται ηθοποιοί και μουσικοί ταυτόχρονα, αναπόσπαστο μέρος της παράστασης στην οποία όχι απλά συμμετέχουν, αλλά πρωταγωνιστούν θα λέγαμε, μια και όποιος έχει παρακολουθήσει τις δύο παραστάσεις, αντιλαμβάνεται ότι ο ρόλος τους είναι πρωταρχικός και καθοριστικός για το καλό αποτέλεσμα.

Με αφορμή την έκδοση του νέου άλμπουμ τους «Τheãtrika» οι String Demons μίλησαν στον «Ε.Τ.» της Κυριακής για το περιεχόμενο της εμπνευσμένης αυτής δουλειάς, αλλά και για τα μελλοντικά τους σχέδια και τη μεταξύ τους δημιουργική σχέση. 

Τι περιλαμβάνει το νέο άλμπουμ σας με τα θεατρικά σας τραγούδια;

Περιλαμβάνει επτά τραγούδια από τη «μουσική ζωή» μας τα τελευταία δύο χρόνια στις παραστάσεις «Το πάρτυ της ζωής μου» και το «Ραπουνζέλ χωρίς παραμύθι». Σε γενικές γραμμές τις πρωτότυπες μουσικές που γράψαμε για αυτές τις δυο παραστάσεις, όπου παίζουμε ζωντανά δύο σεζόν τώρα, για πάνω από 400 εμφανίσεις συνολικά. Τραγούδια όπως το παραδοσιακό σμυρναίικο «Doctor» και το «Βreathe», επηρεασμένο από τη δολοφονία του George Floyd που συντάραξε τις ΗΠΑ, έως το ελαφρό τραγούδι του Σουγιούλ «Ας ερχόσουν για λίγο», σε διαφορετική απόδοση.

Ξεχωριστό χρώμα δίνει η Idra Kayne που συμμετέχει στο «Τree», τραγούδι από την παράσταση «Ραπουνζέλ χωρίς παραμύθι», που μιλά για την απόλυτη οικολογική καταστροφή που συντελείται με τρομερά γρήγορους ρυθμούς.

Είμαστε περήφανοι για αυτό το άλμπουμ, κρύβει μέσα του όλη την απίστευτη εμπειρία που περάσαμε τα δύο χρόνια στο θέατρο συμπυκνωμένη σε επτά τραγούδια, που το κάθε ένα ξεχωριστά φωτογραφίζει σημαντικές και πολύ δυνατές στιγμές των έργων. 

Τα τελευταία χρόνια γίνεστε πολύ επιτυχημένα μέρος παραστάσεων. Πώς νιώθετε γι’ αυτό;

Χαρούμενοι αλλά και εξαντλημένοι (χαμογελούν), καθώς ο ρυθμός των παραστάσεων είναι φοβερά έντονος. Η μουσική μας και ο τρόπος που παίζουμε βρήκε φιλόξενη στέγη στο θέατρο, όπου μπορεί να ξεδιπλωθεί άφοβα, με όλα τα ιδιαίτερα, διαφορετικά, «περίεργα», ίσως και αντιθετικά στοιχεία που μας χαρακτηρίζουν ως μπάντα, χωρίς περιορισμούς.

Είναι μια σχέση που προέκυψε αβίαστα, την οποία δεν είχαμε σκεφτεί ποτέ, ούτε προγραμματίσει, τουλάχιστον με τον τρόπο που προέκυψε όπου η μουσική μας και η ζωντανή μας εμφάνιση επί σκηνής γίνεται μέρος της παράστασης, με πολλή κίνηση δική μας πάνω στη σκηνή, με παρέμβαση στην πλοκή, σχεδόν σαν να είμαστε… ηθοποιοί. Είναι μια σχέση που μας ξάφνιασε και την απολαμβάνουμε πολύ. Γενικότερα πιστεύουμε ότι αν το θέατρο συνδυαστεί με τη ζωντανή μουσική, με ωραίο και αληθινό τρόπο, μπορούν να γίνουν θαύματα! 

Θα λέγατε ότι αυτές οι εμφανίσεις σας είναι μικρές θεατρικές συναυλίες; Πόσες έχετε δώσει τα τελευταία δύο χρόνια;

Πρώτο έρχεται το γεγονός ότι κατά κάποιον τρόπο εξυπηρετείς και αγκαλιάζεις το ίδιο το έργο και τη ματιά του σκηνοθέτη και δεύτερο, και αυτό είναι που μας ξάφνιασε, είναι ότι σε στιγμές του λειτουργεί ακριβώς ως συναυλία. Αυτός είναι και ένας από τους λόγους που αντέχουμε αυτόν τον ρυθμό παραστάσεων, ίσως ξεπεράσουμε και τις 450 σε αυτό το διάστημα των δύο τελευταίων χρόνων, αν σκεφτείτε ότι σε μία μέρα μπορεί να παίξουμε και τρεις φορές.

Οι μικρές αυτές εντός θεάτρου εμφανίσεις μάς κάνουν να νιώθουμε πιο κοντά στο φυσικό μας περιβάλλον, που είναι οι συναυλίες, τα live, η ατμόσφαιρα της μουσικής γενικότερα. 

Πρέπει να λαμβάνετε κάποια πράγματα υπόψη παίζοντας για ενήλικες και παίζοντας για παιδιά;

Να είμαστε όσο γίνεται πιο ειλικρινείς και στις δύο περιπτώσεις. Ποτέ δεν έχουμε προσαρμόσει την εμφάνισή μας, επειδή θα παίξουμε σε παιδιά ή σε ενήλικες, ίσως για αυτό τις παραστάσεις που είναι για παιδιά, που έχουμε κάνει με τον Ηλία Καρελλά, τις βλέπουν με μεγάλο ενδιαφέρον και οι ενήλικες που συνοδεύουν τους μικρούς θεατές. Στο «Ραπουνζέλ χωρίς παραμύθι» σίγουρα μας οδήγησαν το έργο και η μοναδική ματιά του Ηλία, αλλά ουσιαστικά γράψαμε και παίξαμε ό,τι θα παίζαμε σε ένα δικό μας live.

Τα τραγούδια που γράφετε για το θέατρο σας απασχολεί βέβαια να στέκονται με αυτάρκεια και εκτός της θεατρικής σκηνής στις συναυλίες σας;

Μας απασχολεί, αλλά είναι και κάτι το οποίο, τουλάχιστον μέχρι στιγμής, γίνεται και από μόνο του, χωρίς να το σκεφτόμαστε ή να το προσχεδιάζουμε. Το «Τheãtrika» είναι άλμπουμ που μουσικά και στιχουργικά στέκεται και ανεξάρτητα από τις παραστάσεις, δηλαδή μπορεί κάποιος να το ακούσει χωρίς να τις έχει παρακολουθήσει.

Συχνά στις συνθέσεις σας υπάρχουν πολλά παραδοσιακά στοιχεία, αλλά και σύγχρονα και έντονοι ρυθμοί, έως και ραπ. Ο συνδυασμός διαφορετικών ακουσμάτων είναι ζητούμενο για σας;

Με το που θα πιάσουμε τα όργανα να φτιάξουμε κάτι, βγαίνει ένα κράμα από ό,τι υπάρχει μέσα μας από τα χρόνια που ζούμε και ό,τι μας απασχολεί τη συγκεκριμένη περίοδο. Το ιδανικό θα είναι να γράψουμε και να παίξουμε ακριβώς αυτό που πραγματικά αγαπάμε χωρίς να υπάρχει ίχνος έκπτωσης ή προσαρμογής.

Δεν γίνεται να οδηγηθούμε κάπου ουσιαστικά αν λειτουργήσουμε επίτηδες εγκεφαλικά, π.χ. να πούμε ότι θα βάλουμε και ένα ραπ πέρασμα σε αυτό το κομμάτι, έτσι επειδή πρέπει να είναι κάτι διαφορετικό. Ολα προκύπτουν αβίαστα και δημιουργικά και στη συνέχεια αρχίζουν το χτίσιμο και η ολοκλήρωση, άλλες φορές με μεγάλη ταχύτητα, άλλες φορές πολύ αργά.

«Γράφουμε τραγούδια ανάλογα με τις ιδέες που έχει ο καθένας, δεν το… προγραμματίζουμε»

Γράφετε μαζί τα τραγούδια σας; Εχει κάποιος μεγαλύτερο μέρος στη σύνθεση και άλλος στον στίχο;

Αυτό είναι κάτι που δεν το «προγραμματίζουμε», δεν το σχεδιάζουμε ποτέ. Προκύπτει αναλόγως με την εποχή, την περίοδο που διανύουμε και τις μουσικές ιδέες που φέρνει ο καθένας και η καθεμία στο τραπέζι κάθε φορά. Αλλες φορές συμβαίνει ένα κομμάτι να έχει γραφτεί ολοκληρωτικά, μουσική και στίχοι δηλαδή, μόνο από τη Λυδία ή τον Κωνσταντίνο, άλλες φορές έχει συμβεί πάνω σε μουσική του Κωνσταντίνου να βάλει η Λυδία στίχους και επίσης άλλες φορές έχει συμβεί να φτιάξει ο καθένας μόνος/μόνη από κάτι και όταν βρεθούμε να τα ενοποιούμε, με τρόπους και φαντασία που μπορεί ποτέ να μην μας περνούσε από το μυαλό πριν ακούσουμε ο ένας τη δημιουργία του άλλου! Αυτό, π.χ., το τελευταίο συνέβη στις «Τρεις Ξαδέρφες», ένα ιδιαίτερο τραγούδι του τελευταίου δίσκου «Τheãtrika».

Λυδία, έχεις σκεφθεί να ερμηνεύσεις τραγούδια άλλων μια και έχεις εκπληκτική φωνή; Σε ενδιαφέρει να λειτουργήσεις μόνο ως ερμηνεύτρια; Ή η έκφρασή σου συμπεριλαμβάνει πάντα και το βιολί;

Ευχαριστώ πολύ! Παρόλο που μου αρέσει ίσως λίγο παραπάνω να λέω δικά μου και δικά μας τραγούδια, τα τραγούδια άλλων είναι επίσης κάτι που μέσα στους String Demons το έχω κάνει, το κάνω και θα το κάνω με αγάπη, με μία δική μου/δική μας αισθητική πάντα, π.χ., όπως το «Ας ερχόσουν για λίγο», που κι αυτό υπάρχει μέσα στο «Τheãtrika». Από εκεί και πέρα, το να μπαίνω σε «ταμπέλες», κουτάκια και συγκεκριμένο πλαίσιο, δηλαδή να λέγομαι μόνο «τραγουδίστρια» ή μόνο «βιολονίστα», είναι κάτι που δεν με ενδιαφέρει. Μου αρέσει να προσδιορίζομαι πολύ απλά ως μουσικός, δηλαδή ένας άνθρωπος, μία γυναίκα που γράφει, παίζει, ερμηνεύει και τραγουδάει μουσική και φέρει αυτό το «όλον» πάνω στη σκηνή και στους δίσκους. Και αυτό το «όλον» ως η Λυδία των String Demons το πραγματοποιώ και το εκφράζω.

Εσύ, Κωνσταντίνε, έχεις σκεφθεί τον εαυτό σου εκτός των String Demons (χωρίς βέβαια να θέλω να σπείρω… δαιμόνια), μια και είσαι ένας αυτάρκης επίσης μουσικός;

Αυτό που θέλω αυτήν την περίοδο είναι να ησυχάσω από τις πολλές εμφανίσεις και στη συνέχεια να εξερευνήσω και άλλο τον κόσμο των… δαιμονίων, όχι αυτών που λες, αλλά των άλλων, των δημιουργικών δαιμονίων με τα έγχορδα και τη Λυδία πάντα συνοδοιπόρο, στη σύνθεση και στη στιχουργική.

Μελλοντικά σχέδια για το καλοκαίρι;

Ετοιμάζουμε ήδη τα επόμενα βήματά μας για το καλοκαίρι πολύ συγκεκριμένα, κάποιες εμφανίσεις λίγες και καλές και φυσικά στούντιο, αλλά πρώτα διακοπές, για λίγο μακριά ο ένας από τον άλλο, ώστε να φορτίσουμε και πάλι τις μπαταρίες μας.

Info

Το άλμπουμ «Τheãtrika» των String Demons κυκλοφορεί ψηφιακά σε όλες τις μουσικές πλατφόρμες και σε cd από τις εκδόσεις Μετρονόμος

Ειδήσεις σήμερα

Γιώργος Καραγιάννης: Πέθανε o γνωστός τηλεοπτικός παραγωγός [Βίντεο]

Κώστας Μπακογιάννης: Συναντήθηκε με τη Χίλαρι Κλίντον – Την κάλεσε στην Αθήνα

Νοσογόνος παχυσαρκία: Μια μεγάλη απειλή για την υγεία μας