Κώστας Κυριακόπουλος

Ο ταλαντούχος κ. Κασσελάκης δεν είναι θύμα

Πριν από τρεις ημέρες το διεθνές μέσο ενημέρωσης Politico ανήρτησε ένα άρθρο με τίτλο «Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην Ελλάδα οδεύει σε άλλη μία κατάρρευση». Εστίαζε στον αποκλεισμό Κασσελάκη από τη δυνατότητα να είναι και πάλι υποψήφιος για την προεδρία του κόμματος, στη διογκωμένη και εγκατεστημένη πλέον διχόνοια στο κόμμα, στον τοξικό λόγο, θύμα του οποίου έπεσε ο άνθρωπος που τον Σεπτέμβριο του ’23 εμφανίστηκε ως ο σωτήρας που θα το αναγεννούσε και θα του προσέφερε και πάλι τη χαμένη αίγλη που προσδίδει σε κάθε κόμμα η αισιοδοξία της κυβερνητικής προοπτικής..

Στη χώρα των μεγάλων αντιφάσεων

Αν το ελληνικό πολιτικό σύστημα διεκδικούσε θέση στο παγκόσμιο πρωτάθλημα των αντιθέσεων, είναι βέβαιο ότι θα καταλάμβανε μία από τις κορυφαίες θέσεις. Το Σαββατοκύριακο που πέρασε ήταν ένα από τα πιο αποτελεσματικά tests. Μία εκ των αντιφάσεων αφορά στην εικόνα που παρουσίασαν δύο κόμματα της αντιπολίτευσης. Από τη μία, οι διαδικασίες που ανέδειξαν τον Νίκο Ανδρουλάκη στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ -για δεύτερη φορά- και, από την άλλη, τα όσα έγιναν στον ΣΥΡΙΖΑ..

Η απάντηση είναι μόνο μία: η καθημερινότητα…

Η πολιτική έχει, χρόνια τώρα, πάρει διαζύγιο από τις ιδεολογίες. Τουλάχιστον από τις κλασικές ιδεολογίες που διαμόρφωσαν τις πολιτικές πρακτικές στη σύγχρονη Ευρώπη, άλλες υπεύθυνες για την ανάπτυξη της οικονομίας, της ελευθερίας και της δημοκρατίας, άλλες για την ανάπτυξη σκληρών ολοκληρωτισμών στο όνομα της «νομοτελειακής νίκης του προλεταριάτου». Οι πρώτες, βέβαια, αυτές που αναπτύχθηκαν και συνδέθηκαν με τον κοινωνικό και τον οικονομικό φιλελευθερισμό, ήταν συνώνυμες με τη δημιουργία ανισοτήτων, περιθωριοποίησης και αποκλεισμού ολόκληρων κοινωνικών στρωμάτων. Το κενό προσπάθησε να καλύψει η σοσιαλδημοκρατία, με νέες πολιτικές αντιλήψεις και πρακτικές, κυρίως στο πρώτο μισό του 20ού αιώνα, κρατώντας αποστάσεις από τον άκρατο καπιταλισμό καθώς και τον μαρξισμό και τις «μεταφράσεις» του στο ευρωπαϊκό έδαφος. Και κάπως έτσι, μαζί με τις χιλιάδες σύγχρονες μεταλλάξεις, γκρεμίστηκαν όλα και ήρθε το τέλος όλων των ιδεολογιών, και της σοσιαλδημοκρατίας συμπεριλαμβανομένης..

ΑΕΠ και μετανάστες: Κάν’ το όπως η Ισπανία

ΟΤΑΝ ΑΚΟΥΜΕ διάφορα οικονομικά αρκτικόλεξα είναι λίγες οι φορές που, εκτός από το τι σημαίνουν, είμαστε σε θέση να κατανοήσουμε και τον ρόλο τους στη καθημερινή ζωή. Ενα από αυτά είναι το ΑΕΠ, το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν. Είναι το σημαντικότερο μακροοικονομικό μέγεθος που εκφράζει σε μια νομισματική μονάδα την παραγωγή μιας χώρας. Με απλά λόγια, η μέτρηση του ΑΕΠ εξυπηρετεί την ανάγκη να υπάρχει ένας αριθμός που να αντικατοπτρίζει την παραγωγή της συνολικής ποσότητας αγαθών και υπηρεσιών σε μια δεδομένη χρονική περίοδο. Κάτι που επηρεάζεται από πολλούς παράγοντες. Και κινδυνεύει από ακόμα περισσότερους..

Αλλο το λάθος και άλλο ο κιτρινισμός

«If it bleeds, it leads», λένε σκωπτικά ακόμα και στα μεγαλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου. Η δημοσιογραφία, όπως πίστευαν και στην Ελλάδα πριν από μερικές δεκαετίες, δεν είναι ένα επάγγελμα που μαθαίνεται μόνο εμπειρικά, στο πεδίο, αποκλειστικά και μόνο με την τριβή και με μερικούς έμπειρους δημοσιογράφους - δασκάλους στο διπλανό γραφείο ή σε διευθυντικές θέσεις..

Ιντριγκες σε συνέχειες

Υπάρχει ένας βασικός κανόνας στην πολιτική που κολλάει γάντι στη μεγάλη εικόνα που εκπέμπει στο ψύχραιμο κομμάτι της κοινής γνώμης ο ΣΥΡΙΖΑ με όσα πρωτοφανή (φτωχή λέξη) συμβαίνουν: Μην υιοθετείς ως μόνιμη τακτική να δείχνεις διαρκώς τους αντιπάλους σου με το δάχτυλο. Οταν το κάνεις αυτό με το ένα δάχτυλο, δεν πρέπει να ξεχνάς ότι στο ίδιο χέρι, στην ίδια παλάμη, υπάρχουν άλλα τρία δάχτυλα που δείχνουν εσένα….

Ο αντισημιτισμός του ΚΚΕ και η «ηθική αναισθησία»

Ο Δημήτρης Κουτσούμπας και το ΚΚΕ -εκτός όλων των άλλων- έχει μια συγκλονιστική ικανότητα: Να δοκιμάζουν ακόμα και την τελευταία σταγόνα της ικανότητας που έχει κανείς να εξηγεί τον δογματισμό και την ακραία μονομέρεια σε θέματα για τα οποία η ανθρωπότητα έχει συμφωνήσει εδώ και περίπου δύο αιώνες..

Εμπρός στον δρόμο που χάραξε η Κουμουνδούρου

Oταν, πριν από δύο εβδομάδες, στο στούντιο της ΕΡΤ τελείωσε το debate μεταξύ των υποψήφιων προέδρων του ΠΑΣΟΚ, ουδείς είχε την ψευδαίσθηση ότι μια καινούργια μέρα ξημέρωνε για την πολιτική κανονικότητα. Αλλά αυτό που έμεινε ως ισχυρή εντύπωση ήταν ότι το ΠΑΣΟΚ διόρθωνε την πορεία του, όπως κάνει ένα πλοίο που έχει παρασυρθεί από δυνατά ρεύματα, τα οποία δεν μπορεί να ελέγξει. .

Οι όμηροι και το μάθημα δημοσιογραφίας

366 ημέρες, 5 ώρες, 6 λεπτά, 17 δευτερόλεπτα έδειχνε σε μια στιγμή η οθόνη χθες το πρωί. Ηταν η αρχική οθόνη του Φόρουμ Οικογενειών Ομήρων και Αγνοουμένων Ισραηλινών από τη Χαμάς. Σήμερα οι μέρες θα είναι 367. Θα έχει περάσει ένας ολόκληρος χρόνος από εκείνη τη σφαγή που άνοιξε τον ασκό του Αιόλου και του πολέμου στη Μέση Ανατολή, άνοιξε -μία ακόμα φορά- τους δρόμους της Κολάσεως για τους αμάχους Ισραηλινούς και Παλαιστίνιους..

Τι θυμίζει το «Θάνατος στους Εβραίους»

Η GOLDA MEIR (1898-1978) γεννήθηκε από μία ουκρανο-εβραϊκή οικογένεια στο Κίεβο. Ηταν η τέταρτη πρωθυπουργός του Ισραήλ (1969-1974) και η μοναδική γυναίκα που διετέλεσε πρωθυπουργός σε χώρα της Μέσης Ανατολής. Είχε αφιερώσει τη ζωή και την πολιτική της θητεία στην ειρήνη στην περιοχή, κάτι που γνώριζε ότι δεν θα μπορούσε να επιτευχθεί χωρίς τη βοήθεια της Δύσης..