Αν το κίνημα, όμως, δεν μπορέσει να αξιοποιήσει άλλα ζητήματα, όπως την οικονομική ανησυχία, τότε οι διαδηλώσεις, πιθανότατα, θα ατονήσουν, λόγω μειωμένης οργάνωσης και ενισχυμένης καταστολής. Από τις 19 Μαρτίου, που συνελήφθη ο δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης, Εκρέμ Ιμάμογλου [βασικός αντίπαλος του Τούρκου προέδρου, Ερντογάν, και από τις 23 Μαρτίου υποψήφιος πρόεδρος του αντιπολιτευόμενου Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (CHP) εν όψει των εκλογών του 2028], εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι σε όλη την Τουρκία αψήφησαν τις απαγορεύσεις διαμαρτυρίας και βγήκαν στους δρόμους, ζητώντας την απελευθέρωση του Ιμάμογλου.

Οι διαδηλώσεις ήταν ιδιαίτερα μεγάλες στις μεγάλες πόλεις όπου κυριαρχεί το CHP (Κωνσταντινούπολη, Αγκυρα, Σμύρνη κ.λπ.). Η τουρκική Αστυνομία συγκρούστηκε με διαδηλωτές, χρησιμοποιώντας σφαίρες από καουτσούκ, δακρυγόνα και κανόνια νερού. Σύμφωνα με τον υπουργό Εσωτερικών, Ali Yerlikaya, από τις 19 Μαρτίου οι τουρκικές Αρχές έχουν συλλάβει πάνω από 1.100 άτομα σε εννέα επαρχίες, συμπεριλαμβανομένων και δημοσιογράφων. Στις 24 Μαρτίου, ο Ερντογάν αποκάλεσε τις διαδηλώσεις «κακές» και κατηγόρησε το CHP ότι υποκίνησε ένα «κίνημα βίας».

Οι διαδηλώσεις, οι μεγαλύτερες που έχει δει η Τουρκία τα τελευταία πολλά χρόνια, έχουν ως αιτίες τη σύλληψη του Ιμάμογλου, αλλά και τη δημοκρατική οπισθοδρόμηση της χώρας. Μετά τα καλά αποτελέσματα του CHP στις δημοτικές εκλογές του 2024, ο Ιμάμογλου επανεμφανίστηκε ως ο πιο σοβαρός αντίπαλος του Ερντογάν εν όψει των προεδρικών εκλογών του 2028, με ορισμένες τουρκικές δημοσκοπήσεις να δείχνουν ότι ο χαρισματικός δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης θα κέρδιζε αν οι εκλογές διεξάγονταν σήμερα.

Η σύλληψη του Ιμάμογλου εντάσσεται, επομένως, στο ευρύτερο σχέδιο του Ερντογάν να εξασφαλίσει άλλη μία θητεία το 2028. Εδώ και μήνες, οι τουρκικές Αρχές καταδιώκουν, επίσης, διάφορα άλλα στελέχη της αντιπολίτευσης (συμπεριλαμβανομένων εκείνων που συνδέονται με το CHP του Ιμάμογλου και το φιλοκουρδικό Κόμμα Λαϊκής Ισότητας και Δημοκρατίας/Κόμμα DEM) με την κατηγορία της υποτιθέμενης απάτης και της υποστήριξης τρομοκρατικών ομάδων, συμπεριλαμβανομένου του παράνομου Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (PKK). Οι προσπάθειες καταστολής των διαφωνούντων ενισχύουν την ανησυχία για την αποδυνάμωση του κράτους δικαίου.

Οι διαδηλώσεις θα συνεχιστούν, πιθανότατα, στις μεγάλες πόλεις για αρκετές ακόμη εβδομάδες. Είναι απίθανο, ωστόσο, να απειλήσουν την κυβέρνηση Ερντογάν, εκτός εάν το κίνημα διαμαρτυρίας μπορέσει να εντάξει επιπλέον ζητήματα στην ατζέντα των διαδηλώσεων, αλλά και ευρύτερα τμήματα της τουρκικής κοινωνίας. Το CHP είναι μέχρι στιγμής ο κύριος διοργανωτής των διαδηλώσεων. Οι αντικυβερνητικοί και οι υποστηρικτές του Ιμάμογλου θα έχουν περισσότερες πιθανότητες να αυξήσουν τη συμμετοχή στις διαδηλώσεις, εάν ο πληθωρισμός συνεχίσει να ανεβαίνει και η συναλλαγματική ισοτιμία της λίρας μειωθεί περαιτέρω.

Ωστόσο, αυτό φαίνεται απίθανο, καθώς η κεντρική τράπεζα της Τουρκίας έχει ήδη παρέμβει, για να σταθεροποιήσει το νόμισμα και να αποτρέψει περισσότερες αυξήσεις των τιμών ύστερα από μήνες υψηλού πληθωρισμού, γεγονός που θα μπορούσε να καταστήσει τις οικονομικές ανησυχίες λιγότερο σημαντικό θέμα διαμαρτυρίας στο μέλλον. Αυτό -σε συνδυασμό με μια πιο αποφασιστική καταστολή από τις τουρκικές Αρχές- υποδηλώνει ότι οι τρέχουσες διαδηλώσεις μπορεί, τελικά, να σταματήσουν, καθώς η αρχική δυναμική που προήλθε από τη σύλληψη του Ιμάμογλου υποχωρεί και οι προσπάθειες του CHP για την οργάνωση των διαδηλώσεων ολοκληρώνονται, και καθώς οι διαδηλωτές αντιμετωπίζουν περισσότερους κινδύνους για τη συμμετοχή τους στις συγκεντρώσεις.

Η αυξανόμενη οικονομική πίεση, οι θεσμικές αντιδράσεις και η διαρκής κινητοποίηση ενδέχεται να επιτρέψουν στο τρέχον κίνημα διαμαρτυρίας να εξελιχθεί σε μια πιο σοβαρή πρόκληση για την εξουσία του προέδρου Ερντογάν. Αν και η πιθανότητα παραμένει χαμηλή, υπάρχουν διάφοροι παράγοντες που θα επέτρεπαν στο σημερινό κίνημα διαμαρτυρίας να εξελιχθεί σε μια πιο βιώσιμη πρόκληση για την κυβέρνηση Ερντογάν.

• Πρώτον, ενώ οι οικονομικοί δείκτες, όπως το τουρκικό χρηματιστήριο και η υποτίμηση της λίρας, έχουν επιδεινωθεί, δεν έχουν φθάσει ακόμη σε κρίσιμα επίπεδα. Ωστόσο, εάν αυτοί οι επιδεινούμενοι δείκτες επιμείνουν παράλληλα με τις τρέχουσες διαμαρτυρίες, θα μπορούσε να αναζωπυρώσει τις βαθιά ριζωμένες οικονομικές ανησυχίες του πληθυσμού.
• Δεύτερον, η συχνή χρήση υπερβολικής βίας εναντίον ενός τεράστιου αριθμού διαδηλωτών μπορεί, τελικά, να προκαλέσει αντιδράσεις στους κρατικούς θεσμούς της Τουρκίας, οδηγώντας ενδεχομένως σε αποστασίες ή ανοιχτή κριτική από στοιχεία της Αστυνομίας και του Δικαστικού Σώματος.

Η κλίμακα και η ένταση των σημερινών διαδηλώσεων υποδηλώνουν ότι το κίνημα μπορεί να έχει μεγαλύτερες πιθανότητες να διατηρήσει τη δυναμική του τους επόμενους μήνες, γεγονός που, αν συνδυαστεί με την οικονομική αστάθεια και τη θεσμική διαφωνία, θα μπορούσε να αποτελέσει μια άνευ προηγουμένου απειλή για τη μακροπρόθεσμη σταθερότητα της κυβέρνησης Ερντογάν. Η διαρκής κινητοποίηση των διαδηλωτών (ιδίως με την ανανεωμένη ηγεσία και τον σχεδιασμό του CHP), που θα επιδεινώνεται από παράγοντες όπως η υπερβολική βία και τα οικονομικά παράπονα, θα μπορούσε, επίσης, να ωθήσει και άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης, όπως το φιλοκουρδικό κόμμα DEM, να ενταχθούν στο κίνημα, γεγονός που θα προσέθετε άλλο ένα επίπεδο αυτής της απειλής για την εξουσία του Ερντογάν.