Μέσα από την ιστορία μιας Αμερικανίδας νοικοκυράς που εξαφανίζεται μυστηριωδώς, η Τσαμαδού αναδεικνύει τις σκοτεινές πτυχές της ανθρώπινης ψυχής: την απογοήτευση, την προδοσία και την αναζήτηση της ταυτότητας. Το μυθιστόρημα συνδυάζει μυστήριο και δράμα, θέτοντας ερωτήματα για τις ανθρώπινες σχέσεις και τις βαθιές κρυφές επιθυμίες που διαμορφώνουν τις ζωές μας.
– Η ηρωίδα του βιβλίου σας εξαφανίζεται ξαφνικά και αφήνει πίσω της μία οικογένεια γεμάτη αναπάντητα ερωτήματα. Τι σας ενέπνευσε να δημιουργήσετε μια τέτοια ηρωίδα και πώς καταφέρατε να αναδείξετε την εσωτερική της σύγκρουση μέσα από την αφήγηση;
Η ιδέα της ξαφνικής και αναιτιολόγητης φυγής μιας γυναίκας από την τακτοποιημένη ως τότε ζωή της είναι κάτι που με είχε απασχολήσει από παλιά. Γιατί φεύγει μια γυναίκα χωρίς να αφήσει ίχνη πίσω της; Εχει κάποιο συγκεκριμένο λόγο ή είναι το αποτέλεσμα μιας μακράς διεργασίας και αντίδρασης σε σωρευμένες πίκρες και απογοητεύσεις; Σιγά σιγά άρχισε να διαμορφώνεται μέσα μου κάτι σαν αστυνομική ιστορία που με πίεζε και έψαχνε την κατάλληλη στιγμή να φύγει από τον χώρο της φαντασίας μου και να εκφραστεί μέσα από τον γραπτό λόγο. Δεν ήταν εύκολο έργο. Η εσωτερική σύγκρουση της ηρωίδας είναι το ζητούμενο. Δεν γνωρίζω αν το πέτυχα για να απαντήσω στο ερώτημά σας. Εσείς οι αναγνώστες θα κρίνετε.
– Πώς θέλετε να βλέπουν οι αναγνώστες αυτή τη φυγή της; Ως πράξη απελευθέρωσης ή ως εκδήλωση μιας βαθύτερης, αναπόφευκτης ανάγκης;
Στην αρχή δεν είναι ξεκάθαρα τα κίνητρα της ηρωίδας μου. Η μυστική ερωτική αλληλογραφία που βρίσκεται σε μια παλιά δικηγορική τσάντα δεν είναι παρά η αφορμή για να τολμήσει να κάνει το μεγάλο βήμα. Θα έλεγα λοιπόν ότι στην ουσία η φυγή της είναι και πράξη απελευθέρωσης και εκδήλωση βαθιάς και υποβόσκουσας ανάγκης.
– Μας ταξιδεύετε στην Ελλάδα, όπου αποκαλύπτεται ένα μυστικό πακέτο με ερωτικά γράμματα. Πώς λειτουργεί η Ελλάδα ως σκηνικό για την πλοκή του βιβλίου και ποια είναι η συμβολική της σημασία για την ηρωίδα και την αναζήτησή της;
«Στο Τσακ»: Νέα ημερομηνία για την κωμωδία της Δήμητρας Παπαδοπούλου στο Θέατρο Αλέκος Αλεξανδράκης
Η ηρωίδα μου είναι σαν τον Οιδίποδα. Αναζητά όπως εκείνος απαντήσεις στο αρχέγονο ερώτημα του ανθρώπου που αφορά την ταυτότητά του. Στην ουσία η Λούσι Μπράουν με τη φυγή της σηματοδοτεί ένα ταξίδι αυτογνωσίας και απελευθέρωσης. Η σύνδεση επομένως με την Ελλάδα και τη μυθολογία, κάτω από την οποία κρύβονται ιστορικές αλήθειες, είναι αναπόφευκτη.
– Στην καρδιά του βιβλίου βρίσκονται οι έννοιες του έρωτα, της εξαπάτησης και της προδοσίας. Πώς αυτές οι έννοιες επηρεάζουν τις επιλογές των χαρακτήρων και ποιο μήνυμα θέλετε να περάσετε στον αναγνώστη σχετικά με τη φύση της ανθρώπινης σχέσης;
Ο έρωτας, η εξαπάτηση και η προδοσία δεν είναι καινούργια φαινόμενα. Υπάρχουν από τότε που εμφανίστηκε ο άνθρωπος. Είναι επομένως αναπόφευκτο να επηρεάζεται η ανθρώπινη συμπεριφορά από αυτούς τους παράγοντες. Εξάλλου αυτό διδάσκει και η Ψυχανάλυση, μιλώντας για ψυχικά τραύματα. Είναι στη φύση μας να ερωτευόμαστε. Κάποιες φορές ο έρωτας είναι συνδεδεμένος με τις έννοιες της προδοσίας και εξαπάτησης.
– Ποιες τεχνικές χρησιμοποιήσατε για να κρατήσετε την ισορροπία μεταξύ του μυστηρίου και της συναισθηματικής έντασης στην αφήγηση;
Δεν χρησιμοποιώ τεχνικές στο γράψιμό μου. Τα πρόσωπα του βιβλίου διηγούνται την ιστορία τους και εγώ την καταγράφω. Η πλοκή ακολουθεί την πορεία της έμπνευσης.
– Το βιβλίο σας, πέρα από τη μυθοπλασία, έχει και μία κοινωνική διάσταση. Πιστεύετε ότι η κοινωνία μας επηρεάζει και διαμορφώνει τις προσωπικές επιλογές των ανθρώπων, ειδικά όταν αυτές σχετίζονται με την οικογένεια και τις σχέσεις; Ποιες κοινωνικές παραμέτρους επιθυμείτε να αναδείξετε μέσα από την ιστορία σας;
Ο άνθρωπος, όπως μας είπε και ο Αριστοτέλης, είναι ζώο κοινωνικό. Ζούμε μέσα στην κοινωνία, κανείς δεν υπάρχει εκτός. Είναι αναπόφευκτο να δεχόμαστε τα μηνύματα που εκπέμπει το περιβάλλον στο οποίο ζούμε και να μας επηρεάζουν άλλους περισσότερο, άλλους λιγότερο. Στο βιβλίο μου όλα τα πρόσωπα κινούνται σε ένα περιβάλλον που έχει διαμορφωθεί από τις ιστορικές συγκυρίες της εποχής τους. Κάποια είναι πιο δυνατά και μπορούν να ξεπεράσουν προβλήματα που γεννά το κοινωνικό περιβάλλον τους, άλλα όχι. Η ροή του χρόνου και της Ιστορίας μπορεί να τους υπερβεί και να τους νικήσει. Γενικά όμως πιστεύω πως είναι τελικά θέμα προσωπικότητας και ατομικής ευθύνης επιλογής του τρόπου αντιμετώπισης των προβλημάτων που μας απασχολούν, είτε αυτά είναι καθαρά κοινωνικής ή οικογενειακής φύσης. Αν και κάποτε τα όρια μεταξύ των δύο αυτών παραμέτρων συγχέονται.