Η απάντηση είναι μόνο μία: η καθημερινότητα…
Η πολιτική έχει, χρόνια τώρα, πάρει διαζύγιο από τις ιδεολογίες. Τουλάχιστον από τις κλασικές ιδεολογίες που διαμόρφωσαν τις πολιτικές πρακτικές στη σύγχρονη Ευρώπη, άλλες υπεύθυνες για την ανάπτυξη της οικονομίας, της ελευθερίας και της δημοκρατίας, άλλες για την ανάπτυξη σκληρών ολοκληρωτισμών στο όνομα της «νομοτελειακής νίκης του προλεταριάτου». Οι πρώτες, βέβαια, αυτές που αναπτύχθηκαν και συνδέθηκαν με τον κοινωνικό και τον οικονομικό φιλελευθερισμό, ήταν συνώνυμες με τη δημιουργία ανισοτήτων, περιθωριοποίησης και αποκλεισμού ολόκληρων κοινωνικών στρωμάτων. Το κενό προσπάθησε να καλύψει η σοσιαλδημοκρατία, με νέες πολιτικές αντιλήψεις και πρακτικές, κυρίως στο πρώτο μισό του 20ού αιώνα, κρατώντας αποστάσεις από τον άκρατο καπιταλισμό καθώς και τον μαρξισμό και τις «μεταφράσεις» του στο ευρωπαϊκό έδαφος. Και κάπως έτσι, μαζί με τις χιλιάδες σύγχρονες μεταλλάξεις, γκρεμίστηκαν όλα και ήρθε το τέλος όλων των ιδεολογιών, και της σοσιαλδημοκρατίας συμπεριλαμβανομένης..