Εξήντα χρόνια μετά τον θάνατό της, νιώθει κανείς ότι όσα ήταν να μάθουμε για εκείνη τα έχουμε ήδη αφομοιώσει. Η Κούπερ διαφωνεί ασφαλώς. «Αυτό είναι το τελευταίο φιλμ που μέσα του θα βρείτε τους ανθρώπους που ήταν στο περιβάλλον της, που άγγιξαν τη ζωή της, που την ήξεραν καλά. Ανθρώπους που γνώριζαν πολύ καλά πώς ήταν να βρίσκεσαι δίπλα της», λέει η Κούπερ, η οποία βασίστηκε στην ερευνητική δουλειά που έκανε για τη Μέριλιν στη δεκαετία του ’80 ο δημοσιογράφος Αντονι Σάμερς, ο οποίος υπέγραψε το βιβλίο «Οι μυστικές ζωές της Μέριλιν», που κυκλοφόρησε το 1985.

Για να κυκλοφορήσει αυτό το βιβλίο, ο Σάμερς συνομίλησε με δεκάδες ανθρώπους που γνώριζαν καλά τη Μέριλιν. Οι εκατοντάδες ώρες συνομιλιών που ηχογραφήθηκαν σε κασέτες παρέμεναν στο αρχείο της Ακαδημίας Κινηματογράφου στο Λος Αντζελες, μέχρι που ο Σάμερς έπεισε την Κούπερ να τις χρησιμοποιήσει γνωρίζοντας ότι εκείνη θα δει τον άνθρωπο πίσω από τον μύθο.

Η αλήθεια

Από χαζή ξανθιά του Χόλιγουντ έως μάρτυρας της μεγάλης οθόνης από τις εξαρτήσεις και τις ταμπλόιντ εφημερίδες, η Μέριλιν κατά καιρούς ήταν τα πάντα.

«Η αλήθεια, βέβαια, είναι κάπου στη μέση, όπως πάντα», λέει η Εμα Κούπερ και προσθέτει: «Η Μέριλιν ήταν πολλά πράγματα. Είχε πληγές που επηρέασαν τις σχέσεις της, αλλά ποτέ δεν υπήρξε θύμα. Δούλεψε πολύ με τον εαυτό της. Ο τρόπος που άφηνε να φανεί το πόσο εκτεθειμένη ήταν αλλά και ο τρόπος που το έκρυβε παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον. Και αυτό το θεωρούμε δυναμικό προσόν για μια γυναίκα σήμερα. Εκείνη την εποχή, οι γυναίκες δεν είχαν αυτήν την ελευθερία που έχουν σήμερα για να εξερευνήσουν τέτοιους τρόπους».

Ανάμεσα στις αμέτρητες στιγμές που μεταφέρθηκαν στην ταινία της από τις κασέτες του Σάμερς η Κούπερ ξεχωρίζει δύο. «Η πρώτη ήταν όταν η Μέριλιν βγήκε από την ψυχιατρική κλινική “Πέιν Γουίτνεϊ”, όπου παρέμεινε για τρεις ημέρες. Ηταν σαν να έβγαινε από πρεμιέρα ταινίας ή από ένα εστιατόριο γνωρίζοντας ότι την περιμένουν οι παπαράτσι. Ηταν η χειρότερη περίοδος της ζωής της. Κι όμως, εμφανίστηκε σαν σταρ του σινεμά. Από τη μια μεριά, σκέφτομαι ότι ήταν απαίσιο που ένιωσε ότι έπρεπε να κάνει τέτοια εμφάνιση και, από την άλλη, εντυπωσιάζομαι που, τελικά, τα κατάφερε», λέει η Κούπερ και συνεχίζει: «Η δεύτερη στιγμή που με συγκλόνισε ήταν όταν ανακοίνωσαν το διαζύγιό της κι εκείνη δεν μπορούσε να κρύψει τα συναισθήματά της. Κλαίει και είναι μια εικόνα που σου προκαλεί έναν κόμπο στον λαιμό όταν τη βλέπεις. Κάποτε έλεγαν ότι η Μέριλιν ήταν τρελή, υστερική, ανοικονόμητη. Τώρα βλέπεις αυτήν την εικόνα και σκέφτεσαι ότι ήταν απλώς γυναίκα».

Αν θα έχει κάποια επιτυχία η ταινία, αυτή θα είναι να γνωρίσουν τη Μέριλιν καλύτερα οι νέες γενιές: «Ελπίζω τα νέα παιδιά, βλέποντας την ταινία, να αποκτήσουν μια πιο καθαρή εικόνα για εκείνη σε σχέση με τις προηγούμενες γενιές. Να διαπιστώσουν ότι πράγματα που συμβαίνουν στη δική τους ζωή συνέβησαν και σ’ εκείνη που υπήρξε ένα από τα πιο διάσημα πρόσωπα στον κόσμο. Και να νιώσουν ανακούφιση από αυτό».