Μόνο την κ. Καρυστιανού θα ρωτούσα: «Ποιοι είναι οι δολοφόνοι που είπατε;» Η συγκέντρωση, στο Σύνταγμα, σιγά σιγά διαλυόταν. Σχεδόν, πανηγυρίζαμε ότι η μεγαλειώδης συγκέντρωση έληγε ειρηνικά, όπως άρμοζε στη «μαύρη» επέτειο των Τεμπών. Μήνυμα ελπίδας ότι τα δύο χρόνια μνήμης για τα θύματα της τραγωδίας, στα Τέμπη, τιμήθηκαν με ομοψυχία και άφατη συγκίνηση. Είδαμε κι ένα νέο κορίτσι να δηλώνει: «Εμείς είμαστε εδώ, για το «ποτέ ξανά». Ναι, αυτό ήταν το μήνυμα! Πίσω της στέκονταν σιωπηλοί συνομήλικοί της από Λύκειο της Αθήνας.

Ξαφνικά, μέσα στην εικόνα είδαμε την επέλαση τάγματος αναρχικών με άνδρες κουκουλοφόρους. Ως εκείνη τη στιγμή πλάνο με αστυνομικούς δεν υπήρξε. Είχε λεχθεί ότι παράπλευρα της Βουλής υπήρχαν ΜΑΤ. Πώς άλλαξε δραματικά, από τη μια στιγμή στην άλλη, το τοπίο; Από τα τεράστια σακίδια που κουβαλούσαν, πετούσαν «πολεμοφόδια»: Κοτρόνες, μολότοφ, γκαζάκια δεμένα με κορδέλα, ρόπαλα. Κραδαίνοντας κοντάρια και πασσάλους κατευθύνθηκαν προς το μέρος των ΜΑΤ για… αναμέτρηση δυνάμεων.

Είδαμε να ρίχνουν στα φυλάκια, στον «Αγνωστο Στρατιώτη», μολότοφ και να λαμπαδιάζουν. Στο ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρεταννία» είδαμε να σπάζουν μάρμαρα, καθώς είχαν τελειώσει οι κοτρόνες που κουβαλούσαν στα σακίδιά τους. Στην αρχή η Αστυνομία απέφυγε τη συμπλοκή, γιατί υπήρχε ακόμη κόσμος. Αλλά για να απωθηθούν οι αναρχικοί χρειάστηκε να πέσουν δακρυγόνα. Τι θλίψη. Το μήνυμα «να χυθεί στα Τέμπη άπλετο φως» πνίγηκε στον κρότο και στη λάμψη. Το Σύνταγμα έγινε πεδίο μάχης, καλώντας συνειρμικά μνήμες οδυνηρές, που τα σχεδόν έξι χρόνια της διακυβέρνησης Μητσοτάκη είχαμε ξεχάσει.

Ταυτόχρονα τα social γέμιζαν από παραπληροφόρηση με στόχο την Αστυνομία. Ούτε λέξη πως ήταν εκεί άνδρες και γυναίκες, από το υπουργείο Πολιτικής Προστασίας, που βοηθούσαν τους πολίτες. Ακουσα δημοσιογράφους να λένε ότι «η Αστυνομία έχασε τον έλεγχο και δεν τους μάζεψε νωρίς».

Η Αστυνομία είχε τον απόλυτο έλεγχο των πράξεών της. Ακουσα συγγενή θύματος να δηλώνει ότι «τα κάγκελα που έβαλε η Αστυνομία προκάλεσαν τον κόσμο», και «κόσμο» εννοούσε τους κουκουλοφόρους που ρίχτηκαν στη «μάχη» εναντίον των αστυνομικών. Αργότερα, φάνηκαν στην πλατεία -ειδοποιημένοι- και «προστάτες» κομματικοί να υπερασπιστούν, υποθέτω, «τα παιδιά» -δηλαδή, τους αναρχικούς- απέναντι στους αστυνομικούς, που δεν είναι «παιδιά» κανενός, αλλά «μπάτσοι» και τα γνωστά…

Κανείς λογικός πολίτης δεν ήθελε η συγκέντρωση αυτή να εξελιχθεί έτσι. Αλλά πολλοί θα σκέφτηκαν: «Καλά που έχουμε κυβέρνηση Μητσοτάκη»…

Υστερόγραφο

Προχθές, το απόγευμα, έλαβα «μήνυμα» από τη neolaia.gr.(;) Μου έδινε οδηγίες: «Αν δεν είχα ξαναπάει σε συγκέντρωση, να πάρω μάσκα για δακρυγόνα. Παγούρι και σνακ (!) Να βιντεοσκοπώ αστυνομικούς -δεν είναι παράνομο- κι αν συλληφθώ μιλώ μόνον με τον δικηγόρο μου παρόντα»!

Οπότε γιατί να πέσω από τα σύννεφα, βλέποντας τους κουκουλοφόρους σε θέση μάχης;