Κύριε Χριστοδούλου, τι βλέπει ο θεατής σε αυτή τη συνάντηση;
Με αυτή τη συνάντηση προσπάθησα να σμίξω την Μυθολογία με την Λογοτεχνία. Να πω εδώ, πως την ιδέα αυτή μου την έδωσε ο κος Πλατάκης και τον ευχαριστώ.
Έγραψα ένα κείμενο 45 σελίδων, προσπαθώντας όχι να δικαιολογήσω αυτές τις δύο τραγικές γυναίκες για τους φόνους που έκαναν, αλλά να πω την τρομερή αλήθεια τους. Αυτή η τραγική τους αλήθεια, πιστεύω πως ακολουθεί συνεχώς όλο τον παγκόσμιο κοινωνικό ιστό έως και σήμερα και αυτή προσπαθώ να αποκαλύψω.
Τι βλέπει ο συγγραφέας πίσω από μια μορφή και πως της δίνει σάρκα και οστά;
Αν το πρόσωπο είναι φανταστικό τότε ο οποιοσδήποτε συγγραφέας, πρέπει να του δώσει την δομή ενός χαρακτήρα που να έχει το απόλυτο ενδιαφέρον θεατρικά. Αν όμως, το πρόσωπο ήταν κάποτε υπαρκτό, τότε η μορφή που οφείλει να του δώσουμε χρειάζεται την μέγιστη ιστορική αλήθεια. Αυτό το βάρος τούτης της αλήθειας είναι πράγματι επίπονο. Θέλει τεράστια προσοχή και κυρίως απέραντη μελέτη.
Θα έλεγε κανείς πως ειδικεύεστε στους θεατρικούς μονολόγους.
Καθόλου. Ειδίκευση σημαίνει να ασχολείσαι αποκλειστικά με αυτό το είδος. Εδώ δεν είναι έτσι. Απλά, ανάμεσα στα έργα μου, που έχουν παρουσιαστεί στο θέατρο, παίχτηκαν και τρεις μονόλογοι-προσωπογραφίες.
«Ξανθίππη η γυναίκα του Σωκράτη», που τα τελευταία 11 χρόνια την έχουν ερμηνεύσει τρεις διαφορετικές θεατρίνες, το «Κύριε Αττίκ …τελειώσαμε», που παίχτηκε τρία χρόνια και τη «Λέλα Καραγιάννη» η οποία συνεχίζεται να παίζεται από το 2015 έως και σήμερα σε σύνολο 43 τόπους ανά την Ελλάδα.
ΤΙ ΔΙΑΒΑΣΑ
Ο Θεατρικός μονόλογος δεν είναι πρόκληση για έναν ηθοποιό;
Πρόκληση δεν ξέρω αν είναι. Γνωρίζω όμως, πως είναι απέραντα επικίνδυνος. Ο ηθοποιός σε μονόλογο δεν αναμετράται μόνο με την τέχνη του. Παλεύει πρωτίστως με την εσωτερική μοναξιά του και με τους δαίμονές του.
Θεωρείτε ότι οι χαρακτήρες που δημιουργήσατε σε όλα τα έργα σας, έχουν αποδοθεί έτσι ακριβώς όπως τους φανταστήκατε;
Όχι όλοι 100%. Συνήθως όμως, από τους σκηνοθέτες είμαι ευχαριστημένος. Γνωρίζω, πως όταν δίνεις ένα έργο σε σκηνοθέτη τότε το έργο είναι στα χέρια του σκηνοθέτη. Παρεμβαίνει βεβαίως και ο συγγραφέας, αλλά….Ας μη ξεχνάμε ποτέ και τούτο: Πως σε παγκόσμιες πρεμιέρες, συγγραφείς και σκηνοθέτες δεν μιλούσαν μεταξύ τους!! (Ντασέν, Ουίλιαμς κλπ.)
Αλήθεια, έχετε στο νου σας κάποιον/α συγκεκριμένο/η ηθοποιό όταν πλάθετε χαρακτήρα;
Όταν μου λέει ο/η τάδε ηθοποιός να γράψω ένα έργο και βρίσκω την ιδέα συγκινητική και εν τέλει αρχίζω να το γράφω, τότε στο μυαλό μου βεβαίως και δεσπόζει αυτός ο/η ηθοποιός. Πως αλλιώς δηλαδή;
Ποια είναι η πηγή της έμπνευσής σας;
Τα παιδικά βιώματα καθορίζουν τη ζωή κάθε ανθρώπου. Ένας συγγραφέας ορίζεται από εκεί ακριβώς. Από κεί ξεκινά, κάνει τον κύκλο του υποφέροντας, κι εκεί τελειώνει.
Πόσο αυστηρός είστε με τον εαυτό σας;
Όταν γενικά με συγκινεί κάτι, είμαι πολύ αυστηρός αλλά συνάμα και πρόθυμος να προσφέρω… Όταν δεν με συγκινεί όμως, αδιαφορώ παντελώς.
Μετά από δύο χρόνια απραξίας, είστε αισιόδοξος για το μέλλον του θεάτρου;
Όχι. Αλλά δεν είναι η συγκεκριμένη απραξία που με κάνει απαισιόδοξο. Θλίβομαι όταν βλέπω τις ανοησίες που ανεβαίνουν στην Επίδαυρο, με σκηνοθέτες να προβάλουν το «εγώ» τους και τον ναρκισσισμό τους, θλίβομαι με τους πάσης φύσεως ελεεινούς μοντερνισμούς κλπ. Θλίβομαι επίσης, όταν στα λεγόμενα μικρά θέατρα με σημαντικότατες παραστάσεις δεν δίνονται ουδέποτε επιχορηγήσεις…
Τι σημαίνει για σας η λέξη Θέατρο;
Ακούστε, το θέατρο για μένα είναι μια σοβαρή υπόθεση. Δεν μου αρέσει το θέατρο που υποστηρίζει το γυμνό για να κόψει εισιτήρια, ούτε τις βωμολοχίες, ούτε τα χοντρά δήθεν αστεία για να αναγκάσουν τον θεατή να γελάσει με το ζόρι. Το γυμνό και οι βωμολοχίες για μένα, έχουν θέση και μάλιστα την πρώτη, στα κρεβάτια και όχι στο Θέατρο. Και οι ακραίοι μοντερνισμοί και τα έξαλλα περίεργα ρούχα, έχουν τη θέση τους στα…μπαράκια! Το θέατρο όμως, είναι άλλη υπόθεση. Ε, λοιπόν, αυτή την άλλη υπόθεση προσπαθώ να υπηρετώ. Αν θέλει το Υπουργείο Πολιτισμού να σέβεται τον Πολιτισμό της χώρας του, οφείλει να σέβεται πάνω απ’ όλα, τον χώρο της Επιδαύρου.
Σχέδια για το μέλλον;
« Έχω ένα όραμα για κάποια μουσικο-θεατρική παράσταση που γράφω αυτή την εποχή. Έχει τίτλο «Κρατώντας…..ένα τόσο δά μικρό όνειρο!»
Την μουσική και τα τραγούδια της παράστασης θα υπογράψει η γνωστή μουσικοσυνθέτρια Πηγή Λυκούδη και θα το σκηνοθετήσω προσωπικά.
Φέτος τι δικό σας θα δούμε;
Ήδη έχουν ξεκινήσει ήδη δύο από τα τρία έργα. «Όταν η φόνισσα συνάντησε τη Μήδεια», και το «Γράμμα απ’ τη Μικρά Ασία». Το τρίτο, «Το ζεϊμπέκικο της Τζοκόντα» θα ξεκινήσει πριν τις γιορτές. Όσο για το «Αι γενεαί πάσαι…Νικηταράς!», υπάρχουν ήδη κλεισμένες παραστάσεις για σχολεία και περιοδεία.
Ροή Ειδήσεων 
