Ομως, η πολιτική είναι σκληρή και απαιτεί καθαρές αποφάσεις. Ιδιαίτερα όταν ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι και η πολιτική ρευστότητα που επικρατεί, όχι μόνο στη χώρα, απειλεί να συμπαρασύρει τα πάντα. Στη συνέντευξή του στο «Βήμα» ο Α. Σαμαράς είπε όσα λέει εδώ και καιρό, με δύο νέα και κρίσιμα στοιχεία:

1. Την αμφισβήτηση του πατριωτισμού του πρωθυπουργού, του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, του υπουργού Εξωτερικών και εντέλει όλης της κυβέρνησης, η οποία ανέχεται «μειοδοτικά σενάρια».
2. Την πρόταση ο Κ. Καραμανλής να είναι ο επόμενος Πρόεδρος της Δημοκρατίας.

Το μείζον πρόβλημα είναι προφανώς το πρώτο. Σε σημείο που να εντυπωσιάζει το γεγονός ότι ο πρώην πρωθυπουργός, στην περίφημη πια συνέντευξή του λέει σαφώς ότι δεν επρόκειτο να καταψηφίσει τον Προϋπολογισμό, δηλαδή θα έδινε ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση και στον πρωθυπουργό. Είναι προφανές ότι στόχος της συνέντευξης του Α. Σαμαρά ήταν να βάλει στο τραπέζι την υποψηφιότητα του Κ. Καραμανλή. Γι’ αυτό και σαφώς αιφνιδιάστηκε από την κίνηση της διαγραφής του. Δεν προγραμματίζει κανείς ταξίδι στις ΗΠΑ αμέσως μετά την συνέντευξή του, αν -όχι περιμένει- έστω του περνά από το μυαλό το ενδεχόμενο της διαγραφής. Ούτε στη σκληρή κατά τα άλλα αντίδρασή του καταλήγει να αναρωτιέται μάλλον αμήχανα πείτε μου πού έκανα λάθος.

Είτε το περιβάλλον του είτε ο ίδιος, έχοντας στο νου τον βασικό στόχο της συνέντευξης, «ξέφυγαν» και υποτίμησαν το ασήκωτο βάρος της αμφισβήτησης του πατριωτισμού του Κ. Μητσοτάκη και του ΥΠΕΞ.

Οι εκτιμήσεις γιατί έσπευσε να ρίξει στο τραπέζι από τώρα την υποψηφιότητα του Κ. Καραμανλή κυμαίνονται από την καλοπροαίρετη, αλλά όχι ανύποπτη κίνηση, έως την προσπάθεια εγκλωβισμού του Κ. Μητσοτάκη σε μια παρατεταμένη ονοματολογία, δημόσια ζύμωση και αποσυσπειρωτικές τάσεις, για το όνομα του νέου ΠτΔ, παίζοντας ένα βαρύ όνομα της παράταξης. Ομως κι αυτός ο στόχος είναι εξαιρετικά ευάλωτος και ναρκοθετημένος. Τι εμποδίζει π.χ. τον Κ. Μητσοτάκη, όταν έρθει η ώρα, να προτείνει τον Κ. Καραμανλή για την Προεδρία της Δημοκρατίας; Τίποτα. Αλλά επειδή είναι νωρίς ακόμα γι’ αυτό, ο στόχος του Α. Σαμαρά υπονομεύτηκε από το «άδειασμα» του ίδιου του προτεινόμενου Κ. Καραμανλή. Οι συνήθως βραδυκίνητοι «κύκλοι» της Π. Κυριακού έσπευσαν εντός ημιώρου να διευκρινίσουν ότι «δεν υπήρξε καμία προσυνεννόηση» μεταξύ Σαμαρά και Καραμανλή, αφήνοντας να εννοηθεί ότι η πρόταση ήταν μια μονομερής πρωτοβουλία του Α. Σαμαρά.

Ανεξαρτήτως τι πιστεύει ή τι ξέρει κανείς, αν ο Α. Σαμαράς θα μπορούσε ποτέ να κάνει επίσημη πρόταση για τον Κ. Καραμανλή χωρίς να το ξέρει ο Κ. Καραμανλής, το αποτέλεσμα είναι ότι ο πρώην πρωθυπουργός αναγκάστηκε να «αδειάσει» έναν άλλο πρώην πρωθυπουργό. Κι αυτό δεν είναι καλό για κανέναν. Πόσω μάλλον που ο Κ. Καραμανλής έχει πει επανειλημμένως ότι δεν ενδιαφέρεται για την Προεδρία της Δημοκρατίας.

Κάπως έτσι έφτασαν κυβερνητικά στελέχη και βουλευτές που αγαπούν τον Α. Σαμαρά να δηλώσουν δημοσίως ότι δεν υπήρχε άλλος δρόμος από τη διαγραφή του, η οποία είναι «δίκαιη» και «δικαιολογημένη», μετά τα όσα είπε στο «Βήμα». Ενώ δεν βγήκε ούτε ένας βουλευτής να τον υποστηρίξει.

Τέλειωσε λοιπόν το θέμα; Είναι μια «λυπηρή απόφαση one off -«μια κι έξω»-που ελήφθη και πάμε παρακάτω, όπως είπε χθες ο Κ. Μητσοτάκης; Αν και η πτώση της κυβέρνησης είναι απίθανη, το πολιτικό ζήτημα δεν είναι πίσω μας. Ουδείς μπορεί να εκτιμήσει με ασφάλεια αν θα πάρει διαστάσεις και πόσο μεγάλες. Πόσω μάλλον όταν συνεργάτες του Α. Σαμαρά αφήνουν ανοιχτό το ενδεχόμενο να προχωρήσει στη δημιουργία νέου κόμματος ή να αποτελέσει την «ομπρέλα» της πέραν της Ν.Δ. Δεξιάς, συναγελαζόμενος με τον Κ. Βελόπουλο, την Α. Λατινοπούλου και τον Δ. Νατσιό. Προφανώς δεν είναι το τέλος που αξίζει σε έναν άνθρωπο που έσωσε τη χώρα το 2012-2015 μετά τον αφελή Γ. Παπανδρέου και πριν τον επικίνδυνο Α. Τσίπρα.

Το μόνο βέβαιο, προς το παρόν τουλάχιστον, είναι ότι δεν υπάρχουν ούτε ο απαιτούμενος αριθμός βουλευτών για να πέσει η κυβέρνηση ούτε και η βούληση για ένα ταξίδι στο τρικυμισμένο άγνωστο, με βάρκα την ελπίδα.

ΑΙΧΜΗ

ΤΡΕΛΑ Ή ΣΟΦΙΑ;

Η απόφαση του απερχόμενου προέδρου των ΗΠΑ Τζ. Μπάιντεν να δώσει το πράσινο φως στον Β. Ζελένσκι, ώστε να χρησιμοποιήσει τους αμερικανικούς πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς που του έχουν δοθεί εντός του ρωσικού εδάφους, είναι ή απόλυτη τρέλα ή μεγάλη σοφία.

Η ανάληψη της προεδρίας από τον Ντ. Τραμπ σε 2 μήνες θα σημάνει κατά πάσα πιθανότητα και την ένταση των πιέσεων στην Ουκρανία να κάτσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για να τελειώσει ο πόλεμος. Στην ίδια κατεύθυνση κινούνται και αρκετοί πλέον Ευρωπαίοι ηγέτες με πιο χαρακτηριστική περίπτωση τον Ο. Σολτς, ο οποίος έσπασε το διετές εμπάργκο και συνομίλησε με τον Β. Πούτιν. Το σκηνικό είναι περίπου δεδομένο.

Μπροστά σε αυτό σκηνικό ο Τζ. Μπάιντεν με την απόφαση που πήρε ή ανάβει τη φωτιά της τρέλας, καθώς είναι αδύνατον να μην αντιδράσει αναλογικά η Ρωσία, ή -έχοντας δεσμεύσεις από Δυτικούς συμμάχους του ή και τον ίδιο τον Τραμπ- εξασφαλίζει στην Ουκρανία τη δυνατότητα να διαπραγματευτεί με καλύτερους όρους, όταν αναγκαστικά θα κάτσει στο τραπέζι με τη Ρωσία.

Την τρέλα και τη σοφία πολλές φορές τις χωρίζει μια κλωστούλα…

Ντιμπέιτ και βαφτίσια…

Σε εορταστικό κλίμα βρίσκεται ο χώρος του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς στην ατζέντα του υπάρχουν πολλές «γιορτές». Αύριο γίνεται το ντιμπέιτ των 4 υποψήφιων προέδρων του ΣΥΡΙΖΑ. Πρόκειται για το ντιμπέιτ που δεν θα χάσουν σίγουρα όσοι διασκεδάζουν με την ιλαροτραγωδία που παίζεται εδώ και αρκετές εβδομάδες. Και βέβαια οι λίγοι που πραγματικά συνεχίζουν να ενδιαφέρονται για το τι θα συμβεί στον καταρρέοντα ΣΥΡΙΖΑ. Την Κυριακή τα μέλη και οι φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ θα διαλέξουν αν θέλουν αρχηγό τον Π. Πολάκη, τον Σ. Φάμελλο, τον Ν. Φαραντούρη ή τον Απ. Γκλέτσο, κατά σειρά πιθανότητας εκλογής. Από αύριο αρχίζει και το τριήμερο δημοψήφισμα για την ονοματοδοσία του κόμματος Κασσελάκη. Το δημοψήφισμα τελειώνει την Παρασκευή και το Σάββατο ή την Κυριακή ο Στ. Κασσελάκης θα ανακοινώσει το όνομα. Δηλαδή ή την παραμονή ή ανήμερα της εκλογής του νέου προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ. Δύο στοιχεία παραμένουν άγνωστα. Πρώτον, πόσοι θα πάνε να ψηφίσουν την Κυριακή, όπως και στο τριήμερο δημοψήφισμα, και, δεύτερον, πότε θα τελειώσει (;) το «παιδία παίζει».

ΑΠΟΡΙΕΣ-1

Ο Ε. Αποστολάκης όντως περιμένει να ακούσει τι θα πει ο Α. Τσίπρας για να αποφασίσει αν θα φύγει ή αν θα μείνει; Γιατί κινδυνεύει να μην ακούσει τίποτα για πολύ καιρό…

ΑΠΟΡΙΕΣ-2

Αυτό που έκανε η Τζ. Αν Σέλζερ, επιλεγόμενη και «βασίλισσα των δημοσκοπήσεων» από την Αϊόβα -άλλαξε δουλειά γιατί οι δημοσκοπήσεις της έπεσαν τραγικά έξω-, γίνεται και αλλού;

ΑΠΟΡΙΕΣ-3

Δεν είναι μια ωραία είδηση το γεγονός ότι ο Λ. Καβάκος είναι υποψήφιος για βραβείο Grammy;