ΕΙΝΑΙ ΒΕΒΑΙΟ μάλιστα ότι η φυσιολογική κυβερνητική φθορά θα ήταν ακόμα μεγαλύτερη εάν απέναντι στην κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν βρισκόταν σήμερα μια παντελώς ανυπόληπτη αξιωματική αντιπολίτευση, η οποία και απέτυχε παταγωδώς ως κυβέρνηση με τις γνωστές τραγικές συνέπειες για τη χώρα και τους πολίτες και επιπλέον δείχνει ότι αυτό δεν της έγινε μάθημα, καθώς δεν είναι σε θέση να παρουσιάσει μια αξιόπιστη εναλλακτική πολιτική πρόταση, περιοριζόμενη στην τακτική του λαϊκισμού και της δημαγωγίας, ενώ μαστίζεται και από μια κρίση εσωστρέφειας που αναδεικνύει ακόμα περισσότερο τα εγγενή προβλήματα του κόμματος, αλλά και του ευρύτερου ιδεολογικού χώρου της λεγόμενης Κεντροαριστεράς, σε μια εποχή άλλωστε που τα παραδοσιακά σχήματα Δεξιάς-Αριστεράς έχουν καταρριφθεί σε όλη την Ευρώπη και έχουν αντικατασταθεί από το δίλημμα πρόοδος ή οπισθοδρόμηση.

ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ μια νέα πολιτική, ιδεολογική πραγματικότητα, που εκφράζεται συχνά το τελευταίο διάστημα από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, αλλά δεν ισχύει μόνο για την Ελλάδα. Ενδεικτικό είναι το παράδειγμα της Γαλλίας, όπου η εκλογική επιτυχία του προέδρου Μακρόν σηματοδοτεί την επικράτηση του ευρωπαϊσμού και του προοδευτισμού σε βάρος των ακραίων λαϊκιστικών και δημαγωγικών στοιχείων και του συντηρητισμού, που δεν αποτελεί προνομιακό στοιχείο μόνο της (ακρο)δεξιάς, αλλά και της Αριστεράς, με την κλασική έννοια των όρων.

ΚΑΙ ΑΝ ΟΙ ΚΕΝΤΡΩΟΙ μετακινούμενοι ψηφοφόροι είναι ο κύριος στόχος της στρατηγικής του πρωθυπουργού, την ώρα που ο Αλ. Τσίπρας επαναφέρει με επιτακτικό τρόπο τον λαϊκισμό και την παροχολογία, χωρίς ωστόσο εμφανή δημοσκοπικά οφέλη για τον ΣΥΡΙΖΑ από τις κυβερνητικές απώλειες, στο ΚΙΝΑΛ ανακαλύπτουν την… κρυφή γοητεία της σοσιαλδηµοκρατίας δύο δεκαετίες μετά την άνθησή της στην Ευρώπη, προβάλλοντάς την ως διέξοδο απέναντι στον νεοφιλελευθερισµό και τη ριζοσπαστική Αριστερά. Μόνο που η απουσία ξεκάθαρης πολιτικής στάσης και θέσης από πλευράς του Ν. Ανδρουλάκη, που απορρίπτει τις μετεκλογικές συνεργασίες, σε μια προσπάθεια αλίευσης ψηφοφόρων και από τη δεξαμενή της Ν.Δ. και από αυτήν του ΣΥΡΙΖΑ, μετά τον αρχικό ενθουσιασμό από την ανάδειξη νέας ηγεσίας που έφερε σημαντική αύξηση των ποσοστών του, δείχνει ότι έχει πλέον εγκλωβίσει το ΚΙΝΑΛ σε ένα δημοσκοπικό ταβάνι.

ΟΜΩΣ Η ΕΙΚΟΝΑ της Ελλάδας του 2015 δεν έχει την παραμικρή σχέση με τη σημερινή. Κυβέρνηση και Κυριάκος Μητσοτάκης παραμένουν κυρίαρχοι του πολιτικού σκηνικού, παρά τη φθορά που υπάρχει, έχοντας παγιώσει συνθήκες πολιτικής σταθερότητας, την οποία επιζητούν οι επενδυτές που εκτιμούν τις μεταρρυθμιστικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης για τη βελτίωση του οικονομικού κλίματος, τη μείωση των ελλειμμάτων και την αναβάθμιση του ρόλου της Ελλάδας μέσα στην Ευρώπη.