Το πόσο μεγάλη θα ήταν αυτή η αλλαγή ούτε η ίδια δεν μπορούσε να φαντασθεί. Ο λόγος για την Μπάρμπρα Στρέιζαντ, που έμεινε στο «Bon Soir» για δύο συνεχείς χρονιές και οι ηχογραφήσεις από εκείνα τα βράδια δεν είδαν ποτέ το φως της δημοσιότητας. Μέχρι σήμερα, που η Στρέιζαντ αποφάσισε να τις κυκλοφορήσει υπό τον τίτλο «Barbra Streisand at the Bon Soir».
Πριν ολοκληρωθούν εκείνα τα δύο χρόνια στο κλαμπ του Γκρίνουιτς Βίλατζ, η Στρέιζαντ είχε ήδη υπογράψει συμβόλαιο με μεγάλη δισκογραφική εταιρία, την ίδια που είχε υπογράψει και με τον Μπομπ Ντίλαν, ο οποίος «έκανε τη δική του φολκ επανάσταση» λίγα τετράγωνα πιο μακριά, δίνοντάς της τον απόλυτο έλεγχο στη δουλειά της. «Νόμιζα ότι οι ηχογραφήσεις στο “Bon Soir” θα ήταν καταπληκτικές, αλλά μόλις τις άκουσα απογοητεύτηκα. Δεν μου άρεσε καθόλου η ποιότητα. Ο χώρος εκείνος δεν ήταν στούντιο ηχογραφήσεων», λέει η Στρέιζαντ σε πρόσφατη συνέντευξή της στον «Guardian».
Οι ηχογραφήσεις από το κλαμπ έμειναν στο συρτάρι και το ντεμπούτο της Στρέιζαντ στη δισκογραφία έγινε με ένα στούντιο άλμπουμ, που φυσικά έγινε πλατινένιο και της χάρισε δύο βραβεία Γκράμι. Εξήντα χρόνια αργότερα και με τη συμβολή των νέων τεχνολογιών στην ηχοληψία, η Στρέιζαντ έδωσε το «πράσινο φως» για την κυκλοφορία.
«Δεν τα ακουμπήσαμε τα φωνητικά της Μπάρμπρα. Αυτό που θα ακούσετε είναι ακριβώς αυτό που εκείνη τραγούδησε τότε», λέει ο παραγωγός του άλμπουμ, Τζέι Λάντερς.
ΤΙ ΔΙΑΒΑΣΑ
Γράφοντας παράλληλα την αυτοβιογραφία της, η Στρέιζαντ βρέθηκε στη θέση να αναφερθεί στα πρώτα μουσικά ερεθίσματά της. «Δεν χρειάστηκε ποτέ στο παρελθόν να αναλύσω το πώς και το γιατί της μουσικής μου, αλλά για το βιβλίο έπρεπε να θυμηθώ. Λοιπόν, στη γειτονιά ήμουν πάντα το παιδί χωρίς πατέρα, αλλά με μια υπέροχη φωνή», λέει η Αμερικανίδα σταρ που έχασε τον πατέρα της όταν ήταν μόλις ενός έτους. Τραγουδούσε διαρκώς στο σπίτι της γιατί «οι διάδρομοι είχαν ωραία ηχώ», αλλά ποτέ δεν ονειρεύτηκε να γίνει τραγουδίστρια. Η υποκριτική την είχε κερδίσει από νωρίς. Στα 14 της χρόνια είδε την ταινία για την Αννα Φρανκ και αμέσως γράφτηκε σε σχολή υποκριτικής. «Το να ενσαρκώνω άλλους ανθρώπους ήταν η ζωή μου, η φιλοδοξία μου, το όνειρό μου», λέει.
Οσο για τη μύτη της και το περίεργο σχήμα της; Οταν την έκαναν εξώφυλλο στη «Vogue» τονίζοντάς την, ήταν κάτι παραπάνω από ενθουσιασμένη γιατί πίστευε ότι έσπαγε το καλούπι της σταρ με τις τέλειες συμμετρίες. «Κάποιοι έλεγαν μετά ότι έμοιαζα σε μυρμηγκοφάγο ή τη βασίλισσα της Αιγύπτου, Νεφερτίτη. Γελούσα και έλεγα “αλήθεια; Ισως να είμαι και τα δύο”».
Ροή Ειδήσεων 
