O Νίκος Ανδρουλάκης, υπό καθεστώς πανικού, προσπάθησε να πείσει το ακροατήριό του ότι η Καϊλή, που συνελήφθη για χρηματισμό και συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση στις Βρυξέλλες, λειτουργούσε ως «Δούρειος Ιππος» της Νέας Δημοκρατίας.

Σύμφωνα με αυτόν τον κουτοπόνηρο συλλογισμό, δεν είναι τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ που «κλέβουν» αλλά της Ν.Δ., αλλά ακόμα κι αν συλληφθεί μία «πράσινη» ευρωβουλευτής από τις βελγικές αρχές τελικώς θα εμφανισθεί ως «γαλάζια». Αστειότητες, που αποτυπώνουν την ανεπάρκεια του προέδρου του ΚΙΝ.ΑΛ. να διαχειριστεί μία κρίση από την οποία θα μπορούσε να βγει κερδισμένος εάν αναλάμβανε την ευθύνη και καθιστούσε σαφές ότι δεν πρόκειται να ανεχθεί κανένα φαινόμενο διαφθοράς. Το να ρίχνει στο κυβερνών κόμμα τις δικές του ευθύνες είναι δείγμα απόγνωσης και κυρίως μικρότητας.

Το δεύτερο βασικό συμπέρασμα που προέκυψε από τους χειρισμούς της ηγεσίας του ΚΙΝ.ΑΛ. στο σκάνδαλο Καϊλή είναι ότι εγκαταλείφθηκε η γραμμή των ίσων αποστάσεων, ο Ανδρουλάκης αποκάλυψε τις πραγματικές του προθέσεις. Θέλει να γίνει Καμμένος στη θέση του Καμμένου. Αυτό προκύπτει από την ομιλία του στην Κεντρική Επιτροπή του κόμματος, όπου ξεκάθαρα είπε ότι στόχος του ΚΙΝ.ΑΛ. είναι «να στείλει στην αντιπολίτευση τη Νέα Δημοκρατία και να σχηματίσει μία προοδευτική κυβέρνηση που δεν θα θυμίζει σε τίποτα αυτή του Τσίπρα-Καμμένου». Εάν η Ν.Δ. βρεθεί στην αντιπολίτευση, όπως είναι ο ευσεβής πόθος του Ανδρουλάκη, τότε ο μοναδικός τρόπος να σχηματισθεί κυβέρνηση είναι να συμμαχήσει το ΚΙΝ.ΑΛ. με τον ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή μία επανάληψη του 2015, μόνο που αντί του Καμμένου, αντιπρόεδρος θα είναι ο ίδιος. Δεν γνωρίζουμε εάν αυτό το επιθυμεί ο ελληνικός λαός, θα φανεί στις κάλπες του 2023. Το βέβαιο είναι ότι η πλειοψηφία των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ δεν έχει καμία επαφή με τον ΣΥΡΙΖΑ, ούτε επιθυμούν να γίνουν κομπάρσοι σε μία κυβέρνηση Τσίπρα, ο οποίος επί χρόνια τους λοιδορούσε και στις δύο κρίσιμες αναμετρήσεις του 2015 προτίμησε τον Καμμένο. Θα χαρούν επίσης τα περισσότερα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, ο Βενιζέλος και οι άλλοι που βρέθηκαν στη δίνη της σκευωρίας Νοvartis, που επιτέλους η ηγεσία του κόμματος είδε το φως για σύμπραξη με Κουμουνδούρου.

Ο Ανδρουλάκης, προκειμένου να γλιτώσει από τα απόνερα του σκανδάλου Καϊλή, βρέθηκε στην αγκαλιά του ΣYΡΙΖΑ. Από μία άποψη η εξέλιξη αυτή είναι χρήσιμη, γιατί όλοι οι πολίτες πρέπει να γνωρίζουν τι ψηφίζουν για την επόμενη μέρα της χώρας. Οποιος ψηφίζει Ανδρουλάκη επιλέγει συγκυβέρνηση με Τσίπρα, τα πράγματα είναι πλέον καθαρά, αν και για την ηγεσία του ΚΙΝ.ΑΛ. μάλλον μοιάζουν με σκούρα.

Η ΑΝΑΓΚΗ ΕΠΑΝΙΔΡΥΣΗΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

Το είπε ο Αντώνης Σαμαράς στην εκδήλωση για τη δημιουργία του Ιδρύματος και επιβεβαιώθηκε σε λιγότερο από μία εβδομάδα. Η Ευρωπαϊκή Ενωση, εάν δεν επανιδρυθεί, τότε θα ηττηθεί σε παγκόσμιο γεωπολιτικό και οικονομικό σκηνικό. Το σκάνδαλο Κατάρ-γκέιτ ανέδειξε τις αδυναμίες και τα κενά του ευρωσυστήματος, όπου τα λόμπι έχουν τον πρώτο λόγο ακόμα και για καθοριστικές αποφάσεις, όπως οι σχέσεις της Ε.Ε. με χώρες του Κόλπου. Εάν μάλιστα συνδυάσουμε την αδράνεια που δείχνει η Ευρώπη στις ευθείες απειλές της Τουρκίας κατά της Ελλάδας και της Κύπρου, η ανάγκη επανίδρυσης της Ε.Ε. είναι κάτι περισσότερο από επείγουσα.

Μία μεγάλη απώλεια και όχι μόνο για τον Τύπο

Ο Γιάννης Διακογιάννης, που έφυγε από τη ζωή, δεν ήταν μόνο ένας κορυφαίος αθλητικογράφος. Η ευρυμάθειά του, η αγάπη του για τις τέχνες και ιδίως για τη μουσική, η κοσμοπολίτικη ματιά του στα δρώμενα συνέθεταν μία ξεχωριστή προσωπικότητα. Για αυτό οι μεταδόσεις του Διακογιάννη ήταν μοναδικές, καθώς μετέτρεπε τα αθλητικά γεγονότα σε κοινωνικά, εμπλούτιζε τις περιγραφές του με στοιχεία πέρα από τον στενό κόσμο των σπορ, εντέλει δεν μας έκανε απλώς καλύτερους φιλάθλους αλλά ανθρώπους. Και αυτό το χρωστούν όλοι που είχαν την τύχη να εργαστούν ή να συνομιλούν μαζί του ή απλώς να παρακολουθούν τις μεταδόσεις του. Καλό ταξίδι, μοναδικέ Γιάννη Διακογιάννη.