Ο ένας ήταν ο Σέρβος πρόεδρος, Αλεξάνταρ Βούτσιτς, μετά τις μαζικές δολοφονίες 17 ανθρώπων μέσα σε δύο μέρες, από έναν 13χρονο κι έναν 21χρονο δράστη. Ακολούθησε ο Πολωνός πρωθυπουργός, Ματέους Μοραβιέτσκι, πάνω στην οργή του για τον φρικτό θάνατο ενός 8χρονου αγοριού από βασανιστήρια του πατριού του, με τη συνενοχή της μητέρας του. Πολλά λέει κανείς επάνω στο θυμό του, αλλά μόλις ηρεμήσει, οφείλει να το ξανασκεφτεί. Ειδικά όταν υπηρετεί σε θέσεις εξουσίας.

Η σταδιακή κατάργηση της θανατικής ποινής σε καιρό ειρήνης σε όλη την Ευρώπη, με αποκορύφωμα τη Ρωσία και την Τουρκία, ήταν μεγάλη κατάκτηση του ουμανιστικού πολιτισμού. Το άγριο διεθνές περιβάλλον και η αύξηση της εγκληματικότητας λόγω της οικονομικής και περιβαλλοντικής κρίσης -φαινόμενα που οδηγούν σε ένταση των συγκρούσεων, ακόμη και σε προσωπικό επίπεδο- οδηγούν κάποιους στο συμπέρασμα ότι μόνο η ακραία κρατική βία, με την αφαίρεση της ζωής του εγκληματία, θα αναχαιτίσει το κακό. Αποδεδειγμένα λάθος! Το μόνο που πετυχαίνει η συγκεκριμένη τακτική είναι να εξοικειώσει τις μάζες με το θάνατο. Που κάποια στιγμή μπορεί να είναι ο δικός τους.

Η τελευταία έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας αποκάλυψε ότι το 2022 έγιναν 883 επίσημες εκτελέσεις σε όλο τον κόσμο. Δηλαδή 53% περισσότερες από το 2021 και ο υψηλότερος αριθμός από το 2017. Αριθμός παραπλανητικός, αφού χιλιάδες εκτελέσεις σε Κίνα, Βιετνάμ και Βόρεια Κορέα πέρασαν «στο ντούκου».

Επισήμως εκτελέστηκαν 576 άνθρωποι στο Ιράν, 196 στη Σ. Αραβία (ρεκόρ 30ετίας – οι 81 σε μία μέρα), 24 στην Αίγυπτο και 18 στις ΗΠΑ. Αρκετοί θανατοποινίτες καταδικάστηκαν για πολιτικά εγκλήματα, αλλά οι περισσότεροι για διακίνηση ναρκωτικών, ανθρωποκτονίες και εγκλήματα βίας. Χαραμάδα αισιοδοξίας -κατά τη Διεθνή Αμνηστία- η μερική ή πλήρης κατάργηση της θανατικής ποινής το 2022 σε Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, Ισημερινή Γουινέα, Καζακστάν, Ζάμπια, Παπούα Νέα Γουινέα και Σιέρα Λεόνε. Ας κοιτάξουν εκεί ο Σέρβος και ο Πολωνός.