Ητοι των δύο νομοθετικών σωμάτων του Κογκρέσου. Δεν συμβαίνει πρώτη φορά στην αμερικανική Ιστορία. Από τις ενδιάμεσες εκλογές του 1858, τις οποίες οι ιστορικοί θεωρούν εναρκτήρια πράξη του αμερικανικού δικομματισμού, οι Αμερικανοί ψηφοφόροι έχουν δώσει 48 φορές «ενιαία διακυβέρνηση».

Αυτό σημαίνει ότι 23 φορές οι Δημοκρατικοί είχαν τον απόλυτο έλεγχο προεδρίας και Κογκρέσου και οι Ρεπουμπλικανοί άλλες 25. (μοιρασμένα πράγματα). Σε άλλες 38 περιπτώσεις, τουλάχιστον το ένα από τα δύο σώματα του Κογκρέσου ελεγχόταν από το αντίπαλο κόμμα του προέδρου των ΗΠΑ.

Η εμπειρία, ωστόσο, δείχνει ότι η προεδρική παράταξη δεν κυριαρχεί στο σύνολο του Κογκρέσου επί μακρόν. Θες από ένστικτο, θες από αταβισμό, οι Αμερικανοί δεν αγαπούν τις «απολυταρχικές» καταστάσεις. Στη σύγχρονη εποχή, μόνο ο Δημοκρατικός Τζίμι Κάρτερ (1976-80) κατάφερε να διατηρήσει τον έλεγχο του Κογκρέσου μετά τις ενδιάμεσες εκλογές του 1978, αλλά ο λαός δεν του χάρισε δεύτερη θητεία.

Ο Τραμπ έχει δύο χρόνια μπροστά του για να ασχοληθεί με το ζήτημα, αλλά προς το παρόν, με αυτά που λέει, κάνει να σηκώνονται οι τρίχες της κεφαλής των Αμερικανών συνταγματολόγων. Μολονότι το κόμμα του κέρδισε με άνεση τη Γερουσία (53-47), επιθυμεί οι προτεινόμενοι υπουργοί του να εγκριθούν προτού… συγκληθεί το σώμα ή να… ορκιστούν στο «Χ». Κι αυτό επειδή κάποιοι Ρεπουμπλικανοί γερουσιαστές έχουν σοβαρές ενστάσεις για την Τάλσι Γκάμπαρντ και τον Ματ Γκετς, προταθέντες για τις εθνικές υπηρεσίες πληροφοριών και το υπ. Δικαιοσύνης, αντίστοιχα.

Ο πειρασμός για τον Τραμπ να επιβάλει τους υπουργούς του με ανορθόδοξες μεθόδους είναι μεγάλος, δεδομένου ότι ελέγχει με 6-3 και το προεδρείο του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Οπως συνόψισε η Deutsche Welle, ο Τραμπ διαθέτει περισσότερη εξουσία από όση φαντάζονταν οι ιδρυτές του αμερικανικού έθνους.