Η συζήτηση με τον σπουδαίο ηθοποιό Αρη Σερβετάλη με αφορμή τον αριστουργηματικό «Ρινόκερο» του Ευγένιου Ιονέσκο, που σκηνοθετεί ο Γιάννης Κακλέας στο Θέατρο Κιβωτός, μας υπενθυμίζει τη μετάλλαξη του ανθρώπου σε φανατικό επιθετικό ον, σε βίαιο όργανο μιας ολοκληρωτικής εξουσίας. Ο Aρης Σερβετάλης, ηθοποιός αξιώσεων και υποστηρικτής της δύναμης της απλότητας, μιλάει στον «Ε.Τ.» της Κυριακής για…

» …το σήμερα της πανδημίας

«Διανύουμε μια δύσκολη χρονιά. Η επιτρεπόμενη χωρητικότητα του 30%, δυστυχώς, δεν είναι βιώσιμη. Για δεύτερη χρονιά φέτος ο “Ρινόκερος” εγείρει κοινούς προβληματισμούς για το σήμερα. Δεν είναι μόνο ένα έργο αντιναζιστικό, αλλά διαθέτει βαθύτερα ζητήματα για το πώς ο άνθρωπος κυριαρχείται από τα πάθη του και είναι δέσμιος των ευρημάτων του. Ο άνθρωπος γεννά μηχανισμούς δέσμιων απολαύσεων. Είναι ένα έργο που αντιτίθεται σε κάθε μαζική υστερία, σε κάθε επιδημία, που κρύβεται κάτω από την καλύπτρα της λογικής και των ιδεών. Σήμερα, προφανώς, πρέπει να προφυλαχθούμε και να υπάρχουν πρόληψη και ατομική ευθύνη. Ωστόσο, ο φόβος δεν πρέπει να κυριαρχήσει περισσότερο από τη ζωή. Προσωπικά, δεν φοβάμαι. Τηρώ όλα τα μέτρα τόσο στο θέατρο όσο και στο σινεμά όπου εργάστηκα για την ταινία «Ο Ανθρωπος του Θεού» της Γιελένα Πόποβιτς, τηρούνταν με ευλάβεια και ασφάλεια όλα τα μέτρα.

»…τα 20 χρόνια στον χώρο

«Οι διαφορές εκ των πραγμάτων πριν από μία 20ετία υπάρχουν. Περνάει ο χρόνος και αποκτάς εμπειρία, έρχεσαι κοντά με το υλικό, το δουλεύεις, σχετίζεσαι καλύτερα με τα θέλω και αποκτάς περισσότερα εργαλεία. Κάθε χρόνος που περνάει γίνονται ζυμώσεις στον χαρακτήρα των ανθρώπων. Η μεγαλύτερη αλλαγή μου είναι που έμαθα να συμβιβάζομαι με την έκθεση, να θαυμάζω και να στοχεύω προς το μεγαλείο της απλότητας. Θεωρώ ότι η μεγαλύτερη αλλαγή κατά τη διαδρομή μου είναι ότι εκτιμώ τη δύναμη της απλότητας».

» …το παρελθόν

«Δεν αναπολώ το παρελθόν. Κάθε εποχή έχει τα ωραία της. Η αρχή της πορείας μου θα έλεγα ότι ήταν μια άγρια περίοδος, βέβαια, όπως κάθε τέτοια περίοδο, παίζει ρόλο πώς είσαι μέσα σου. Προσωπικά, ήμουν σε… ανεμοδούρα και εντός και εκτός μου. Υπήρχε άγρια ομορφιά. Δεν την αναπολώ, αναγνωρίζω και κοιτάζω τον εαυτό μέσα από το παρελθόν. Νιώθω ικανοποιημένος από τη διαδρομή μου».

» …τα λόγια του Ιονέσκο: «Μόνο το γέλιο δεν σέβεται κανένα ταμπού. Μόνο το γέλιο αναχαιτίζει τη δημιουργία μιας κατάστασης ολοκληρωτισμού. Μόνο το κωμικό μπορεί να μας δώσει δύναμη να αντέξουμε την τραγωδία της ύπαρξης»

«Το γέλιο και η γελοιότητα μετεωρίζονται ανάμεσα στο τραγικό και το κωμικό. Η γελοιότητα είναι η αποδόμηση του οικοδομήματος. Και μετά την αποδόμηση έρχεται η κυνικότητα που τότε μπαίνουμε σε άλλη περιοχή. Θεωρώ ότι στη ζωή καλούμαστε να ισορροπήσουμε σε αυτές τις συνθήκες. Προσωπικά, συνεχώς κοιτάζω να κρατώ τα ζύγια. Βρίσκομαι σε μια διαρκή προσπάθεια ισορροπίας και ανισορροπίας. Κι αυτό είναι που με ρεγουλάρει, η αναγνώριση της ανισορροπίας και η προσπάθειά μου να ισορροπήσω.

» …τον κινηματογράφο, το θέατρο και την τηλεόραση, στα οποία τον έχουμε απολαύσει

«Ο κινηματογράφος δεν σου δίνει χρόνο, όπως το θέατρο. Το θέατρο έχει μια μοναδική αμεσότητα, μια σύνδεση με τη θέαση που γίνεται εκείνη την ώρα, που δεν μπορείς να το αντικαταστήσεις με τίποτε άλλο. Η λειτουργία της τηλεόρασης, η δύναμή της είναι μεγάλη, απλά ο τρόπος που γίνεται δεν σου δίνει τον χρόνο να εμβαθύνεις. Οι χρόνοι της είναι πιεστικοί, με αποτέλεσμα να υπάρχουν βιασύνη και προχειρότητα. Ωστόσο, όλα είναι μέρος της δουλειάς μας και είναι καλό να υπάρχουν, προσπάθειες και δουλειές».

» …το θέατρο του 2020

«Πολύ δύσκολη χρονιά, πρωτόγνωρη για όλους. Το θέατρο άντεξε από τις θυσίες των ανθρώπων του. Δεν υπήρχε πρόνοια ούτε κρατική βοήθεια. Δεν είναι απαραίτητο σε αυτήν τη δύσκολη περίοδο για την οικονομία να βρεθούν τρόποι υποστήριξης μόνο οικονομικοί. Υπάρχουν και άλλοι τρόποι στήριξης του πολιτισμού. Για να αποφευχθεί η συνάθροιση απαγόρευσαν τις παραστάσεις… Είναι μια σουρεαλιστική κατάσταση και, αν προσπαθήσεις να την κατανοήσεις, θα αποτρελαθείς. Η καθημερινότητα της πανδημίας σε κάνει να σαστίζεις… Στον “Ρινόκερο” οδηγούμαστε σε μαζικοποίηση της κοινωνίας που βάλλεται και επιτάσσει η οποιαδήποτε συνθήκη».

» …τη Νάξο, την Απείρανθο και τον «μπεκετικό Σερβετάλη»

«Το μυαλό μου ταξιδεύει συχνά στην Απείρανθο. Φέτος, λόγω της κατάστασης, δεν κατάφερα να πάω. Ο Μπέκετ είναι ο αγαπημένος μου συγγραφέας. Ο ισχυρισμός αυτός ο “μπεκετικός Σερβετάλης” προκύπτει μάλλον από την επιμονή μου στον Μπέκετ και τους ήρωές του. Ο Μπέκετ ασχολείται με τον εσωτερικό μηχανισμό της ανθρώπινης εμπειρίας. Κι αυτό με ενδιαφέρει πολύ».

» Τον «Aνθρωπο του Θεού», για τον ρόλο του Αγίου Νεκταρίου

«Ο Aγιος Νεκτάριος υπήρξε ένας μεγάλος εκπρόσωπος της Ορθοδοξίας μας. Πολυγραφότατος με ανιδιοτελή εκκλησιαστική πορεία. Κατά τη διάρκεια της ταινίας αισθανόμουν την παρουσία του. Είχε αφεθεί στον Θεό, στη Θεία Πρόνοια, δεν τον ενδιέφερε ο εαυτός του».

» Τη σχέση του με την Ορθοδοξία και την Εκκλησία

«Η πανδημία ως συνθήκη ισχυροποιεί τη σχέση μου με την Εκκλησία και την Ορθοδοξία. Σε κάθε δυσκολία σαφέστατα η σχέση μου με τον Θεό ισχυροποιείται».

» Τα επόμενα σχέδια

«Φέτος, η χρονιά πάει βήμα βήμα. Σχέδια δεν μπορείς να κάνεις σε αυτήν την κατάσταση. Για το καλοκαίρι του 2021 έχει μεταφερθεί ο Ορέστης του Ευριπίδη, που αναβλήθηκε από το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου. Ολα εξαρτώνται από αυτά που θα μας πουν οι γιατροί».

Info

«Ο ΡΙΝΟΚΕΡΟΣ» ΤΟΥ ΙΟΝΕΣΚΟ 

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Γιάννης Κακλέας

ΠΑΙΖΟΥΝ: Αρης Σερβετάλης, Στέλιος Ιακωβίδης, Αναστασία Στυλιανίδη, Ροζαλία Κυρίου, Θάνος Μπίρκος, Πάνος Παπαδόπουλος

ΠΟΥ: Θέατρο Κιβωτός, Πειραιώς 115

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ: 2103427426