Σήμερα ο Αμερικανός πρόεδρος σχεδιάζει την επαναλειτουργία των φυλακών υψίστης ασφαλείας Αλκατράζ ως «συμβόλου της επικράτησης του Νόμου και της Τάξης», όπως έγραψε σε ανάρτησή του στο Truth Social το βράδυ της Κυριακής, μια ιδέα που οι Δημοκρατικοί χαρακτήρισαν «τουλάχιστον μη σοβαρή».

Επειτα από το σχέδιο αποστολής των «χειρότερων εγκληματιών» στις φυλακές του Ελ Σαλβαδόρ, ο Ντόναλντ Τραμπ έδωσε εντολή στη Διεύθυνση Ομοσπονδιακών Φυλακών, το υπουργείο Δικαιοσύνης και το FBI να προχωρήσουν σε όλα τα αναγκαία βήματα για την «αναγέννηση» του Αλκατράζ, την ανοικοδόμηση και την επέκταση της φυλακής, στέλνοντας μήνυμα πως η κυβέρνησή του είναι αποφασισμένη «να πατάξει την ανομία».

Οι νέες φυλακές Αλκατράζ «θα στεγάσουν τους πιο βίαιους, υπότροπους εγκληματίες, ώστε να μην είμαστε πλέον όμηροι κακοποιών και δικαστών που φοβούνται να κάνουν τη δουλειά τους», υπογράμμισε ο Τραμπ, συνεχίζοντας τα πυρά κατά της δικαστικής εξουσίας. Πάντως είναι αβέβαιο αν και αυτό το σχέδιό του θα υλοποιηθεί τελικά…

Η φυλακή έκλεισε το 1963, έπειτα από 29 χρόνια λειτουργίας, καθώς το κόστος λειτουργίας της κρίθηκε ασύμφορα υψηλό, και από το 1973 λειτουργεί ως μουσείο, που κάθε χρόνο δέχεται περισσότερους από ένα εκατομμύριο επισκέπτες. Μάλιστα, λόγω της τοποθεσίας, το μέγεθός της ήταν τριπλάσιο σε σύγκριση με τις φυλακές της ξηράς.

«Σήμερα οι αμερικανικές φυλακές δεν είναι υπερπλήρεις, υπάρχουν πολλά κενά κελιά», επισημαίνει από την πλευρά του ο Γκάμπριελ Τζακ Τσιν, καθηγητής Νομικής στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια. Πάντως, εκτός από τη συμβολική αξία για τον Τραμπ, η επαναλειτουργία του Αλκατράζ ως φυλακής θα κοστίσει πολύ ακριβά στους Αμερικανούς φορολογούμενους.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ «ΒΡΑΧΟΥ» ΚΑΙ Ο ΠΙΟ ΔΙΑΣΗΜΟΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΣ

Ο Ισπανός πλοίαρχος Χουάν Μανουέλ ντε Αγιάλα, ο οποίος φέρεται να είναι ο πρώτος που εντόπισε τη νησίδα μήκους περίπου 500 μέτρων και ύψους 40 μέτρων στον Κόλπο του Σαν Φρανσίσκο, το 1775, την ονόμασε «Isla de los Alcatraces» (Νησί των Πελεκάνων) όταν είδε πελεκάνους να πετούν. Από τον 19ο αιώνα, όταν πρωτολειτούργησε ως στρατιωτικό φρούριο και κατόπιν ως στρατιωτική φυλακή, οι ντόπιοι την αποκαλούσαν κυρίως «Βράχο».

Επειτα από την εκτίναξη της εγκληματικότητας στα χρόνια της Μεγάλης Υφεσης, από το 1934 φιλοξένησε περίπου 1.500 κρατούμενους του κοινού ποινικού δικαίου, όπως ο Αλ Καπόνε, ο «βασιλιάς της Μαφίας» την εποχή της ποτοαπαγόρευσης, ο οποίος έζησε πέντε χρόνια στο Αλκατράζ όταν καταδικάστηκε για φοροδιαφυγή.

Οι συνθήκες κράτησης στον «Βράχο» ήταν σκληρές ως απάνθρωπες αντίστοιχα με τη βιαιότητα των εγκλημάτων που είχαν διαπράξει οι τρόφιμοι, οι οποίοι αποκαλούσαν το Αλκατράζ «Hellcatraz», χρησιμοποιώντας ως πρώτο συνθετικό τη λέξη «Hell» (Κόλαση).

Η απόδραση από τον «Βράχο» θεωρείτο αδύνατη, καθώς τα παγωμένα νερά και τα ισχυρά ρεύματα στον Κόλπο του Σαν Φρανσίσκο αποθάρρυναν τους περισσότερους. Στα 29 χρόνια λειτουργίας του Αλκατράζ έγιναν 14 απόπειρες από 30 κρατουμένους. Συνελήφθησαν, εκτελέστηκαν ή πνίγηκαν στη θάλασσα. Απέτυχαν – με μια μοναδική εξαίρεση ίσως…

Η ΘΡΥΛΙΚΗ ΑΠΟΔΡΑΣΗ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΤΟ 1962

Στις 12 Ιουνίου 1962 σήμανε συναγερμός, όταν οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι των φυλακών Αλκατράζ βρήκαν στα κρεβάτια που βρίσκονταν στα κελιά των αδελφών Τζον και Κλάρενς Ανγκλιν και του Φρανκ Μόρις, οι οποίοι απουσίαζαν από το πρωινό προσκλητήριο, μάσκες κατασκευασμένες από χαρτί και ένα τούνελ κάτω από τον νιπτήρα. Οι τρεις ληστές τραπεζών είχαν χρησιμοποιήσει κουτάλια για να σκάψουν μέχρι τον αεραγωγό. Αφού κατάφεραν να βγουν έξω από τη φυλακή-φρούριο, μέσα στη νύχτα έριξαν στη θάλασσα μια βάρκα την οποία είχαν κατασκευάσει ράβοντας 50 αδιάβροχα που είχαν συγκεντρώσει.

Σοροί δεν βρέθηκαν και έπειτα από 17 χρόνια ερευνών ο φάκελος έκλεισε. Οι τρεις πνίγηκαν, σύμφωνα με το επίσημο πόρισμα. Πάντως, η τύχη των τριών παραμένει μυστήριο… Εκτός από το Χόλιγουντ η ιστορία τους ενέπνευσε πολλά σενάρια στον Τύπο, βάσει ανεπιβεβαίωτων μαρτυριών ότι τους είδαν ζωντανούς λίγες ημέρες ή αρκετά χρόνια μετά. Μέχρι σήμερα, πολλοί Αμερικανοί πιστεύουν πως οι τρεις έφτασαν στη στεριά και έζησαν για πολλά χρόνια ασύλληπτοι.

Το 2018 το FBI επιβεβαίωσε πως το 2013 οι Αρχές έλαβαν μια επιστολή με την υπογραφή Τζον Ανγκλιν. Ο συγγραφέας ισχυριζόταν πως είναι έτοιμος να παραδοθεί με αντάλλαγμα την ιατρική περίθαλψή του, διότι έπασχε από καρκίνο. Πρόσθετε πως ο Φρανκ Μόρις πέθανε το 2008 και ο Κλάρενς το 2011. Η γνησιότητα της επιστολής δεν επιβεβαιώθηκε…

Αλκατράζ: Πηγή έμπνευσης για ταινίες

Το Αλκατράζ, με το πλούσιο υλικό των ιστοριών των τροφίμων του, αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για το Χόλιγουντ. Η απόδραση του Φρανκ Μόρις και των αδελφών Τζον και Κλάρενς Ανγκλιν, στις 12 Ιουνίου 1962, έδωσε την έμπνευση για την ταινία «Απόδραση από το Αλκατράζ», παραγωγής του 1979, με πρωταγωνιστή τον Κλιντ Ιστγουντ.

Παράλληλα, η ταινία «Ο βαρυποινίτης του Αλκατράζ», παραγωγής του 1962, με πρωταγωνιστή τον Μπαρτ Λάνκαστερ, πραγματεύεται τη ζωή και τη φυλάκιση του Ρόμπερτ Στράουντ, ο οποίος είχε το παρατσούκλι «Ορνιθολόγος». Η ταινία παρουσιάζει τον Στράουντ, έναν αδίστακτο εγκληματία, ως έναν λάτρη των πτηνών που μίσησε τους ανθρώπους.

Ακόμη, η ταινία «Ο Βράχος», που προβλήθηκε το 1997 με πρωταγωνιστές τους Σον Κόνερι, Νίκολας Κέιτζ και Εντ Χάρις, αναφέρεται σε μία ομάδα πεζοναυτών, που με επικεφαλής έναν στασιαστή ταξίαρχο καταλαμβάνουν το Αλκατράζ, κρατώντας ομήρους 81 τουρίστες και απειλώντας ότι θα πλήξουν το Σαν Φρανσίσκο με βιολογικά όπλα.

Οσο για τον διασημότερο κρατούμενο του Αλκατράζ, τον Αλ Καπόνε, η φυλάκισή του μπορεί να μην αποτέλεσε βάση για κάποια κινηματογραφική παραγωγή, ωστόσο αποτέλεσε αφορμή για βιβλία.