Ο Νορβηγός Ερρίκος Ιψεν έγραψε τον «Εχθρό του λαού» το 1882, χωρίς να υποψιάζεται ότι έναν αιώνα αργότερα το δράμα του θα ανέβαινε παραλλαγμένο στη γειτονική Σουηδία. Οταν οι AΒΒΑ γύρισαν θριαμβευτές στη Στοκχόλμη από το Μπράιτον της Αγγλίας το 1974, περίμεναν η χώρα να τους υποδεχτεί πανηγυρίζοντας. Ωστόσο το δημοφιλές συγκρότημα, που ξεσήκωσε όλη την Ευρώπη με τη διαχρονική επιτυχία «Waterloo», έπεσε από τα σύννεφα. Αντί του μάννα οι ΑΒΒΑ δέχθηκαν όξος και χολή, από 200.000 (!) και πλέον συμπατριώτες τους, οι οποίοι, σύμφωνα με τα ΜΜΕ της εποχής, διαδήλωσαν στους δρόμους της Στοκχόλμης ενάντια στην «υποκουλτούρα» και τη «χαμηλή στάθμη της ποπ μουσικής», που αντιπροσωπεύει ο θεσμός της Eurovision!

Πολλοί διαδηλωτές ήταν μουσικοί, που έπαιζαν βιολιά και φλάουτα, σε μια συμπλεγματική επίδειξη ανωτερότητας απέναντι στη μουσική ευρείας κατανάλωσης των ABBA. Τότε έπεσε δημόσια στο τραπέζι η πρόταση να αποποιηθεί η Σουηδία το διαγωνισμό του 1975! Τελικά, το εθνικό ρεζίλεμα αποφεύχθηκε, αλλά παράλληλα με την Eurovision έγινε στη Στοκχόλμη ένα «αντι-φεστιβάλ» φολκ, ροκ, τζαζ και άλλων ειδών «ποιοτικής μουσικής, που αντιστεκόταν στην εμπορευματοποίηση». Γελάστε όσο θέλετε, αλλά τότε ήταν άλλα χρόνια.

Πιο αθώα, πιο ρομαντικά, αλλά ταυτόχρονα «βαριά κουλτουριάρικα». Βαριά κι ασήκωτα κι αδιαπραγμάτευτα. Υπό τη λαϊκή πίεση η Σουηδία (που σήμερα την ξέρουμε ως ψυχή της Eurovision!) δεν συμμετείχε στο διαγωνισμό του 1976, ούτε καν τον μετέδωσε τηλεοπτικά. Σήμερα οι ΑΒΒΑ αντιμετωπίζονται ως διεθνές πολιτισμικό φαινόμενο και αντικείμενο κοινωνιολογικής μελέτης, αλλά τη δεκαετία του ΄70 θεωρούνταν εμπορικό συγκρότημα β΄ διαλογής σε σχέση με τους Led Zeppelin, τους Pink Floyd και τους Rolling Stones. Σοβαρές σουηδικές εφημερίδες τούς κατηγορούσαν ότι «παράγουν σκουπίδια, λαμπερά μεν, αλλά σκουπίδια» και τους αναθεμάτιζαν: «Αυτοί είναι ο εχθρός»! Είναι μια παρηγοριά να μαθαίνουμε πως δεν είμαστε μόνο εμείς το βασίλειο της υπερβολής.