ΚΑΙ επιβάλλεται να αλλάξει τις λανθασμένες πολιτικές της. Γιατί δεν έφτασε τυχαία η Λεπέν στο 41,5% του δεύτερου γύρου. Δεν έγινε τυχαία το Brexit. Δεν κέρδισε τυχαία ο Ορμπαν τέταρτη φορά την εξουσία στην Ουγγαρία. Δεν επικρατούν σαρωτικά οι ακραίοι στην Πολωνία.

Ο Μακρόν επανεξελέγη στη γαλλική προεδρία. Το επόμενο κρίσιμο στοίχημα είναι οι βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου. Τόσο η Λεπέν όσο και ο «αντισυστημικός» Μελανσόν καραδοκούν.

ΑΣ υποθέσουμε, όμως, ότι ο Μακρόν κερδίζει την κοινοβουλευτική αυτοδυναμία και δεν αναγκάζεται να συγκατοικήσει με κάποια από τις εκφάνσεις του λαϊκισμού. Το πρόβλημα δεν λύθηκε. Θα το βρίσκουμε διαρκώς μπροστά μας. Τι θα συμβεί σε πέντε χρόνια στη Γαλλία; Θα υπάρξει κάποιος άλλος «Μακρόν», για να κερδίσει την ακραία αντισυστημική ρητορική;

ΚΑΝΕΙΣ δεν πίστευε πως θα γίνει το Brexit μέχρι που έγινε. Τι θα είχε συμβεί αν η Λεπέν κέρδιζε τις εκλογές; Θα καταφέρει να ξυπνήσει κάποια στιγμή η Ευρώπη ή θα διαλυθεί… κοιμώμενη;

ΚΑΙ στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για ζήτημα «ύπνου». Πρόκειται για τη σκληρή και άκαμπτη στάση της Γερμανίας και των δορυφόρων της, που αρνήθηκαν στο παρελθόν να ακούσουν τα καμπανάκια, τα οποία πλέον έγιναν… καμπάνες.

ΓΙΑ να είμαστε δίκαιοι, κάποια πράγματα έχουν αλλάξει στην Ευρώπη. Μπροστά στον τρόμο των συνεπειών της πανδημίας εκδόθηκαν ευρωομόλογα για το Ταμείο Ανάκαμψης, κάτι που επί μία δεκαετία φάνταζε αδύνατο. Με αφορμή τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία μπήκε -για πρώτη φορά ουσιαστικά- στο τραπέζι το ζήτημα μιας ενιαίας εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής.

Η γραφειοκρατική χρονοκαθυστέρηση και οι τσέπες της Γερμανίας μπλοκάρουν την απαιτούμενη ευρωπαϊκή αλληλεγγύη. Η ενεργειακή κρίση έχει προκαλέσει ένα πρωτοφανές πληθωριστικό κύμα και έχει εξοργίσει την πλειοψηφία των Ευρωπαίων πολιτών. Μέχρι τώρα οι χώρες του Βορρά κλοτσούν το τενεκεδάκι παραπέρα. Θα καταφέρει η Ε.Ε. να αποφασίσει γενναία μέτρα στήριξης μέχρι τον Ιούνιο; Ή το βάρος θα πέσει στις εθνικές οικονομίες και μετά οι φαν του σοϊμπλικού δόγματος θα καταγγείλουν το νέο δημοσιονομικό εκτροχιασμό των χωρών του Νότου και θα ζητούν περιοριστικά μέτρα;

ΕΝ δυνάμει… Λεπέν, Μελανσόν, Ορμπαν υπάρχουν σε όλες τις χώρες. Οσο οι πολίτες βλέπουν μια αδύναμη Ε.Ε. να μην τολμά να λάβει τις απαραίτητες αποφάσεις, τόσο θα γοητεύονται από ακραίες και φαντασιακές λύσεις. Δεν γίνεται κάθε φορά να περιμένει η Ευρώπη το «θαύμα» της κάλπης, ενώ όλο τον υπόλοιπο καιρό κάνει όλα όσα μπορεί για να υπονομεύσει τόσο την ενότητά της, όσο και την πορεία προς ένα ευοίωνο αύριο.

ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ αλλαγή ρότας. Πρέπει να υπάρξει άνοδος στο βιοτικό επίπεδο των Ευρωπαίων πολιτών. Και γι’ αυτό απαιτούνται χρήματα. Είτε οι «σκληροί» του Βορρά θα ανοίξουν τη στρόφιγγα είτε στις μελλοντικές κάλπες ανά την Ευρώπη θα θριαμβεύσουν οι ακραίοι και θα ξεκινήσει το οριστικό «ξήλωμα» του πουλόβερ της ευρωπαϊκής ενοποίησης.