Αυτοί οι δυο στίχοι του με βασανίζουν από χθες, καθώς ολοκληρώθηκε ο διαγωνισμός τραγουδιού της Γιουροβίζιον.

Ισως σε πολλούς να μην αρέσουν αυτά που γράφω, αλλά ας πούμε κάποιες αλήθειες κι ας πέσουν στο γιαλό, να πάνε εκεί με τόσες άλλες, που τις ξεχνάμε… ώσπου να τις ξαναβρούμε μπροστά μας.

Τι είδους διαγωνισμός ήταν ο φετινός στη Γιουροβίζιον; Κατ’ αρχάς… ασχήμιας. Γιατί και ωραίοι άνθρωπο, αν ήταν οι τραγουδιστές, με αυτά που φορούσαν και παρουσιάστηκαν δεν θα τα έλεγες και «ρούχα». Μάλλον σε εποχές σπηλαίων αναφέρονται. Κρίμα, τόσο καλογυμνασμένα σώματα και να εμφανίζονται με κουρέλια. Το χειρότερο είναι -και  σχεδόν είμαι βέβαιη- ότι θα στοίχισαν στην παραγωγή κι ένα σωρό χρήματα. Αλλά όσο πιο κουρελού, όσο πιο γυμνό τόσο καλύτερα; Δηλαδή, εσείς τώρα θεωρείτε ότι το Nemo -με την ωραία φωνή και με τραγούδι που ψάχνεις στο στίχο του να δεις τι υπαινίσσεται- ήταν ντυμένο; Με ροζ προβιά; Ή η δική μας, η Σάττι, που φορούσε φουφούλα και τα από πάνω -δύσκολο να τα περιγράψεις-, ήταν καλοντυμένη;

Δεν θέλω να σχολιάσω την αγένειά της να έχει στρωθεί -δήθεν- στον ύπνο, την ώρα που μιλούσε η εκπρόσωπος του Ισραήλ, ή να χασμουριέται. Ηθελε να καταγγείλει την παρουσία του Ισραήλ στο διαγωνισμό όπου «η μουσική μάς ενώνει»; Ας είχε το θάρρος να το κάνει.

Υπήρχαν κάποιες παρουσίες που ξεχώρισαν. Κι αν τα φιλοπαλαιστινιακά μας αισθήματα μας «έπνιξαν», η εμφάνιση της τραγουδίστριας από το Ισραήλ, με την υπέροχη φωνή και την εξαιρετική παρουσία, ήταν ένα δείγμα σεβασμού. Επειδή η εμφάνιση, το τραγούδι και η παρουσίαση του ερμηνευτή εκπαιδεύουν το κοινό.

Να περάσουμε στα χορευτικά; Τι χτυπιούνται έτσι ήθελα να ήξερα. Αυτό λέγεται χορογραφία ή γυμναστικές ασκήσεις μετά μουσικής; Και τι μουσική; Από εκείνες που παίζονται στη διαπασών στα «μπιτσόμπαρα», το καλοκαίρι. Αν ξεχωρίσεις την μπαλάντα της Γαλλίας και δυο-τρία ακόμη, στα υπόλοιπα, όλα με το ίδιο τέμπο, η εκκωφαντική «μουσική» εξαφάνιζε το στίχο.

Και πάμε στο κυριότερο. Είναι σωστό να μην περιμένεις πια να ακούσεις στη Γιουροβίζιον στίχο κατανοητό και μελωδία; Ενα τραγούδι να σου αφήσει πίσω του κάτι, που να θέλεις να το σιγοψιθυρίσεις; Είπαμε  πως τραγούδι με  στιχάκια:

«Σαν πας στη Γιουροβίζιον και ’ρθεις με το καλό/

κράτα μου τα τα τα να δένω στο λαιμό» δεν λέει!

Καλό το τα τα τα τα για να κρατάει το ίσιο στο TikTok, αλλά μετά ανεβαίνει η Ελενα Παπαρίζου, τραγουδάει το «Μy number one», τα σαρώνει όλα και φεύγει.

Ο διαγωνισμός της Γιουροβίζιον πρέπει να αλλάξει. Είναι ξεπερασμένος, γερασμένος, χωρίς φαντασία. Και σ’ αυτά συνεισφέρει… και η ΕΡΤ.