Η ομόθυμη, βαθιά θλίψη του ποιμνίου του, αλλά και η βαθιά υπόκλιση πολιτικών και θρησκευτικών ηγετών από όλο τον κόσμο μπροστά στο μέγεθος του πνευματικού ηγέτη, συνθέτουν μια αναπόδραστη αλήθεια: Δύσκολα θα αναπληρωθεί το κενό που αφήνει πίσω του.

Με βαθιά μόρφωση και καλλιέργεια, ο Αναστάσιος υπήρξε πρότυπο φωτισμένου ιεράρχη σε καιρούς δύσκολους και ταραγμένους. Ηταν ένας πνευματικός ηγέτης διεθνούς ακτινοβολίας, που με τη ζωή και τη δράση του αντιτάχθηκε στη μισαλλοδοξία και τον θρησκευτικό φανατισμό, δίνοντας πρώτος το παράδειγμα της ανιδιοτελούς προσφοράς.

Ταπεινός, φιλάνθρωπος, ευγενής, άνθρωπος των μεγάλων πράξεων και των λίγων λόγων, υπηρέτης του διαλόγου και ποιμένας της ειρηνικής συνύπαρξης, αφιέρωσε τη ζωή του στον πλησίον. Το έργο του δεν γνώριζε γεωγραφικά και πνευματικά σύνορα. Από τα παιδιά της Αφρικής, μέχρι τους Ελληνες φοιτητές που διαμαρτύρονταν κατά της δικτατορίας και έως την αναστήλωση της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αλβανίας, είχε πάντα στον νου και την καρδιά του τον άνθρωπο.

Στα χρόνια της Αρχιεπισκοπίας του στην Αλβανία, δημιουργήθηκαν περισσότερες από 400 ενορίες και κτίστηκαν εκατοντάδες σχολεία, κέντρα υγείας, εκκλησίες και μοναστήρια. Με τον λόγο και την παρουσία του έγινε γέφυρα που ένωσε τους λαούς της Ελλάδας και της Αλβανίας, παραμένοντας μέχρι τέλους ακάματος ιεραπόστολος του Χριστιανισμού.

Η πατρίς ευγνωμονούσα.