ΠΡΟΦΑΝΩΣ και είναι πολύ σχετικό το τι εννοεί ο κάθε άνθρωπος ως «ευτυχία». Γιατί είναι γνωστό, επίσης, ότι στις σκανδιναβικές χώρες υπάρχει υψηλό ποσοστό αλκοολισμού και αυτοκτονιών.

ΣΤΗΝ παγκόσμια έρευνα, όμως, προκύπτουν κάποια στοιχεία που έχουν ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Στις περισσότερες χώρες οι νέοι έως 30 ετών δηλώνουν πολύ λιγότερο ευτυχισμένοι σε σχέση με τους άνω των 60 ετών.

ΤΟ καμπανάκι χτυπάει δυνατά.

ΟΙ ειδικοί έδωσαν την εξήγηση πως οι νέοι δίνουν έναν εξαιρετικά δύσκολο αγώνα για να αντεπεξέλθουν στις ολοένα και επιδεινούμενες οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες. Πιστεύουν, λοιπόν, ότι θα περάσουν μια ζωή χειρότερη από αυτή που έζησαν οι γονείς τους.

ΕΝΑ δεύτερο στοιχείο, σύμφωνα με τους ειδικούς, είναι η αλόγιστη χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, οι ατελείωτες ώρες που περνούν οι νέοι μπροστά σε μια οθόνη. Και κάποιοι λένε πως μοιάζει σαν οι νέοι να περνούν μια «κρίση μέσης ηλικίας» πριν από την ώρα τους.

ΜΕ όρους πραγματικής οικονομίας είναι αρκετά πιο εύκολο να εξηγηθεί το παραπάνω φαινόμενο. Από τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008 και μετά, σε συνδυασμό με την πανδημία και τις αυξανόμενες γεωπολιτικές εντάσεις, το παγκόσμιο σκηνικό έχει πάρει «φωτιά». Εχει υπάρξει υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου.

ΑΥΤΟ που έχει χαθεί είναι η προσδοκία των νέων για το μέλλον. Δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα οικονομικά. Οι μισθοί των νέων είναι χαμηλοί και οι προοπτικές ανέλιξης δύσκολες. Δεν μπορούν να τα φέρουν βόλτα αντιμέτωποι με ένα διαρκώς αυξανόμενο κόστος ζωής τόσο στα ακίνητα όσο και στην καθημερινότητα. Ηδη, κατά μέσο όρο, οι σημερινές γενιές των 20άρηδων-30άρηδων ούτε έχουν στην τσέπη τους τα χρήματα που είχαν οι γονείς τους όταν ήταν στην ηλικία τους ούτε βλέπουν να βελτιώνεται αυτό στο μέλλον.

ΚΑΙ επειδή πολλές φορές αναρωτιόμαστε γιατί βρίσκει απήχηση η ρητορική ακραίων και λαϊκιστικών κόμματων στους νέους, η έρευνα για τον Δείκτη Ευτυχίας δίνει την απάντηση στο ερώτημα.

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ξεκάθαρες αστοχίες στο «σύστημα» σε παγκόσμιο επίπεδο. Γι’ αυτό και ανεβαίνουν τα «αντισυστημικά» κόμματα, υποσχόμενα φαντασιακές έως και ακραία επικίνδυνες πολιτικές.

ΛΥΣΕΙΣ εύκολες δεν υπάρχουν. Αν το «σύστημα» δεν δώσει τις σωστές απαντήσεις, τότε το μέλλον θα είναι ακόμα πιο ζόρικο για τις κοινωνίες σε όλο τον δυτικό κόσμο. Και οι βασικές απαντήσεις πρέπει να περιλαμβάνουν δύο απαραίτητα συστατικά: χρήμα -μεγαλύτερα εισοδήματα- και προσδοκίες – προϋποθέσεις για να ζήσουν οι σημερινοί νέοι ένα καλύτερο αύριο.