Γνωρίζει ότι μία από τις βασικές κινητήριες δυνάμεις της αμφισβήτησης της δημοκρατίας, ιδίως σε περιοχές του πλανήτη όπου είναι σταθερά εδραιωμένη, είναι οι θεωρίες συνωμοσίας. Εχει γράψει και το ακόλουθο που αφορά και εμάς, είτε θέλουμε είτε όχι: «Οι θεωρίες συνωμοσίας είναι σαν τα αναρριχώμενα φυτά: πιάνονται από οτιδήποτε για ν’ ανέβουν, και συνεχίζουν ν’ ανεβαίνουν μέχρι να τους πάρεις αυτό που τα στηρίζει».[1]

Θέλετε το γενικευμένο συνωμοσιολογικό κλίμα της εποχής, θέλετε το εορταστικό κλίμα των ημερών που ευνοεί τις ιστορίες με πρίγκιπες, θέλετε το ίδιο το θέμα με την ιθαγένεια των Ντε Γκρες και την εσάνς του χρυσοποίκιλτου lifestyle, οι θεωρίες έδωσαν και πήραν. Δεν μιλάμε για την πολιτική – ιστορική επιχειρηματολογία που αναπτύχθηκε σχετικά με την ορθότητα της απόδοσης της ιθαγένειας ή όχι. Μιλάμε για την καλλιέργεια διαφόρων μύθων γύρω από κινδύνους που δήθεν αντιμετωπίζει η δημοκρατία στην Ελλάδα. Η αλήθεια είναι ότι οι θεωρίες συνωμοσίας, όσον αφορά το συγκεκριμένο θέμα, δεν έρχονται από το πουθενά. Το πολιτειακό ζήτημα στη χώρα -βασιλευομένη ή αβασίλευτη δημοκρατία- έχει προκαλέσει τεράστιες εθνικές περιπέτειες. Από το 1915 έως και το 1974 το φάντασμα της πολιτικής ανωμαλίας, σχεδόν πάντα, φορούσε στέμμα.

Οσα έχουν ακουστεί από την ημέρα που ανακοινώθηκε το «Ντε Γκρες» κινούνται κατά κύριο λόγο στη σφαίρα της μυθοπλαστικής αστειότητας. Με εξαίρεση την πολιτική εκμετάλλευσή τους. Η Γ’ Ελληνική Δημοκρατία (1974 και έπειτα) δεν κινδυνεύει από τίποτα. Το Σύνταγμα που ψηφίστηκε το 1975 είναι σαφές στο άρθρο 1: «Το Πολίτευμα της Ελλάδας είναι Προεδρευομένη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία». Ο πραγματικός κίνδυνος προκύπτει από το βαρύ σύμπτωμα της εποχής, αυτό είναι το αναρριχώμενο φυτό που στηρίζουν οι θεωρίες συνωμοσίας. Η κατάργηση της αλήθειας και η αντικατάστασή της από τις βολικές αλήθειες του καθενός…

[1] Η μορφή των λειψάνων, εκδ. Ικαρος, μτφρ.: Αχ. Κυριακίδης