Η τελευταία δημοσκόπηση της Metron που δημοσιοποιήθηκε χθες από το Mega ήχησε ως συναγερμός για το Μαξίμου, τα καμπανάκια των προηγούμενων εβδομάδων δεν είχαν αποτέλεσμα.

Τι συμβαίνει λοιπόν και η Νέα Δημοκρατία υποχώρησε αισθητά μέσα σε ένα μήνα; Οι παράγοντες πολλοί.

Πρώτον, χάθηκε η μάχη της ατζέντας. Η αξιωματική αντιπολίτευση εργαλειοποίησε το θέμα των Τεμπών πατώντας σε μία τραγωδία που έχει συγκλονίσει το πανελλήνιο, καθώς αφορούσε ένα μέσο μεταφοράς χωρίς η κυβέρνηση να δίνει εγκαίρως και με επιμονή τις δέουσες απαντήσεις. Χρέος των υπουργών είναι να αντιμετωπίζουν τις θεωρίες συνωμοσίας ή τα fake news εν τη γενέσει τους και δεύτερον, να διασφαλίσουν ότι δεν πρόκειται να έχουμε ξανά τέτοια τραγωδία. Εάν εξαιρέσουμε τον Βορίδη, ο οποίος προχθές στη Βουλή έδωσε απαντήσεις σε όλα τα ερωτήματα και τον Μαρινάκη που επιμένει στην ουσία της υπόθεσης, η κυβέρνηση έχασε τη «μπάλα» στην Εξεταστική την προηγούμενη περίοδο, με αποτέλεσμα να υπάρχει διάχυτη η άποψη στην κοινή γνώμη περί συγκάλυψης.

Δεύτερον, απουσιάζει το δίλημμα της κάλπης. Με ποιο κριτήριο θα ψηφίσουν οι πολίτες; Θα αισθανθούν την ανάγκη να προσέλθουν στις κάλπες όταν θεωρούν περίπου δεδομένα (και ασφαλή) τα πράγματα στην οικονομία; Η έλλειψη αντιπάλου δημιουργεί τελικά ένα σοβαρό πρόβλημα στην κυβέρνηση, δεν υπάρχει «μέτωπο αντιπαράθεσης», ενώ ο πήχης των πολιτών είναι υψηλός. Ομως η κατάσταση, για παράδειγμα στην οικονομία ή την αγορά εργασίας, δεν είναι αυτονόητη, ούτε η ανάπτυξη είναι μία αυτοματοποιημένη διαδικασία. Η κυβέρνηση οφείλει να θέσει διλήμματα εδώ και τώρα, να αντιληφθούν όλοι ότι και στις ευρωεκλογές κρίνεται η πολιτική και οικονομική σταθερότητα της χώρας, ότι οι κάλπες δεν είναι ούτε παιχνίδι αλλά ούτε και ευκαιρία για μπάνιο στη θάλασσα. Η πολιτική αστάθεια αποθαρρύνει επενδύσεις και φρενάρει την ανάπτυξη, θα πρέπει η κυβέρνηση να καταστήσει σαφές το διακύβευμα της κάλπης.

Τρίτον, η συγκρότηση του ψηφοδελτίου έχει το δικό της ρόλο. Υπάρχουν νέα πρόσωπα που θα φέρουν ψήφους στη Νέα Δημοκρατία; Αξίζουν δεύτερη ευκαιρία ευρωβουλευτές οι οποίοι έχασαν όχι απλώς μάχες αλλά πολέμους στο Ευρωκοινοβούλιο, όπως φάνηκε από το ψήφισμα που εγκρίθηκε κατά της κυβέρνησης και της Ελλάδας για το κράτος δικαίου; Ο Φρέντι Μπελέρης είναι ένα πρόσωπο που μπορεί να συσπειρώσει τους πολίτες, όμως συνολικά το ψηφοδέλτιο πρέπει να στείλει το μήνυμα ότι στις Βρυξέλλες θα πάνε οι καλύτεροι εκπρόσωποι της χώρας και όχι οι κομματικά αρεστοί.

Τέταρτον, να δοθεί βάρος στην καθημερινότητα με περισσότερη αποτελεσματικότητα και σεμνότητα. Οχι, η εικόνα δεν είναι το παν, χρειάζεται ουσία που μπορεί να προέλθει μόνο από σκληρή δουλειά και επεξήγηση των μεταρρυθμιστικών πρωτοβουλιών. Μόνο έτσι κερδίζονται οι πολιτικές μάχες, ιδίως όταν απέναντι η αντιπολίτευση παραμένει στο δρόμο της λαϊκισμού και της οπισθοδρόμησης.

Πέμπτον, να ακούν τα κυβερνητικά στελέχη καλύτερα το λαϊκό αίσθημα και να δίνουν απαντήσεις στα ερωτήματά τους χωρίς αφ’ υψηλού θεωρίες. Οχι να χαϊδεύουν αφτιά, αλλά να εξηγούν και κυρίως να δίνουν λύσεις σε προβλήματα που σχετίζονται με τη γραφειοκρατία, το δημόσιο χώρο, τις μετακινήσεις ή την προστασία του περιβάλλοντος.

Η κατάσταση δεν είναι δραματική για την κυβέρνηση, τι να πουν στον ΣΥΡΙΖΑ ή στο ΠΑΣΟΚ που «βολοδέρνουν» στα χαμηλά ποσοστά τους, ενώ ο Μητσοτάκης είναι πολιτικός που πάντα εκπλήσσει με τις επιλογές και τις κινήσεις του, ιδίως σε δύσκολες συνθήκες. Οι προσδοκίες των πολιτών είναι υψηλές και πρέπει να λαμβάνονται υπ’ όψιν από όλα τα κυβερνητικά στελέχη. Κάθε στιγμή σε όλη τη διάρκεια της τετραετίας.