Τα μέχρι στιγμής δεδομένα δείχνουν πως μια νεοφυής επιχείρηση κατάφερε να απειλήσει γνωστές και εδραιωμένες εφαρμογές τεχνολογικών κολοσσών και μάλιστα με υποπολλαπλάσιο κόστος. Oμως, το ερώτημα δεν είναι ποιος θα κερδίσει, αλλά ποια είναι η θέση της Ευρώπης στον νέο κόσμο που αναδύεται.

Στην έκθεση Ντράγκι τονίζεται με έμφαση ότι η Ευρώπη πρέπει να αναδιοργανωθεί για να αντιμετωπίσει τον ανταγωνισμό από ΗΠΑ και Κίνα και καταγράφονται τρεις μεγάλες προκλήσεις. Πρώτη από όλες είναι η επιτάχυνση της καινοτομίας και η γεφύρωση του χάσματος ιδίως στις προηγμένες τεχνολογίες. Αυτό, βεβαίως, προϋποθέτει μια νέα βιομηχανική στρατηγική, τη διοχέτευση μεγάλων επενδυτικών κεφαλαίων στην έρευνα και την καινοτομία και φυσικά την πλήρη εφαρμογή της ενιαίας αγοράς, με τη διακυβέρνηση να εμβαθύνει σε θέματα συντονισμού, μειώνοντας το ασφυκτικό ρυθμιστικό φορτίο.

Για να γίνει κατανοητό, αρκεί ένα απλό παράδειγμα: Μια νεοφυής επιχείρηση ή μια μεγάλη επιχείρηση στις ΗΠΑ απευθύνεται σε μια αγορά 350 εκατομμυρίων πολιτών, ενώ στην Ε.Ε. η αγορά των 450 εκατομμυρίων πολιτών είναι κατ’ ευφημισμόν ενιαία. Και αυτό διότι στην πράξη κάθε κράτος εφαρμόζει τα δικά του πρότυπα και απαιτεί διαφορετικές άδειες και ρυθμίσεις. Η φράση του Ντράγκι ότι η Ευρώπη είτε θα κάνει αυτό που χρειάζεται είτε θα έχει έναν «αργό θάνατο» παραμένει επίκαιρη.