Επειδή όμως το εσωκομματικό ρινγκ έκλεισε για ανακαίνιση και θα είναι πάλι μαζί μας από τις 15 Μαΐου, είπαν να επιτεθούν όπου βρουν. Στη λογική για παράδειγμα. Διότι όποιος διάβασε την ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ για την επίσκεψη του πρωθυπουργού στη Σκωτία και έβγαλε άκρη μάλλον έχει πτυχίο στην ανωτάτη συριζαϊκή. Για τους υπόλοιπους, είναι 119 λέξεις αποτυχημένης προσπάθειας ειρωνείας.

Θα μπορούσε η αξιωματική αντιπολίτευση αντί να εκτοξεύει ψεύδη και τσιτάτα βγαλμένα από τη δεκαετία του ’80 να πει στον ελληνικό λαό τι έκανε για το Τατόι όσο ήταν κυβέρνηση, εκτός βέβαια από να το εγκαταλείψει. Μήπως προσπάθησε να το αξιοποιήσει; Μήπως προσπάθησε να προστατέψει την ιστορία που κουβαλά; Μήπως θωράκισε αυτόν τον περιβαλλοντικό θησαυρό ή τον άφησε να ρημάξει χωρίς νερό; Φυσικά δεν έκανε τίποτα, επειδή προτιμούσε να ασχολείται με τις ιδεοληψίες των στελεχών της.

Οι οποίες ιδεοληψίες βέβαια μπήκαν στην άκρη όταν ο Αλέξης Τσίπρας υποδεχόταν τον πρίγκιπα Κάρολο σε μια «επίσκεψη-ορόσημο» όπως την είχαν τότε χαρακτηρίσει. Μετά ξύπνησαν και ξανάρχισαν το ποιηματάκι για τους Γλύξμπουργκ και το φάντασμα της μοναρχίας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πάρει διαζύγιο με την αλήθεια και την πραγματικότητα. Αδυνατεί να ξεκολλήσει από το παρελθόν, νομίζει πως αν τρέφει φοβικά σύνδρομα θα κερδίσει πόντους. Αλλά μάλλον έχει μείνει πίσω μερικές δεκαετίες. Κανείς δεν ονειρεύεται την επιστροφή της μοναρχίας, κανείς δεν απειλεί το πολίτευμα, κανείς δεν θα φέρει τον τέως από το παράθυρο όπως κακόγουστα γράφτηκε. Κανείς δεν φοβάται το Τατόι.

Το πολιτειακό λύθηκε το 1974 με το δημοψήφισμα, το οικονομικό με την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Το Τατόι δεν είναι «βασιλικά κτήματα», είναι κτήμα του ελληνικού λαού. Είναι ένα ακατέργαστο διαμάντι που μπορεί να αξιοποιηθεί τουριστικά, περιβαλλοντικά, επιχειρηματικά. Μπορεί να εκτοξεύσει την τοπική αγροτική οικονομία, να δημιουργήσει δουλειές, να αποτελέσει χώρο αναψυχής και άθλησης. Το Τατόι είναι ένα κομμάτι της ιστορίας μας που δεν χρειάζεται άλλη δαιμονοποίηση.