Και δεν ξέρω αν οι ανάλογες συγκρίσεις με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες δεν υποψιάζουν -τι να «υποψιάσουν», που είναι ηλίου φαεινότερο!- τους αρμοδίους ότι η αυστηρότητα της ελληνικής φορολογικής κλίμακας -από τις αυστηρότερες στην Ε.Ε., ας το σημειώσω και αυτό για να… υπάρχει- κάνει τους φορολογουμένους να αναζητούν τρόπους και λύσεις για να δηλώσουν όσο το δυνατόν λιγότερα. Δεν αποτελεί, άλλωστε, είδηση ότι στη χώρα μας οι κλίμακες και οι συντελεστές που έχουν επιβληθεί για τον υπολογισμό του φόρου των φυσικών προσώπων κάνουν τους φορολογουμένους εξαιρετικά «δημιουργικούς»… προς αποφυγήν τους.

Πώς, άραγε, εκλαμβάνει το τπουργείο Οικονομικών ότι δηλώνονται περίπου 16,5 δισεκατομμύρια ευρώ -από τους «πλουσιότερους Ελληνες, βάσει των δηλώσεών τους-, που όμως προκύπτουν από εισοδήματα που προέρχονται είτε από την εκμετάλλευση της ακίνητης περιουσίας τους είτε από μερίσματα εταιριών που φορολογούνται αυτοτελώς και με ευνοϊκότερους όρους…

Και δεν «φταίει» σε αυτό μόνον ο υψηλός συντελεστής φορολόγησης -περί το 44%-, αφού κι άλλες χώρες έχουν ακόμα και υψηλότερο συντελεστή: όπως η Πορτογαλία 48%, αλλά εφαρμόζεται από τις 79.000 και πάνω, ενώ στη Γαλλία ο συντελεστής φορολόγησης είναι 45%, αλλά ισχύει για δήλωση εισοδήματος πάνω από 177.000 ευρώ, με το μέσο εισόδημα να φτάνει τις 43.000.

Αλλά τι σημαίνουν όλα αυτά; Απλό το συμπέρασμα: οι ανώτατοι συντελεστές φορολόγησης συντελούν ουσιαστικά στη μικρότερη απόδοση -το λέμε και απόκρυψη- εσόδων στο κράτος, καθώς αναζητούνται εναλλακτικές λύσεις! Για παράδειγμα, μια τέτοια «λύση» -ουσιαστικής απόκρυψης- είναι αν οι μισθωτοί, αντί να παίρνουν αύξηση, συμφωνούν με την εργοδοσία σε παροχή ειδών με κουπόνια – οπότε δεν καταγράφεται αυξημένο εισόδημα. Αλλη «λύση» είναι οι μεγαλοεισοδηματίες από ακίνητα να εξαντλούν και το όριο -15%- χαμηλού συντελεστή για τα ενοίκια, αλλά ταυτόχρονα να «μοιράζουν» και το εισόδημα που έχουν με συγγενικά πρόσωπα ή και με εταιρίες που έχουν συστήσει, και με ό,τι άλλο πρόσφορο. Συνταξιούχοι και μισθωτοί μπορούν να εμφανίζονται και ως μέτοχοι εταιριών και, επομένως, μεγάλο μέρος του εισοδήματός τους προέρχεται από τα μερίσματά τους. Φυσικά, τα ενοίκια, ειδικά εκείνα της βραχυχρόνιας μίσθωσης. είναι αναλογικά με την αξία του προσφερόμενου ακινήτου. Ωστόσο, η ανάγνωση των στοιχείων αποκαλύπτει ότι όπως οι ελεύθεροι επαγγελματίες, στη συντριπτική πλειονότητά τους, ως σήμερα, δηλώνουν εισόδημα ως 10.000 με φορολογικό συντελεστή 9%, το ίδιο συμβαίνει και με την πλειονότητα των ιδιοκτητών, δηλώνοντας εισοδήματα από ενοίκια ως 12.000, με συντελεστή 15%.

Συμπέρασμα: οι ανώτεροι συντελεστές φορολόγησης, από 42.000 ευρώ, αφορούν σε 155.000 πολίτες, ήτοι το 1,75% του συνόλου των φορολογουμένων. Είναι σωστό και δίκαιο πολλοί να αισθάνονται ως «υποζύγια» του κράτους;