Θέλοντας να πει ότι ο Κ. Μητσοτάκης έτρεμε στην ιδέα πως «η ορμητική είσοδος στην εκλογική σκηνή των νεαρών λύκων της Γκράβας και της Καισαριανής, συντριπτικά υπέρτερων από τα παιδιά του Κολεγίου και των ευάριθμων καλών σχολείων, μπορεί να διαταράξει τη δημοκρατική αρμονία. Να αλλάξει συσχετισμούς». Ηταν, όπως αποδείχθηκε, εμμονική φαντασίωση σταλινικών σκελετών, οι οποίοι δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να προβάλουν την επιθυμία τους στην πραγματικότητα. Μια ξεροκέφαλη πραγματικότητα, η οποία συνέτριψε στις κάλπες του 2019 και τους σταλινικούς και τις εμμονές τους.

Με άλλα λόγια, λιγότερο χυδαία και «μάγκικα», το ίδιο όμως είπε προχθές και ο Α. Τσίπρας στους «Πρωταγωνιστές». Οταν ρωτήθηκε από τον Στ. Θεοδωράκη, αν θα μπορούσαμε να φτιάξουμε κι ένα Χάρβαρντ στην Ελλάδα, σχεδόν βγήκε από τα ρούχα του, σαν να είχε κληθεί να απαντήσει σε ερώτηση για τους εξωγήινους, Η απάντησή του ήταν απολύτως σαφής. Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα. Το γιατί, περίσσευε. Αρκούσε ότι δεν το θέλει. Οπως αρκεί ότι ποτέ, κανένας, πουθενά δεν μπορεί να κάνει κάτι που δεν θέλει. Η Ελλάδα του μετριοκράτη Α. Τσίπρα δεν θέλει, ούτε προβλέπει Χάρβαρντ. Αντιθέτως, είναι γεμάτη «Γκράβες» και είσοδο στα ΑΕΙ με λευκές κόλλες.

Με άλλα λόγια, ο Α. Τσίπρας έκανε στο Χάρβαρντ ό,τι του είχε κάνει και ο «κύριος Μαρούλιας» του Τσερνομπίλ. Ανεπιτυχώς βεβαίως, γιατί το Χάρβαρντ ζει και βασιλεύει, σε αντίθεση με τον «ηγέτη των ατάκτων», ο οποίος -μαζί με την «παρέα» του- φαίνεται σαν να έχουν χάσει τη γη κάτω από τα πόδια τους. Από τον Αλί Μπαμπά μπερδεύτηκε στα… καλώδια του Predator, ενώ ο Π. Πολάκης σπάζοντας τη σιωπή του έβρισε και απείλησε πάλι χυδαία χρήστες του Διαδικτύου, την ώρα που ο Δ. Τζανακόπουλος σήκωνε τα μανίκια για να αναμετρηθεί με δημοσιογράφο που άσκησε κριτική. Το χειρότερο όμως, ήταν ο ίδιος ο Α. Τσίπρας.

Πραγματικά αποκαμωμένος και εμφανώς καταβεβλημένος από την επερχόμενη ήττα του, απαντώντας στην ερώτηση «αν ένας πολιτικός χάσει με 6 μονάδες, θα έχει κυρώσεις», απάντησε, «προφανώς θα έχει κυρώσεις». Με έναν σμπάρο πέτυχε δυο τρυγόνια: Ουσιαστικά ομολόγησε και προεξόφλησε την ήττα του και άνοιξε μόνος θέμα ηγεσίας στον ΣΥΡΙΖΑ, αν την Κυριακή ο Α. Τσίπρας χάσει τις εκλογές και μάλιστα με σημαντική διαφορά.

Και επειδή μάλλον κατάλαβε μετά τι ακριβώς είπε, έβαλε την Π. Τσαπανίδου αξημέρωτα να τρέχει στον ΣΚΑΪ να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα. Η εκπρόσωπος ερωτηθείσα, αν ο Α. Τσίπρας θα παραιτηθεί στην περίπτωση που χάσει με έξι μονάδες, είπε κατ’ αρχήν «αυτό υποθέτετε εσείς, αυτό εκτιμάτε». Μάλλον δεν είχε ακούσει τον αρχηγό της ή το πιο πιθανό δεν δίστασε να «σκοτώσει» πάλι την αλήθεια. Εγινε όμως πιο σαφής αμέσως μετά: Δεν πρόκειται να φύγει ο Α. Τσίπρας, εφόσον χάσει, γιατί πριν από δύο χρόνια εκλέχθηκε αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ…

Κάπως έτσι μάθαμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ εκλέγει αρχηγό (αφήνοντας στην άκρη ότι ο Α. Τσίπρας είναι ο μακροβιότερος αρχηγός κόμματος επί 15 χρόνια…) για να χάνει και να μένει. Ενδιαφέρουσα άποψη και άκρως ενδεικτική για το τι μέλλει γενέσθαι μετά τις εκλογές. Οπως ενδιαφέρον είναι ότι ο ίδιος ο Α. Τσίπρας συμμερίζεται το «κερδίζεις μένεις, χάνεις φεύγεις» του Κ. Μητσοτάκη, σε αντίθεση με την Π. Τσαπανίδου, η οποία εισάγει το δημοκρατικό δόγμα «κερδίζεις, χάνεις, μένεις»…

ΑΙΧΜΗ

ΠΑΙΖΕΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥ ΤΟ ΠΑΣΟΚ

Η πρώτη προϋπόθεση που έθεσαν ο Ν. Ανδρουλάκης και το ΠΑΣΟΚ για να μπουν σε διαδικασία συζήτησης για τον σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας, ήταν να πάρουν «εντολή» από τον ελληνικό λαό με ένα «ισχυρό διψήφιο» ποσοστό. Και μετά ήταν το «ούτε, ούτε» που αποτέλεσε το πιο θολό σημείο της πρότασής τους για προγραμματική συμφωνία, είτε με τη Ν.Δ. είτε με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Η Νο1 προτεραιότητα ήταν το «ισχυρό διψήφιο ποσοστό». Κι έχει μια λογική αυτό. Ζήτησε από το λαό να του δώσει ισχυρή διαπραγματευτική δύναμη. Και χωρίς αυτή την προϋπόθεση. Οντως δεν έχει νόημα τίποτα απ’ όλα τα άλλα που ελέχθησαν κατά την προεκλογική περίοδο.

Τέσσερις μέρες πριν από τις εκλογές το ΠΑΣΟΚ που έχει επιδείξει θεσμικότητα και δεν έχει τον πολιτικό τυχοδιωκτισμό του ΣΥΡΙΖΑ, οφείλει μια πεντακάθαρη απάντηση: Αν δεν πάρει το «ισχυρό διψήφιο ποσοστό» που ζήτησε -έστω και με τη συσταλτική εκδοχή του 12%, το οποίο η αριθμητική το λέει μικρό διψήφιο ποσοστό- θα συμμετάσχει σε οποιαδήποτε συζήτηση για κυβέρνηση συνεργασίας; Καθαρές κουβέντες: Ναι ή όχι;

Το ερώτημα έχει πολιτική ουσία, όχι μόνο γιατί οι περισσότερες δημοσκοπήσεις του δίνουν ένα ισχυρό μονοψήφιο ποσοστό ή έστω ένα ισχνό διψήφιο. Κυρίως για την πολιτική εντιμότητα του ιστορικού ΠΑΣΟΚ και την ηθική ακεραιότητα του νέου αρχηγού του. Τιμάει ή όχι το λόγο του; Εννοεί ό,τι λέει ή ρέπει στις κυβιστήσεις; Εχει την «πολιτική μπέσα» που έχει π.χ. το ΚΚΕ; Γιατί το ΚΚΕ, όσο κι αν διαφωνεί ή συμφωνεί κανείς μαζί του, έχει «πολιτική μπέσα».

Εντέλει για τον Ν. Ανδρουλάκη που είναι και νέος αρχηγός και νέος άνθρωπος έχει πολύ πιο μεγάλη αξία η αξιοπιστία που χτίζει, παρά το ποσοστό που θα πάρει. Το ποσοστό θα υπάρχει, αλλά θα ξεθωριάζει. Η αναξιοπιστία όμως μένει κηλίδα ανεξίτηλη. Ας ρωτήσει και τον Α. Τσίπρα, ο οποίος από το 2015 ψάχνει και δεν βρίσκει την αξιοπιστία του και οκτώ χρόνια μετά πληρώνει τα ψέματα και την αναξιοπιστία του. Τι θα κάνει λοιπόν, αν δεν πάρει την «εντολή» που ζήτησε;

ΑΠΟΡΙΕΣ -1

Ποιος από τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως ακούγεται, δεν κρατιέται να μη μιλήσει ήδη από τα exit poll;

ΑΠΟΡΙΕΣ -2

Ποιος αμόλησε τον Π. Πολάκη κι άρχισε πάλι να βρίζει και να απειλεί χρήστες του Διαδικτύου; Μήπως έχει δίκιο ο Θ. Πλεύρης που ζητάει… δοκιμασία, πριν του απαντήσει σε κάτι που λέει;

ΑΠΟΡΙΕΣ -3

Αληθεύει ότι την Euractiv την ξέρει καλά κάποιος παλιός διοικητής κρίσιμης υπηρεσίας;