Γράφει ο Μανώλης Κωστίδης

Με ανάρτησή του στο twitter τονίζει ότι: «η Ελλάδα, που είναι μέλος της ΕE φαίνεται να προστατεύει καθαρά τα μέλη της οργάνωσης FETO, που συμμετείχαν στην απόπειρα πραξικοπήματος στην Τουρκία. Επιπλέον  με το να απελευθερώνει τους πραξικοπηματίες, σημαίνει ότι τώρα τους ενθαρρύνει πλέον. Το πραξικόπημα θεωρείται το πιο το πιο απάνθρωπο έγκλημα. Η Ελλάδα προστατεύοντας αυτούς τους τρομοκράτες, γίνεται συνένοχος. Ακόμη περισσότερο, έχει καταστεί ένα κράτος που επιβραβεύει πραξικοπηματίες, αφήνοντάς τους ελεύθερους».

Στην συνέχεια έκανε λόγο για τις προκλήσεις της Ελλάδας κάνοντας μνεία και στους Ελληνες υπουργούς: «Είναι καθαρές οι προθέσεις της Ελλάδας η οποία οργανώνει προκλήσεις στην Ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο στις οποίες συμμετέχει και ο ίδιος ο Υπουργός Άμυνάς της ενώ η Τουρκία έδινε σοβαρό αγώνα ενάντια στους τρομοκράτες με την επιχείρηση Κλάδος Ελαίας. Βλέπουμε καθαρά τις προθέσεις της.

Ο Υπουργός Δικαιοσύνης της Ελλάδας ο οποίος άρχισε να συναγωνίζεται τον Υπουργό Άμυνας πριν από λίγες ημέρες είχε ανακοινώσει ότι θα αφεθούν ελεύθεροι οι πραξικοπηματίες. Αυτή είναι μεγαλύτερη προκλητική ενέργεια και από αυτές του Υπουργού Άμυνας».

Επεσήμανε ότι όλα αυτά δεν έχουν να κάνουν με την απονομή της δικαιοσύνης: «απέναντι σε αυτή την εικόνα κανείς να μην μας μιλά για δικαιοσύνη. Αυτή η εικόνα δεν είναι εικόνα δικαιοσύνης. Το παγκόσμιο δίκαιο δεν προστατεύει πραξικοπηματίες. Η Ελλάδα καταπατάει το δίκαιο για να προστατεύσει πραξικοπηματίες. Το διεθνές δίκαιο έχει γίνει όμηρός της για να προστατεύσει τους πραξικοπηματίες. Η Ελλάδα που συμπεριφέρεται άδικα σε κάθε επίπεδο αρέσκεται να αναφορές τύπου ‘διεθνές δίκαιο’ και ‘σχέσεις καλής γειτονίας. Δεν δίνει όμως καμία σημασία όταν ενθαρρύνει και προστατεύει πραξικοπηματίες».

Τέλος αναφέρθηκε και στο πραξικόπημα που έγινε στην Ελλάδα: «η Ελλάδα η οποία στο παρελθόν έχει πληγωθεί από πραξικοπήματα, δεν μπορεί να δώσει εξήγηση βάσει δικαίου πώς προστατεύει τρομοκράτες που εμπλέκονται σε απόπειρα πραξικοπήματος στη χώρα μας. Δεν μπορεί να αμαυρώνει έτσι το δίκαιο. Με το δρόμο που έχει επιλέξει η Ελλάδα, διαφαίνεται ότι δεν προτιμά το δρόμο σεβασμού, δεν δίνει σημασία στο δίκαιο και αντί για τις σχέσεις καλής γειτονίας προτιμά μια άλλη στάση».