ΚΑΙ έρχεται ο Νίκος Ανδρουλάκης, που δείχνει αποφασισμένος να ποντάρει ξανά τα πάντα όλα στην τραγωδία των Τεμπών με την Προανακριτική για τον Καραμανλή. Οπως γίνεται αντιληπτό, δεν έχει πάρει χαμπάρι πως για τη δημοσκοπική κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ από το 18% στο 12% ευθύνονται η στάση του στην υπόθεση των Τεμπών το δίμηνο Ιανουαρίου – Φεβρουαρίου και η σύμπλευσή του με το αντισυστημικό μπλοκ. Τώρα, αν το φθινόπωρο πέσει το ΠΑΣΟΚ σε μονοψήφια ποσοστά, τότε θα ψάχνει να βρει πάλι τι φταίει.

ΑΥΤΗ πάνω-κάτω είναι η εικόνα της αντιπολίτευσης. Ενας αχταρμάς απόψεων και πολιτικών. Κανείς δεν μπορεί να αρθρώσει έναν προγραμματικό λόγο που να αφορά τους πολίτες. Το μόνο που τους νοιάζει είναι να χαράσσουν προσωπικές στρατηγικές, για να μην τους φάνε λάχανο οι εσωκομματικοί τους αντίπαλοι. Αυτό συμβαίνει και στο ΠΑΣΟΚ και στον ΣΥΡΙΖΑ.

ΤΩΡΑ, για τον Κασσελάκη, τι να πει κανείς. Από τη μια θέλει συνεργασία με την ευρωομάδα του Μακρόν και από την άλλη επιχειρεί να συμπράξει με τη Ζωή, μπας και καταφέρει να βγει βουλευτής το 2027, γιατί αλλιώς θα καταλήξει σε κάποιο τηλεοπτικό πρωινάδικο να μιλάει για γυμναστική και συνταγές. Ενώ η Ζωή επιμένει να υποδύεται τον «εθνικό τιμωρό», που θα τους βάλει όλους στη φυλακή, θα διαγράψει το χρέος, θα κρατικοποιήσει τα πάντα και θα μας γυρίσει στη δραχμή. Κάτι σαν τον «ΣΥΡΙΖΑ 2015» σε πιο μπρουτάλ εκδοχή.

ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ, πιστεύει κανείς από όλους αυτούς πως μπορεί να πετύχει κάτι εντυπωσιακό στις εκλογές του 2027; Ο Ανδρουλάκης και ο Φάμελλος γνωρίζουν πως τότε θα έρθει η «ημερομηνία λήξης» για εκείνους. Το βράδυ των εκλογών οι σύντροφοί τους θα τους ξηλώσουν με συνοπτικές διαδικασίες. Η Νέα Αριστερά δεν έχει αύριο, γιατί δεν έχει ούτε… σήμερα. Ακόμα κι αν πάνε σε έναν ΣΥΡΙΖΑ που θα εκλέξει καμιά δεκαπενταριά βουλευτές, νομίζουν ότι θα διασωθούν;

ΑΡΑ, ποιος μένει; Η Ζωή. Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει αν θα λάβει 5% ή 15% στις κάλπες του 2027. Εχουμε πολύ δρόμο ακόμα. Προφανώς δείχνει ως ο πιο ισχυρός πόλος του αντισυστημικού μετώπου. Μαζεύει ακροαριστερούς και ακροδεξιούς, που φώναζαν και φωνάζουν ακόμα «να καεί το μπ@@@λο η Βουλή». Και είναι βέβαιο πως θα συνεχίσει μονοθεματικά με τα Τέμπη κι όπου βγει.

ΤΩΡΑ, όλες οι υπόλοιπες θεωρίες που διακινούνται περί ευρύτερων συνεργασιών είναι δεδομένο πως δεν θέλουν να τις υλοποιήσουν ούτε οι ίδιοι που πρωταγωνιστούν σε αυτές. Απλά τις χρησιμοποιούν σε ένα ιδιότυπο blame game μεταξύ των κομμάτων.

ΓΙ’ αυτό και η κυβέρνηση καλό θα ήταν να μη δίνει ιδιαίτερη σημασία σε αυτά που κάνει η κραυγάζουσα και καταστροφολογική αντιπολίτευση εδώ και έξι χρόνια, αλλά να επικεντρωθεί σε αυτά που προβληματίζουν και απασχολούν τους πολίτες.